Δίνω στην αγαπημένη μου όση ελευθερία μπορώ. Πολύ συχνά όμως, βάζω τον εαυτό μου σε μια άβολη κατάσταση, όπου πληγώνομαι. Σημαίνει τούτο ότι δεν αγαπώ και πολύ τον εαυτό μου και γι΄αυτό και τον βάζω σε δεύτερη θέση;
Ίσως να είναι κάτι πιο περίπλοκο από ό,τι νομίζεις.
Πρώτον, η ίδια η ιδέα ότι δίνεις στην αγαπημένη σου ελευθερία είναι λάθος. Ποιος είσαι εσύ που θα δώσεις ελευθερία στην αγαπημένη σου; Μπορείς να αγαπάς και η αγάπη σου υπονοεί ελευθερία. Δεν είναι κάτι που πρέπει να το δώσεις. Αν πρέπει να το δώσεις, τότε υπάρχουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις.
Καταρχάς λοιπόν κάνεις κάτι που είναι λάθος. Στην πραγματικότητα δεν θέλεις να δώσεις ελευθερία΄ θα ήθελες να μην προβάλει κάποια κατάσταση όπου να χρειάζεται να δώσεις ελευθερία. Με έχεις όμως ακούσει να λέω ξανά και ξανά ότι η αγάπη δίνει ελευθερία κι έτσι πιέζεις τον εαυτό σου ασυνείδητα να δίνει ελευθερία, αλλιώς η αγάπη σου δεν θα είναι αγάπη.
Βρίσκεσαι σε δύσκολη κατάσταση: αν δεν δίνεις ελευθερία, αρχίζεις να υποψιάζεσαι την αγάπη σου΄ αν δίνεις ελευθερία, την οποία δεν μπορείς να δώσεις, το εγώ ζηλεύει πολύ και θα εγείρει χίλια ερωτήματα: “Δεν αρκείς εσύ για τον αγαπημένο ή την αγαπημένη σου ώστε να χρειάζεται ελευθερία – ελευθερία από σένα ώστε να είναι με κάποιον άλλο” Πληγώνει τούτο και γι΄αυτό ακριβώς αρχίζεις να νιώθεις, “Βάζω τον εαυτό μου σε δεύτερη θέση”
Δίνοντάς της ελευθερία, έβαλες σε πρώτη θέση κάποιον άλλο κι έβαλες σε δεύτερη θέση τον εαυτό σου. Αυτό πάει ενάντια στο εγώ και δεν πρόκειται να βοηθήσει κατά κανένα τρόπο, γιατί θα πάρεις εκδίκηση για την ελευθερία που έδωσες. Θέλεις να σου δοθεί η ίδια ελευθερία -αν τη χρειάζεσαι ή όχι, δεν είναι εκεί το ζήτημα- απλώς και μόνον για να αποδείξεις ότι δεν σε εξαπατούν.
Δεύτερον, επειδή η αγαπημένη σου ήταν με κάποιον άλλο, αισθάνεσαι κάπως παράξενα που είσαι μαζί της. Θα στέκει ως εμπόδιο αυτό ανάμεσά σας. Διάλεξε εκείνη κάποιον άλλο κι άφησε εσένα΄ σε πρόσβαλε. Κι εσύ έχεις κάνει τόσα πολλά΄ ήσουν τόσο γενναιόδωρος που της έδωσες ελευθερία. Επειδή νιώθεις πληγωμένος, θα την πληγώσεις κι εσύ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το όλο θέμα όμως προέρχεται από μια παρανόηση. Δεν είπα ότι, αν αγαπάς πρέπει να δίνεις τότε ελευθερία. Όχι, είπα ότι η αγάπη είναι ελευθερία.
Δεν είναι ζήτημα δοσίματος. Αν πρέπει να τη δώσεις, καλύτερα τότε να μη τη δώσεις. Μείνε σαν τους άλλους. Γιατί να δημιουργείς ανώφελες περιπλοκές; Συνήθως υπάρχουν ήδη αρκετές.
