Τετάρτη πρωί και η ζωή συνεχίζεται. Το πρωινό παίρνει λίγη ώρα παραπάνω, ο καφές είναι πιο φρέσκος, το φως περισσότερο… κάτι έχει αλλάξει, καμία μέρα δεν είναι ίδια τελικά. Πηγαίνεις προς τη στάση ακούγοντας μουσική ή σιγοτραγουδώντας… Κατεβαίνεις τις κυλιόμενες και συναντάς την πραγματικότητα. Τώρα μάλιστα! Όλα όπως ήταν. Και λίγο πιο δύσκολα γιατί ο μήνας τελειώνει και πως ν’ αποφύγεις τις τεράστιες ουρές, γεμάτες ένταση που έχουν σχηματιστεί μπροστά στα κισσέ των εισιτηρίων για να πάρουν την μηνιαία κάρτα. Ποιος θεός να σε φώτισε και τη έβγαλες τον προηγούμενο μήνα; Στέλνεις θετική ενέργεια, αγάπη και φως σε όλους όσους στέκονται εκεί κι εύχεσαι να τελειώνουν ήρεμα. Αυτό είναι μια καλή σκέψη που έμαθες ότι πιάνει τόπο, όπως οι θετικές δηλώσεις.
Κατεβαίνεις προς τις αποβάθρες. Οι σκάλες κυλούν προς τα κάτω… Συνειδητοποιείς πως η μέρα, η κάθε μέρα κάποιου που χρησιμοποιεί το μετρό ή τον ηλεκτρικό, ξεκινά με underground ενέργεια. Υπόγειες διαδρομές κάτω απ’ την πόλη. Όσα φώτα κι αν φέγγουν στις αποβάθρες, μια δόση νύχτας υπερισχύει. Μια Πλουτώνια κατάσταση από μυθολογικής πλευράς. Ο κάτω κόσμος. Να ‘ναι άραγε μια τολμηρή πράξη αυτή η κατάβαση για το υποσυνείδητό μας; Να υπάρχει ένα είδος συμβολισμού; Όπως ο Οδυσσέας κατέβηκε στον Άδη για να συναντήσει και να μάθει; Και τελικά να συγχωρήσει και να συγχωρεθεί; Τετάρτη και η σκέψη κάνει βουτιές στα χαμηλά δίχως όμως να χάσει το θάρρος… Μήπως έχει να κάνει με τη σκιερή πλευρά του εαυτού μας; Ερχόμαστε άραγε σε μια μυστικιστική συνάντηση με το «πολύ» μέσα μας;
Περνάς στην πλατφόρμα. Ο κόσμος είναι κατά τι λιγότερος από την Τρίτη. Έχει όμως κάτι το ασπρόμαυρο η Τετάρτη, και κάτω, αλλά και πάνω απ’ τη γη. Σαν μετά από δυο μέρες πρόγραμμα εργασίας να έχουμε περάσει σε άλλη διάσταση. Τα ρούχα είναι περισσότερο ασπρόμαυρα τις Τετάρτες. Τα πρόσωπα είναι είτε πολύ σοβαρά ή εδώ κι εκεί, πολύ χαρούμενα. Τα βιβλία έχουν αντικατασταθεί από τα κινητά. Υπάρχει ένας συντονισμός, αυτός του μεσοβδόμαδου. Υπάρχει και το άλλο βέβαια. Ξέρουμε όλοι ότι μόλις τελειώσει η εργασία σήμερα τ’ απόγευμα, έστω και βράδυ, ξεκινάει ο ερχομός του Σαββατοκύριακου. Ούτε αυτό δεν περνάει απαρατήρητο από το υποσυνείδητό μας. Ακόμα και στο πιο ασπρόμαυρο πρωινό της εβδομάδας.
Γράφει η Ελένη Καιγή
