Οι 5 Ρυθμοί (5 Rhythms) είναι μία πρακτική διαλογισμού μέσω κίνησης: a moving meditation practice.
Είναι μια πρακτική που μας έφερε η Αμερικανίδα Gabrielle Roth, που αφήνει να μιλήσουν το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα.
Δεν είναι χορός και ας μοιάζει τέτοιος, είναι κίνηση.
«Dance is an art-form. One has to drop all feelings and thoughts he has about dancing, and move to movement. Movement is a life-form. To give permission to move how you are actually feeling». Gabrielle Roth.
Όταν κάποιος κοιτάξει απ’ έξω θα δει ένα πάρτι που όλοι χορεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο.
Αν συμμετέχει όμως, έχει να ξανα-ανακαλύψει πως μέσα από την κίνηση, θα ξαναβρεί αισθήσεις, συναισθήματα, έμπνευση και μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, όπως αβίαστα αυτά βγαίνουν λόγω της αίσθησης απόλυτης ελευθερίας που ο ίδιος δίνει στον εαυτό του.
Η πρακτική αυτή δεν είναι θεραπεία, είναι διαλογισμός, ανοίγει όμως έναν θεραπευτικό δρόμο.
Φέρνει το άτομο συνεχώς σε αυτογνωσία, στο τί του συμβαίνει τώρα, στο πώς αισθάνεται και στην εξωτερίκευση αυτών των συναισθημάτων και αισθήσεων.
Αυτό βοηθά τον καθένα στην κανονική του ζωή έξω από την αίθουσα, να είναι περισσότερο παρών, αληθινός και να αποκτά τον έλεγχο της ζωής του εστιάζοντας στα πραγματικά «θέλω» του και να μη γίνεται έρμαιο των εγωισμών του.
Μαθαίνει να ξεχωρίζει τί είναι αληθινό μέσα του και να «σουτάρει» από το παράθυρο εκείνες τις φωνές που του λένε πως δεν είναι αρκετά καλός, όμορφος, άξιος και τα γνωστά αυτομαστιγωτικά μηνύματα που λαμβάνουμε από τον εαυτό μας.
Είναι μια πρακτική που λειτουργεί σαν fast-forward ψυχανάλυση, διότι εδώ δεν συμμετέχει μόνο το μυαλό ή το σώμα, αλλά αφήνονται να μιλήσουν και τα δύο.
Το σώμα κρατάει μνήμες που ίσως το μυαλό δεν θυμάται: «dance before you think», δηλαδή, «χόρεψε προτού σκεφτείς» μας λέει η Gabrielle Roth και πόσο δίκιο έχει!
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω βρεθεί να χορεύω μες την καλή χαρά και ένα σχόλιο του δάσκαλου τύπου: «Tί έχετε φέρει μαζί σας σήμερα;» με έχει κάνει να βουτήξω στα βαθιά και να ξεθάψω τη θλίψη που τόσο καλά έκρυβα ακόμα και από εμένα, όλη την ημέρα.
Και αφού την έφερα στην επιφάνεια, την έζησα σωματοποιώντας την σε όλο της το μεγαλείο και αυτή μεταμορφώθηκε και έγινε ορατή και ξεθύμανε και εγώ είχα περισσότερο χώρο μέσα μου και λιγότερο βάρος.
Οι 5 Ρυθμοί είναι για όλους όσους έχουν σώμα και αναπνέουν. Το εννοώ.
Έχω χορέψει με παππού 89 ετών στο Μάντσεστερ.
Με πιτσιρίκι 9 ετών στην Νέα Υόρκη.
Με ανθρώπους με τεχνητό πόδι, με κοπέλα σε καροτσάκι, με παχύσαρκους, σε διάφορες χώρες.
Στους 5 Ρυθμούς όλοι έχουν τη θέση τους.
Είναι ακριβώς εκεί που στέκεται ο καθένας.
Όλοι είναι μοναδικοί και όμως όλοι μοιράζονται κοινούς προβληματισμούς, μεταμφιεσμένους διαφορετικά ο καθένας.
Αυτό είναι και ένας από τους λόγους που με έκαναν να θέλω να μπορέσω να διδάξω και εγώ στην Ελλάδα.
Το «Καλημέρα με μαχαίρι» που συμβαίνει καθημερινά, μπορεί να αλλάξει αν βάλουμε την ενσυναίσθηση (βαθιά επικοινωνία με τον άλλο, μέσω της συναισθηματικής ταύτισης ή κατανόησης) στη ζωή μας.
Και οι 5 Ρυθμοί το κάνουν αυτό.
«People come here for the freedom»: Oι άνθρωποι έρχονται εδώ για την ελευθερία, λέει η Gabrielle και είναι αλήθεια.
Έτσι ξεκίνησα να «χορεύω» κι εγώ.
Γιατί από την πρώτη φορά ένιωσα και μου έδωσα την άδεια να είμαι εγώ σε όλο μου το μεγαλείο.
Καμιά ντροπή. Θέλω να γελάσω και να πηδήξω σαν παιδί; Το κάνω.
Θέλω να βάλω τις φωνές και να κοπανήσω το πάτωμα τόσο, που ούτε στο σπίτι μου δεν θα τολμούσα γιατί μάλλον οι γείτονες θα νομίζουν ότι με σφάζουν και θα φωνάξουν την αστυνομία; Το κάνω.
Ό,τι θέλω το κάνω, αρκεί να μην προσβάλλει κανέναν δίπλα μου.
Είναι το πλέον ελεύθερο πεδίο που έχω βρεθεί ποτέ μου.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά σε μια αίθουσα που γίνονται οι 5 Ρυθμοί.
Η μουσική είναι η μουσική που παίζουν τα -καλά- ραδιόφωνα, ο κόσμος είναι ντυμένος άνετα, άλλοι στο πάτωμα, άλλοι κινούνται και ο δάσκαλος κάνει κάποιες προτροπές.
Και το πάρτι αρχίζει…
στο facebook https://www.facebook.com/
στο internet http://5rhythmsgreece.
