Στην εισαγωγή αυτού του βιβλίου ανέφερα μια γυναίκα, τη Μάργκαρετ, η οποία μου είπε ότι προσπαθούσε να ζει τη ζωή της μέσα από την οπτική μιας ηλικιωμένης γυναίκας που κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα της στη βεράντα.
Μου εξήγησε ότι όποτε έπρεπε να πάρει μια απόφαση, έκανε στον εαυτό της την εξής ερώτηση:
«Όταν γεράσω και αναπολώ τη ζωή μου καθισμένη στην κουνιστή πολυθρόνα μου, τι απόφαση θα εύχομαι να είχα πάρει;»
Συνέχισε λέγοντας πως σχεδόν σε κάθε περίσταση γινόταν σαφής ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσει. Η Ντίνα Μέτζγκερ, γνωστή συγγραφέας και πνευματική καθοδηγήτρια, το έθεσε έτσι: «Διαλέξτε τον δρόμο που φτιάχνει την καλύτερη ιστορία».
Πρόκειται για έναν ενδιαφέροντα, μα απλό τρόπο για να ζήσουμε χωρίς μεταμέλειες. Κοιτάζουμε διαρκώς μπροστά και αναρωτιόμαστε: Όταν γεράσω, ή όταν φτάσω στο τέλος της ζωής μου, θα μετανιώσω για το βήμα που πάω να κάνω; Άραγε ο τρόπος που ζω τώρα θα οδηγήσει στον δρόμο της μεταμέλειας ή όχι;
Νωρίτερα στη ζωή μου, είχα πολλές ευκαιρίες να κάνω ενδιαφέροντα πράγματα. Ακούγοντας τις ιστορίες των άλλων, συνειδητοποίησα ότι οι πιο πικρές μεταμέλειες μου είχαν να κάνουν με τις ευκαιρίες που απέρριψα, συχνά από φόβο.
Μία από αυτές έτυχε όσο σπούδαζα για να γίνω πάστορας. Μου πρότειναν δύο φορές να κάνω πρακτική τα καλοκαίρια αναλαμβάνοντας εφημέριος σε δύο από τα μεγάλα εθνικά πάρκα της Αμερικής (στο Γκραντ Τέτον και στη Σεναντόα).
Η φύση κατείχε πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, αλλά μεγάλωσα σε μια μεγαλούπολη και δεν είχα ποτέ μου την ευκαιρία να περάσω αρκετό χρόνο στο ύπαιθρο. Η ιδέα να δουλέψω σ’ένα πάρκο ήταν πολύ θελκτική, και βαθιά μέσα μου ήξερα ότι μια τέτοια εμπειρία θα ήταν ανεκτίμητη.
Ωστόσο, εκείνη την εποχή είχα μια σχέση και φοβόμουν να αποχωριστώ αυτή την κοπέλα για μερικούς μήνες, οπότε και τις δύο φορές αρνήθηκα.
Διαβάστε επίσης: Στο τέλος αυτό που έχει σημασία είναι να μην μετανιώσουμε για την ζωή που ζήσαμε
Μέχρι σήμερα πιστεύω ότι, έτσι και είχα φανταστεί τον εαυτό μου γέρο στη βεράντα, ίσως τον άκουγα να λέει: «Αν η σχέση είναι δυνατή, θα αντέξει την απουσία, κι αφού αγαπάς τη φύση, άδραξε την ευκαιρία, γιατί μπορεί να μην σου ξαναδοθεί».
Η σχέση μου, τελικά, δεν κράτησε και ποτέ πια δεν μου παρουσιάστηκε ανάλογη ευκαιρία.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μου έμαθαν οι συζητήσεις οι οποίες οδήγησαν σε αυτό το βιβλίο, είναι να φροντίζουμε να δοκιμάζουμε όσα θέλουμε στη ζωή μας, γιατί είναι μάλλον απίθανο να μετανιώσουμε επειδή προσπαθήσαμε και αποτύχαμε.
Το δεύτερο πιο σημαντικό μάθημα είναι πως, αν υπάρχει μια σχέση που πρέπει να αποκατασταθεί, αποκαταστήστε την τώρα.
Όταν ρώτησα τους ανθρώπους για ποια πράγματα μετάνιωσαν στη ζωή τους, οι πιο πολλοί μίλησαν για άτομα, για ζητήματα που δεν επιλύθηκαν, για λέξεις που δεν ειπώθηκαν, για ρήγματα στις σχέσεις που ποτέ δεν γεφυρώθηκαν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του John Izzo «Τα 5 μυστικά που πρέπει να ανακαλύψεις πριν πεθάνεις» από τις εκδόσεις Διόπτρα