Αν η αγάπη σου από μόνη της έχει φτάσει στην ποιότητα εκείνη όπου η ελευθερία αποτελεί μέρος της, όπου η αγαπημένη σου δεν χρειάζεται να σου ζητήσει την άδεια. . . Μάλιστα, αν ήμουν στη θέση σου και η αγαπημένη μού ζητούσε την άδεια, θα ένιωθα πληγωμένος. Αυτό θα σήμαινε πως δεν εμπιστεύεται την αγάπη μου. Η αγάπη μου είναι ελευθερία. Την αγάπησα΄ δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει να κλείσω όλες τις πόρτες και τα παράθυρα ώστε να μην μπορεί εκείνη να γελάει μαζί με κάποιον άλλο, να μην αγαπάει κάποιον άλλο. . . γιατί ποιοι είμαστε εμείς;
Αυτή είναι η βασική ερώτηση που πρέπει να κάνει ο καθένας: ποιοι είμαστε; Είμαστε όλοι ξένοι και πάνω σε ποια βάση αποκτούμε τόσο κύρος που να μπορούμε να πούμε, “Θα σου δώσω ελευθερία” ή “Δεν θα σου δώσω ελευθερία” ή “Αν μ΄αγαπάς, τότε δεν μπορείς να αγαπάς κανέναν άλλο;” Είναι ανόητες αυτές οι εικασίες, έχουν όμως κυριαρχήσει πάνω στην ανθρωπότητα ήδη από το πρώτο της ξεκίνημα. Και είμαστε ακόμη βάρβαροι΄ ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η αγάπη.
Αν αγαπώ κάποιαν, είμαι ευγνώμων που το άτομο αυτό μου το επέτρεψε, επέτρεψε την αγάπη μου, και δεν με απέρριψε. Είναι αρκετό αυτό. Αλλά δεν γίνομαι η φυλακή της: με αγάπησε εκείνη κι εγώ, ως επιβράβευση, δημιουργώ γύρω της μια φυλακή΄ την αγάπησα εγώ κι εκείνη, ως αποτέλεσμα, δημιουργεί γύρω μου μια φυλακή. Σπουδαίες ανταμοιβές δίνουμε ο ένας στον άλλο!
Αν αγαπώ κάποιαν, είμαι ευγνώμων και η ελευθερία της παραμένει άθικτη. Δεν της τη δίνω εγώ. Είναι δικό της φυσικό δικαίωμα και η αγάπη μου δεν μπορεί να το αφαιρέσει. Πώς γίνεται να αφαιρεί η αγάπη την ελευθερία κάποιου, ιδιαίτερα του ανθρώπου που αγαπάς; Αποτελεί φυσικό του δικαίωμα. Δεν μπορείς καν να λες, “Της δίνω ελευθερία” Καταρχάς ποιος είσαι εσύ; Ένας απλός ξένος. Συναντηθήκατε καθ’οδόν, κατά τύχη, τυχαία, κι εκείνη είχε τη χάρη να αποδεχτεί την αγάπη σου. Έχε ευγνωμοσύνη και άσε την να ζήσει με τον τρόπο που θέλει να ζήσει και ζήσε κι εσύ με τον τρόπο που θέλεις να ζήσεις. Δεν πρέπει να επεμβαίνει κανείς στον τρόπο της ζωής σου.
Αυτό ακριβώς είναι η ελευθερία. Τότε η αγάπη θα σε βοηθήσει να έχεις λιγότερη ένταση, να είσαι λιγότερο γεμάτος από άγχη, με λιγότερη αγωνία και με περισσότερη χαρά.
Αυτό όμως που συμβαίνει συνεχώς στον κόσμο είναι ακριβώς το αντίθετο. Η αγάπη δημιουργεί τόση πολλή δυστυχία που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αποφασίζουν τελικά ότι είναι καλύτερο να μην αγαπήσουν κανέναν. Κλείνουν τις πόρτες της καρδιάς τους, γιατί δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά κόλαση.
Αν όμως κλείσεις την πόρτα στην αγάπη, κλείνεις επίσης την πόρτα στην πραγματικότητα, στην ύπαρξη΄ επομένως δεν το στηρίζω αυτό. Λέω: άλλαξε το όλο μοτίβο της αγάπης! Έχεις αναγκάσει την αγάπη να βρίσκεται σε μια πολύ άσχημη κατάσταση. Άλλαξε την κατάσταση.
Άσε την αγάπη να γίνει βοήθημα στην πνευματική σου ανάπτυξη. Άσε την αγάπη να αποτελέσει τροφή για την καρδιά σου και θάρρος, ώστε να μπορέσεις να ανοίξεις την καρδιά σου, όχι προς ένα μόνο άτομο, αλλά προς το σύμπαν όλο.
Osho, Beyond Psychology, Ομιλία 2
