Οι άνθρωποι που φοβούνται δεν μπορούν να αγαπήσουν ειλικρινά. Τους έχει διαποτίσει μια πολύ βαθιά αίσθηση ανεπάρκειας για τον κόσμο, σαν να μην είναι τίποτα αρκετό. Σαν να μην υπάρχει αρκετή αγάπη, αρκετά χρήματα, αρκετή αναγνώριση ούτε αρκετή προσοχή – με δυο λόγια σαν να μη φτάνουν για όλους.
Ο φόβος για κάποιο τομέα της ζωής μας συνήθως γενικεύεται και μας κάνει να αποκλείουμε τον εαυτό μας, για να τον προστατέψουμε, από πολλούς άλλους τομείς. Τους φοβισμένους ανθρώπους μπορούμε να τους φανταστούμε γονατιστούς και καμπουριασμένους, να αγκαλιάζουν τον εαυτό τους για να τον προστατέψουν κρύβοντάς τον.
Παρ’ όλο που αυτή η εικόνα αντιπροσωπεύει την εσωτερική κατάσταση όλων των φοβισμένων ανθρώπων, η εξωτερική εικόνα που εμφανίζεται μπορεί να πάρει πολλές και διάφορες μορφές:
Επιτυχημένους επαγγελματίες, που έχουν ανάγκη την αποδοχή του εργοδότη τους.
Νοικοκυρές, που κατηγορούν τον άνδρα ή τα παιδιά τους ότι τις εμπόδισαν να ζήσουν τη ζωή τους.
Επιτυχημένες γυναίκες καριέρας, που απαιτούν τόσα πολλά από τους άνδρες γύρω τους, ώστε τελικά μένουν μόνες τους. Άντρες που δεν μπορούν να αντέξουν την ανεξαρτησία των συζύγων τους. Στελέχη επιχειρήσεων που παίρνουν αποφάσεις επιζήμιες και ανεύθυνες.
Όλα τα παραπάνω, το καθένα με το δικό του τρόπο, συμβαίνουν εξαιτίας του φόβου τους για την επιβίωσή τους. Ουσιαστικά όλοι τους είναι γονατισμένοι, καμπουριασμένοι και δεμένοι χειροπόδαρα μέσα τους.
Αν στην περιγραφή αυτή αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, τότε…καλωσήλθες στην παρέα μας. Υπάρχουν ελάχιστοι στην κοινωνία μας που έχουν διδαχθεί τα μυστικά της ανθρώπινης ανάπτυξης και του δοσίματος.
Μας έχουν μάθει την ψευδαίσθηση και όχι την αμεσότητα του δοσίματος. Μας έχουν μάθει να προσέχουμε για τη σωματική μας ασφάλεια, μας έχουν επίσης μάθει να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να μας κοροϊδεύει ή να μας εκμεταλλεύεται.
Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε ότι μας χρησιμοποίησαν κάθε φορά που δεν παίρνουμε κάποιο αντάλλαγμα για κάτι που κάνουμε.
Σίγουρα θα μας ευχαριστήσει αν πάρουμε αντάλλαγμα σε κάτι που εμείς δώσαμε, όμως, παραδόξως:
«Όταν δίνουμε με αγάπη και όχι με προσδοκία ανταλλάγματος, τότε το κέρδος που επιστρέφει σε εμάς είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε».
Η δική μου αίσθηση προσωπικής δύναμης και ικανότητας να αγαπήσω και να εμπιστευτώ έχει αυξηθεί τουλάχιστον κατά 1.000% από τότε που άρχισα να τα μοιράζω χωρίς την αναμονή ανταλλάγματος.
Επιπλέον, πολλοί φόβοι μου εξαφανίστηκαν τελείως. Οι ανταμοιβές είναι εξαιρετικά μεγάλες και σημαντικές. Αυτό σου το υπόσχομαι!
Απόσπασμα από το βιβλίο της Susan Jeffers «Κάν’ το…κι ας φοβάσαι!» από τις εκδόσεις Διόπτρα
