Από την αρχαία εποχή, πνευματικοί δάσκαλοι όλων των παραδόσεων έχουν υποδείξει το Τώρα ως κλειδί για την πνευματική διάσταση. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτό έχει μείνει μυστικό. Σίγουρα δεν διδάσκεται στις εκκλησίες και τους ναούς.
Αν πας στην εκκλησία, θ’ακούσεις αποσπάσματα από τα Ευαγγέλια όπως: «Μη μεριμνείς για το αύριο, γιατί το αύριο θα μεριμνήσει για τα δικά του πράγματα» ή: «Αυτός που πιάνει στα χέρια του το άροτρο και κοιτάζει πίσω δεν είναι κατάλληλος για το Βασίλειο του Θεού».
Ή, μπορεί να ακούσεις το απόσπασμα που μιλάει για τα πανέμορφα λουλούδια του αγρού που δεν ανησυχούν για το αύριο, αλλά ζουν ήρεμα στο άχρονο Τώρα και ο Θεός τους παρέχει τα πάντα με αφθονία. Όμως το βάθος και η θεμελιώδης φύση αυτών των διδασκαλιών δεν αναγνωρίζεται.
Κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι ειπώθηκαν με σκοπό να βιωθούν κι έτσι να φέρουν μια βαθιά εσωτερική αλλαγή.
Διαβάστε επίσης: Είμαστε ήδη “φωτισμένοι” το μόνο που χρειάζεται είναι να το συνειδητοποιήσουμε
Όλη η ουσία του Ζεν συνίσταται στο να βαδίζεις πάνω στην κόψη του ξυραφιού του Τώρα – να είσαι τόσο ολοκληρωτικά, τόσο απόλυτα παρών, ώστε κανένα πρόβλημα, κανένας πόνος, τίποτε από όσα δεν είναι αυτό που είσαι στην ουσία σου, να μην μπορεί να επιβιώσει μέσα σου. Στο Τώρα, στην απουσία του χρόνου, όλα σου τα προβλήματα διαλύονται. Ο πόνος χρειάζεται χρόνο· δεν μπορεί να επιβιώσει στο Τώρα.
Ο μεγάλος δάσκαλος του Ζεν, ο Ριντσάι, για να απομακρύνει την προσοχή των μαθητών του από το χρόνο, σήκωνε συχνά το δάχτυλό το και ρωτούσε αργά: «Τι λείπει αυτή τη στιγμή;» Μια δυναμική ερώτηση που δεν απαιτεί απάντηση στο επίπεδο του νου. Έχει απλώς σκοπό να τραβήξει την προσοχή σου βαθιά μέσα στο Τώρα. Μια παρόμοια ερώτηση στην παράδοση του Ζεν είναι αυτή: «Αν όχι τώρα, πότε;»
Το Τώρα είναι επίσης κεντρική έννοια στη διδασκαλία των Σούφι, το μυστικιστικό κλάδο του ισλαμισμού.
Οι Σούφι έχουν ένα ρητό: «Ο Σούφι είναι ο γιος του παρόντος χρόνου». Και ο Ρουμί, ο μεγάλος ποιητής και δάσκαλος του σουφισμού γράφει: «Το παρελθόν και το παρόν καλύπτουν μ’ένα πέπλο το Θεό από τα μάτια μας· κάψτε τα και τα δύο με φωτιά».
Ο Μάιστερ Έκχαρτ, ο πνευματικός δάσκαλος του δέκατου τρίτου αιώνα, τα συνόψισε όλ’αυτά πανέμορφα: «Ο χρόνος είναι αυτός που εμποδίζει το φως να μας φτάσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εμπόδιο προς το Θεό από το χρόνο».
Απόσπασμα από το βίβλίο του Έκχαρτ Τόλλε «Η Δύναμη του Τώρα» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
