Γράφει η Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη
Το ουρικό οξύ αποτελεί σήμερα σύνηθες παθολογικό πρόβλημα. Στην κλινική πρακτική είναι συνήθεις ορισμένες λανθασμένες αντιλήψεις που δημιουργούν σύγχυση στο ευρύ κοινό. Ιδιαίτερα συχνές είναι οι κάτωθι λανθασμένες αντιλήψεις.
1. Το ουρικό οξύ αυξάνει λόγω κακής διατροφής
Το ουρικό οξύ είναι μια χημική ουσία που παράγεται στον οργανισμό από την διάσπαση των πουρινών. Οι πουρίνες αθροίζονται στο σώμα λόγω της ενδογενούς σύνθεσης των πουρινών που γίνεται ανεξάρτητα από την διαιτητική κατανάλωση πουρινών και λόγω εξωγενούς άθροισης μέσω τροφών (πχ. υπερκατανάλωση αλκοόλ, κρέατος, μανιταριών, οστρακοειδών). Το παραγόμενο από τις πουρίνες ουρικό οξύ αποβάλλεται κατά κύριο λόγο μέσω των νεφρών, χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι ένα τμήμα του αποικοδομείται κυρίως στο έντερο.
Έτσι αυξημένο ουρικό οξύ μπορεί να υπάρχει λόγω κακής διατροφής και αυξημένης πρόσληψης πουρινών αλλά και λόγω ελαττωμένης αποβολής (π.χ. επί νεφρικής βλάβης) ή αυξημένης παραγωγής (π.χ. επί καρκινωμάτων). Κατά τη σωστή ιατρική εξέταση πρέπει να διερευνηθεί η αιτία της αύξησης του ουρικού οξέος, πριν χορηγηθούν αυστηρά διαιτητικά προγράμματα ή φάρμακα.
2. Εάν έχω διατροφικής αιτιολογίας ουρικό οξύ πρέπει κυρίως να κόψω τα λιπαρά
Το ουρικό οξύ είναι μια χημική ουσία που παράγεται στον οργανισμό από την διάσπαση των πουρινών. Οι πουρίνες είναι μέρος της χημικής δομής των γονιδίων μας και γονιδίων φυτών και ζώων και υπάρχουν σε όλα τα κύτταρα του σώματος και σε όλα σχεδόν τα τρόφιμα. Παρά το γεγονός ότι η μείωση των κορεσμένων λιπαρών συνιστάται στην υπερουριχαιμία διατροφικής αιτιολογίας, η αποχή από το αλκοόλ, η σωστή ενυδάτωση και η ελάττωση της κατάχρησης τροφίμων πλούσιων σε πουρίνες όπως είναι τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης (κρέας ψάρι οστρακοειδή) και η σταδιακή μείωση των θερμίδων είναι τα βασικότερα μέτρα.
3. Εάν έχω αυξημένο ουρικό οξύ πρέπει να πίνω πολύ νερό
Εάν ο νεφρικός ηθμός λειτουργεί καλά και επομένως δεν υφίσταται πρόβλημα ελαττωματικής κάθαρσης λόγω κακής νεφρικής λειτουργίας, η καλή ενυδάτωση προσφέρει στα νεφρά την απαιτούμενη ποσότητα υγρών για να γίνει καλή διήθηση και διάλυση του ουρικού οξέος. Επίσης δίνεται η δυνατότητα της καλής έκπλυσης των ουροφόρων οδών ώστε να μη σχηματιστούν κρύσταλλοι και λίθοι ουρικού οξέος. Εάν ωστόσο υπάρχει νεφρική βλάβη η υπερπροσφορά υγρών μπορεί να οδηγήσει σε κατακράτηση υγρών, οίδημα, κυκλοφορική ανεπάρκεια, επιβάρυνση νεφρικής λειτουργίας και αύξηση ουρικού οξέος.
4. Εάν έχω αυξημένο ουρικό οξύ πρέπει να χάσω άμεσα βάρος
Η σύγχρονη διατροφή που περιέχει σε αφθονία διαιτητικές πηγές ουρικού οξέος λόγω της υπερκατανάλωσης ζωικών τροφίμων και αλκοόλ, η παχυσαρκία, η υπέρταση και το μεταβολικό σύνδρομο ενοχοποιούνται για τα αυξανόμενα ποσοστά της νόσου. Παρά το γεγονός ωστόσο ότι στην υπερουριχαιμία συνιστάται η ελάττωση του περιττού βάρους, η ένταξη σε προγράμματα δραστικής απώλειας βάρους συχνά αυξάνουν το ουρικό οξύ λόγω απελευθέρωσης μεγάλων ποσοτήτων πουρινών κατά την διάρκεια της ταχείας απίσχνασης. Έτσι πρέπει να αποφεύγεται η παρατεταμένη νηστεία και ο άμεσος δραστικός περιορισμός των θερμίδων.
5. Το αυξημένο ουρικό οξύ έχει συμπτώματα.
Στα αρχικά στάδια, συμπτώματα από την αύξηση του ουρικού οξέος δεν υπάρχουν. Έτσι είναι σύνηθες η αύξηση του ουρικού οξέος να ευρίσκεται σε check up ρουτίνας. Τα παθολογικά συμπτώματα συνίστανται σε λίθους νεφρών, νεφρικές βλάβες, αρθρίτιδα, παθολογικές επιδράσεις από την υποκείμενη νόσο. Σε αρχικά στάδια βλαβών συμπτώματα επίσης μπορεί να μην υπάρχουν.
Η ιατρός ειδική παθολόγος Αναστασία Μοσχοβάκη (anastasiamoschovaki1.blogspot.com) έχει εργαστεί επί χρόνια σε νοσοκομεία και είναι επιστημονική σύμβουλος σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικούς σταθμούς. Έχει καταχωρηθεί στην διεθνή εγκυκλοπαίδεια WHO IS WHO. Διαβάστε περισσότερα
