Τα δέκα πρώτα λεπτά στο γυμναστήριο συνήθως καθόμαστε στο δάπεδο, κάνουμε διατάσεις και το μυαλό μου εστιάζεται στη φρίκη που με περιμένει την υπόλοιπη ώρα. Την Τετάρτη, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, πήγα στο πρόγραμμα των 7.30 μ.μ. και πέντε λεπτά αφού είχαμε αρχίσει, ο πολύ σοβαρός Σον άκουσε ένα συγκεκριμένο κουδούνισμα στο τηλέφωνό του. Κάτι επείγον;
Πήγε ως τη γωνία, κοντά στο σημείο όπου έκανα διατάσεις (δηλαδή, ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και κάπου κάπου μετακινούσα ένα μέλος του σώματός μου στη μια πλευρά). Ο Σον απάντησε στο τηλέφωνο.
«Γεια σου παππού. Είμαι στη δουλειά, να σε πάρω εγώ αργότερα;»
Ωστόσο, ο παππούς δεν είχε όρεξη για τέτοια. Αγνόησε την απάντηση και κράτησε τον Σον στο τηλέφωνο. Κάθε τριάντα δευτερόλεπτα τα επόμενα τρία λεπτά (το χρονομέτρησα γιατί βαριόμουν – βλέπε παραπάνω: διατάσεις), ο Σον απαντούσε με τις ίδιες πέντε λέξεις: «Κι εγώ σ’αγαπώ, παππού». Έξι φορές.
Αναρωτήθηκα τι να έλεγε ο παππούς στον Σον. Μήπως τον παρηγορούσε, επειδή ο Σον δεν είχε κοπέλα με την οποία θα περνούσε τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου;
Ίσως έλεγε στον Σον για τη γιαγιά του ή για τη μητέρα του, ή ίσως χρησιμοποιούσε τη γιορτή σαν δικαιολογία για να πει στον Σον, επανειλημμένα, πόσο υπέροχος είναι. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι, έξι φορές, είπε στον εγγονό του «σ’αγαπώ».
Διαβάστε επίσης: Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να χαρίσεις και να λάβεις
Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι εξοικειώνονται με τον θάνατο καθώς οι φίλοι τους και οι σύζυγοί τους αρχίζουν να αποχωρούν, κι αυτό τους κάνει να βλέπουν τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Αυτό κάνει τους ανθρώπους της αγοράς να μισούν τους ηλικιωμένους: Αρχίζουν να ξοδεύουν τον χρόνο τους και τα λεφτά τους σε πράγματα όπως σε ιατρική περίθαλψη, στα αγαπημένα τους πρόσωπα και σε αποταμιεύσεις για τις πανεπιστημιακές σπουδές των εγγονιών τους και όχι σε βίντατζ αθλητικά παπούτσια, σε iPhone και κάψουλες για καφέ εσπρέσο.
Με δυο λόγια, είναι πιο φοβισμένοι και αξιοσημείωτα λιγότερο βλάκες… αρνούμενοι να ξοδέψουν λεφτά για πανάκριβα προϊόντα που οι νέοι ελπίζουν ότι θα τους κάνουν να νιώσουν πιο ελκυστικοί ή ισχυροί.
Επενδύουμε πάρα πολλά στα παιδιά μας. Κάθεστε στον πάγκο και παρακολουθείτε τον εννιάχρονο τερματοφύλακα για σας που προσπαθεί μάταια να πιάσει έντεκα φορές την μπάλα που βρίσκει στο φιλέ πίσω του ή προσπαθείτε να χωνέψετε το απαίσιο φαγητό σ’ένα λούνα παρκ.
Η ανταμοιβή;
Μερικές δεκαετίες αργότερα μπορείτε να διακόψετε το παιδί του παιδιού σας στη δουλειά, να αγνοήσετε τις παρακλήσεις του να σας τηλεφωνήσει αργότερα και κάθε τριάντα δευτερόλεπτα να του λέτε ότι το αγαπάτε, να κάνετε μια παύση, και ν’ακούτε να λέει ότι σας αγαπάει κι εκείνο.
Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε….έξι φορές.
Έχω μια σχέση αγάπης/μίσους με το CrossFit. Ωστόσο, αποφάσισα ότι συμπαθώ τον Σον.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Scott Galloway «Η Άλγεβρα της Ευτυχίας» από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
