Μία από τις πιο σημαντικές θεραπείες που έχω δει ήταν εκείνη ενός ζευγαριού που ο γιος τους είχε υποστεί εγκεφαλική βλάβη. Πριν από το αυτοκινητικό δυστύχημα, ο Τιμ ήταν ένας ολοζώντανος, αθλητικός και πολύ δημοφιλής νεαρός.
Τώρα μιλούσε και κινιόταν πολύ αργά και με δυσκολία, και παρ’ όλο που έκανε προόδους με τη θεραπεία του, εξακολουθούσε να αγωνίζεται για να κάνει απλές πράξεις που πριν τις θεωρούσε δεδομένες.
Σε ένα σεμινάριο οι γονείς του ζήτησαν να κάνουν μια τελετή αποδέσμευσης. “Χρειάζεται να πούμε αντίο στο γιο που κάποτε ξέραμε και να μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε το άτομο που είναι τώρα”.
Μέσα σε άφθονα δάκρυα και με τεράστιο κουράγιο, ο καθένας από τους δύο γονείς διάβασε μια δήλωση αγάπης, αναγνώρισης και αποδέσμευσης του γιου που δεν υπήρχε πια κι έκαναν μια νέα δήλωση αποδοχής και αφοσίωσης στο άτομο που είχε γίνει.
Η θεραπεία και η ενδυνάμωση που ανέβλυσε μέσα τους ήταν τεράστια και εκπληκτική σε αντίθεση με τον πόνο που είχαν βιώσει προσπαθώντας να διατηρήσουν στη ζωή κάποιον που δεν υπήρχε πια.
Μήπως κρατάς τον εαυτό σου ή κάποιον αγαπημένο σου ακινητοποιημένο σε ένα “γύψο” από το παρελθόν;
Μήπως προσπαθείς να αναγκάσεις κάποιον να είναι αυτό που ήταν αντί να σέβεσαι αυτό που είναι τώρα;
Κανείς δεν θέλει να του φέρονται σαν να ήταν αυτός που υπήρξε κάποτε.
Θέλουμε να μας εκτιμούν γι’ αυτό που είμαστε τώρα.
Έλα ολοκληρωτικά στο παρόν με τον εαυτό σου και τους άλλους και θα απελευθερώσεις τεράστια ενέργεια για να αγαπάς και να ευλογείς αυτό που υπάρχει, αντί να θρηνείς γι’ αυτό που υπήρχε ή γι’ αυτό που θα επιθυμούσες να υπάρχει.
“Βοήθησέ με να βλέπω καθαρά και να τιμώ την ομορφιά που είναι τώρα μπροστά μου”.
“Βλέπω και τιμώ τα δώρα που είναι μπροστά μου, βλέπω το καλύτερο μέσα στον καθένα και μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό”.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Μια βαθιά ανάσα ζωής” του Alan Cohen από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
