Ο Διογένης μελέτησε τη… «φιλοσοφία» τους και πήρε τον τίτλο του Κυνικού φιλοσόφου, μόνο που οι κύνες (ή αλλιώς σκύλοι), σε αντίθεση με τον Διογένη, ουδέποτε έχουν κρίνει οποιονδήποτε, άνθρωπο ή μη, που περπάτησε μαζί τους πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Αυτό που η φιλοσοφία τους πρεσβεύει, είναι αυτό που απεγνωσμένα προσπαθούμε να συλλάβουμε σήμερα, όσοι εργαζόμαστε με τον εαυτό μας, προσπαθώντας ν’ απαλύνουμε τον πόνο των τραυμάτων μας και να επουλώσουμε, αν γίνεται, κάποια απ’ αυτά. Η φιλοσοφία τους πρεσβεύει την αγάπη δίχως όρους, την αγάπη δίχως όρια, την απεριόριστη αγάπη.
Αναρωτιόμαστε αν γίνεται να αγαπήσουμε όλο τον κόσμο δίχως όρια, και παρατηρούμε πως κανείς δεν τό ‘χει καταφέρει ακόμα αυτό, παρά κάποιοι μεγάλοι, σπουδαίοι σοφοί και δάσκαλοι των αρχαίων χρόνων… μυθικά πλάσματα σχεδόν. Και τότε περνάει από μπροστά μας ένας αδέσποτος σκύλος, ήρεμος και κοινωνικός. Του χαμογελάμε και τείνουμε το χέρι να τον χαϊδέψουμε, μας πλησιάζει κι αφήνεται στα χάδια μας. Η ουρά του πάει να πετάξει ενώ το κεφάλι του γέρνει μέσα στα χέρια μας από αγνή και άδολη ευχαρίστηση. Ω, ναι! Αυτός μας αγαπάει! Και κάτι εξίσου σπουδαίο: μας κάνει να τον αγαπήσουμε κι εμείς δίχως όρους! Έστω, γι’ αυτά τα δυο λεπτά που συναντηθήκαμε.
Η καθημερινότητα μας δείχνει ότι δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι τον διακαή πόθο της απεριόριστης αγάπης, πράγμα που πάλι γίνεται εμφανές στους αδέσποτους φίλους μας. Πολλές φορές τους βλέπουμε τραυματισμένους ή άρρωστους να περιφέρονται, ακόμη και πεινασμένους ή διψασμένους να εκλιπαρούν για λίγη τροφή, κι ένα χάδι. Όχι, δε φταίνε οι σκύλοι που εμείς δεν έχουμε μάθει ακόμα ν’αγαπάμε, πολλές φορές ούτε με όρους.
Στην Ελλάδα, πολλοί πιστεύουμε πως είμαστε ευλογημένοι μέσα στην ανοργανωσιά μας να συνυπάρχουμε στις πόλεις με τους αδέσποτους σκύλους. Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι και Αυστραλοί που επισκέπτονται τη χώρα μας σοκάρονται μεν, ευχάριστα δε από τους φιλικούς και εξεικοιωμένους με τους ανθρώπους,σκύλους. Η Mary Zournazi, ομογενής, Καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του New South Wales, εντύπωσε τους αδέσποτους σκύλους της Αθήνας παρέα με τους απεγνωσμένους πολίτες της, στο ντοκιμαντέρ της: «Τα σκυλιά της Δημοκρατίας» https://www.youtube.com/watch?v=s4deL_HmIBQ
Ευτυχώς, οι φιλόζωοι πληθαίνουν χρόνο με τον χρόνο, και όλο και περισσότεροι φροντίζουν να υπάρχουν κουβάδες με πόσιμο νερό στις γωνίες των δρόμων. Μάλιστα έχουν καταφέρει να αλλάξουν πολλά στη νομοθεσία του κράτους καθώς πέφτουν βροχή οι μηνύσεις και οι καταγγελίες προς ανθρώπους που κακοποιούν βάναυσα σκύλους και άλλα ζώα.
Πολλά έχουν αλλάξει στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία. Πολλές φορές μας πιάνει δέος μπρος στις ραγδαίες αλλαγές των νόμων ή του καθενός μας τη ζωή. Κι αν πολλοί μας έχουν απαρνηθεί, κι εμείς άλλους τόσους, οι αδέσποτοι φίλοι μας ήρθαν ακόμα πιο κοντά μας τώρα στα δύσκολα, γεμάτοι όρεξη για παιχνίδι και χάδια, βοηθώντας μας να μη «σκάσουμε» απ’ τις στεναχώριες μας, επιτρέποντάς μας περισσότερο από ποτέ να μελετήσουμε τον χαρακτήρα τους και να μάθουμε, τι; ίσως την αληθινή αγάπη.
