Αυτή η Πανσέληνος στον Κριό σηματοδοτεί το κλείσιμο κύκλων καταπίεσης του εαυτού. Με τον ίδιο τρόπο όμως, προετοιμάζει για το άνοιγμα μίας νέας έκφρασής του, σε σχέση με το τι τολμήσαμε να κάνουμε και τι όχι. Είναι η στιγμή όπου ακούτε πλέον τους εσωτερικούς τριγμούς που κάνει το οικοδόμημα όπου χτίσατε επάνω τον εαυτό σας: πόσα από τα υλικά αυτού του οικοδομήματος είναι δικά σας; Πόσα πραγματοποιήσατε από τα όνειρά σας; Πόσο στριμώξατε τον εαυτό σας, ώστε να χωρέσει στα όρια;
Θα έχετε παρατηρήσει ότι εδώ και κάποιο διάστημα, διάφορα ερωτήματα για το «ποιος είμαι», «ποιος είναι ο σκοπός μου», «πού πάω» δυναμώνουν όλο και πιο πολύ μέσα σας. Από ψίθυρος γίνονται κραυγή. Ταυτόχρονα, ο θυμός για όσα δεν τολμήσατε να κάνετε, δυναμώνει. Έρχονται εικόνες, μνήμες και αισθήματα καταπιεσμένα, ίσως και για χρόνια, για τα σημεία όπου δεν υπερασπιστήκατε τον εαυτό σας όπως έπρεπε, για όπου σας έβαλαν στην άκρη, ενώ δεν το αξίζατε, για όπου σας απέρριψαν αδικαιολόγητα. Αυτός ο θυμός, σας κατακλύζει. Ζητά τη δικαίωση του εαυτού.
Η ρίζα αυτής της άνισης σχέσης με τον Εαυτό, πολλές φορές, είναι ο πατέρας. Το πόσο το αρσενικό πρότυπο σας επηρέασε στον τρόπο που δράτε, είναι καταγεγραμμένο στο κύτταρό σας. Ίσως φοβόσασταν τον πατέρα, έτσι μαζέψατε την ενέργειά σας, τόσο, όσο δε φαίνεστε πλέον; Ή θεωρήσατε ότι ο πατέρας είχε μία βίαια ενέργεια και έτσι ακυρώσατε το αρσενικό πρότυπο; Μήπως αισθανθήκατε ότι πρόδιδε την οικογένεια και αποσχιστήκατε εντελώς από αυτόν; Ή μήπως λατρέψατε τόσο τον πατέρα, που τίποτα δεν μπορούσε να συναγωνιστεί τη φιγούρα του, οπότε όλα ακυρώθηκαν;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μουδιάσουμε την ενέργεια, ανάλογα τον τρόπο με τον οποίο την αντιληφθήκαμε εκείνο το διάστημα. Σημασία έχει πως, τώρα, δεν έχουμε το κλειδί για να εκφράσουμε προς τα έξω τη δύναμή μας. Το ζητούμενο αυτής της Πανσελήνου είναι να βγείτε έξω. Έξω από τα όρια. Έξω από το «μαντρί», όπου μείνατε, προσμένοντας τη σφαγή σας. Δεν είστε πρόβατα – πάψτε να το νομίζετε αυτό για τον εαυτό σας. Νιώστε τη δύναμή σας. Επαναστατήστε στον εσωτερικό βεβηλωτή της ενέργειάς σας.
Κοιτάξτε καλά μέσα σας, παρατηρήστε τι συμβαίνει. Πώς αυτό το αρχέτυπο έχει σφραγίσει την ενέργειά σας και αναρωτηθείτε: τι από αυτά που βιώνω είναι δικό μου; Έστω και αν μοιάζουν δικά σας αυτά τα στοιχεία, εφόσον έχουν πλέον ενσωματωθεί στο σύστημά σας, δεν είναι. Είναι μία εποχή αφύπνισης όπου χρειάζεται εσείς να στοχαστείτε. Δεν είναι πια η εποχή όπου μπορείτε να αναμασάτε ξένες σε εσάς πληροφορίες και να εφησυχάζεστε. Το βλέπετε εξάλλου: δεν σας είναι αρκετές πια, δε σας χορταίνουν. Είναι η εποχή να αγκαλιάσετε εσάς, είναι η εποχή να σκεφτείτε για τον εαυτό σας. Είναι η εποχή όπου μπορείτε να τολμήσετε να γίνετε αυτό που δεν επιτρέψατε ποτέ να γίνετε: εσείς.
Μη σπαταλιέστε άλλο στην αγωνία να γίνετε το πρότυπο των άλλων. Είναι ένας αγώνας στον οποίο δε θα βγείτε ποτέ νικητές, γιατί δεν είναι ο δικός σας αγώνας. Παλεύετε με λάθος όπλα, σε λάθος αρένα και λάθος αντίπαλο – εσάς.
Αυτή η δύναμη δεν απαιτεί πολεμιστές. Δεν απαιτεί όπλα. Αυτό ήταν το λάθος. Απαιτεί μόνο αποδοχή και άνοιγμα. Ε λοιπόν, δε θα κερδίσετε. Θα χάνετε κάθε μάχη και αυτό θα σας κάνει να δικαιολογείτε μέσα σας πως «καλά ήταν στο λαγούμι μου». Μη μαραζώνετε άλλο τον εαυτό σας. Σηκωθείτε και τολμήστε το πρώτο βήμα. Δικαιώστε το σκοπό που επιλέξατε ως ψυχές. Δικαιώστε το σκοπό που επιλέξατε ως άνθρωποι. Δικαιώστε τον εαυτό σας. Δικαιώστε την έκφραση της δύναμής σας, που τώρα σκιρτά εντός σας.
Το αξίζετε. Το δικαιούστε.
