Μελαγχολία. Ένα συναίσθημα που πηγάζει από τις βροχερές στιγμές του φθινοπώρου, από την συνειδητοποίηση του τέλους σε κάτι που αγαπήσαμε και από τη μουσική της Μόνικα. Η Μόνικα! H μουσική της έχει αυτή τη μελαγχολία που απλά δε μπορoύμε ν’ αντισταθούμε. Ούτε καν που μας περνά απ’ το μυαλό κάτι τέτοιο. Μας γεμίζει με ένα συναίσθημα ευάλωτο, ευαίσθητο και παράλληλα πανίσχυρο μέσα στη γλύκα του εσωτερικού εαυτού μας. Τα τραγούδια της μας κάνουν να συγχωρήσουμε ακόμα και τα μεγαλύτερά μας λάθη. Μας κάνουν να θέλουμε να έρθουμε σε επαφή ακόμα και με τα πιο επικίνδυνα συναισθήματά μας. Μας κάνουν να θέλουμε να είναι βράδυ Οκτώβρη και να βρέχει. Μας δίνουν έναν ακόμα λόγο να μπούμε στο πεδίο της αγάπης ακόμα κι αν φοβόμαστε πως η μάχη είναι χαμένη από την αρχή. Έτσι κι αλλιώς δε θέλαμε να κερδίσουμε τη μάχη. Να παραδοθούμε θέλαμε. Τα τραγούδια της το ξέρουν αυτό και σπάνε τις αντιστάσεις μας.
Η ακαταμάχητη γλύκα της μελαγχολίας
