Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς που είχε έναν ανόητο γιο. Ο βασιλιάς έστειλε το γιο του στο σχολείο για πολλά χρόνια ελπίζοντας πως εκεί κάτι θα μάθαινε.
Οι δάσκαλοί του όμως παραιτήθηκαν θεωρώντας ότι ο πρίγκιπας ήταν απελπιστικά χαζός.
«Είναι άσκοπο να προσπαθούμε να διδάξουμε το νεαρό, χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας».
Τότε ο βασιλιάς κάλεσε όλους τους σοφούς του βασιλείου και συζήτησε εκτενώς μαζί τους ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να γίνει ο πρίγκιπας σοφός και έξυπνος. Οι συζητήσεις κράτησαν ένα χρόνο και μια μέρα.
Οι σοφοί τελικά βρήκαν μια λύση: «Θα στείλουμε το αγόρι να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Έτσι θα μάθει πράγματα που κανένας δεν μπορεί να του διδάξει με βιβλία».
Ο πρίγκιπας άρχισε τις προετοιμασίες για το μακρύ του ταξίδι. Του έδωσαν ωραία ρούχα, ένα γερό άλογο και ένα πουγκί γεμάτο χρήματα. Και ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό ξεκίνησε.
Επισκέφτηκε πολλές χώρες και σε κάθε μια μάθαινε κάτι καινούργιο. Δεν υπήρχε τόπος που να μην τον διδάξει και παρόλο που δεν είχε καταφέρει να μάθει τίποτα από τα βιβλία, το ταξίδι ήταν συναρπαστικό και ο νους του κάθε μέρα γέμιζε με γνώσεις.
Μετά από πολλούς μήνες έφτασε σε μια πόλη και στην αγορά είδε έναν έμπορο που είχε βάλει σε πλειστηριασμό ένα μεγάλο πουλί.
«Τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το πουλί;» ρώτησε τον έμπορο.
«Με εντολή του ιδιοκτήτη του το πουλί αυτό τραγουδάει ένα τραγούδι που αποκοιμίζει τους πάντες» απάντησε ο έμπορος.
«Αν είναι έτσι θα το αγοράσω», είπε ο πρίγκιπας.
Το επόμενο πράγμα που είδε ήταν ένα σκαθάρι και όταν ζήτησε να μάθει για ποιο λόγο ήταν ξεχωριστό, του είπαν ότι το έντομο μπορούσε με τα σαγόνια του να ροκανίζει κάθε είδους τοίχου που υπήρχε στον κόσμο. Όπως ήταν φυσικό, ο πρίγκιπας το αγόρασε κι αυτό.
Μετά είδε μια όμορφη πεταλούδα και αναρωτήθηκε: «Τι μπορεί άραγε να κάνει αυτή η πεταλούδα;»
«Είναι τόσο δυνατή που μπορεί να κουβαλάει τα πάντα», εξήγησε ο έμπορος.
Ο πρίγκιπας αγόρασε και την πεταλούδα.
Διαβάστε επίσης: Ο Αμερικάνος τουρίστας και ο Μεξικάνος ψαράς
Ο πλειστηριασμός τελείωσε και ο πρίγκιπας συνέχισε το δρόμο του μαζί με το πουλί, το σκαθάρι και την πεταλούδα.
Λίγες μέρες αργότερα χάθηκε μέσα στη ζούγκλα.
Το φύλλωμα των δέντρων ήταν πυκνό και υγρό και ο πρίγκιπας δεν μπορούσε να δει τίποτα. Σκαρφάλωσε στην κορυφή του πιο ψηλού δέντρου και από εκεί είδε ένα βουνό στο βάθος.
Πήγε προς τα εκεί αλλά όταν έφτασε στο βουνό διαπίστωσε ότι ήταν ένα γιγαντιαίο τείχος που οριοθετούσε τη χώρα των γιγάντων. Την πύλη φύλαγε ένας τεράστιος γίγαντας, τόσο ψηλός που το κεφάλι του άγγιζε τα σύννεφα.
Ο πρίγκιπας ήθελε να γνωρίσει τη χώρα αυτή, ήθελε να μάθει τα πάντα. Γι’αυτό έβγαλε το πουλί από το κλουβί του και το πρόσταξε να τραγουδήσει. Σε λίγα μόλις λεπτά ο γίγαντας είχε αποκοιμηθεί.
«Πώς θα σκαρφαλώσω τον τοίχο;» σκέφτηκε και αμέσως θυμήθηκε το σκαθάρι. Περνώντας την τρύπα που άνοιξε το μικρό έντομο, ο πρίγκιπας βρέθηκε στη χώρα των γιγάντων. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν ένα μπουντρούμι που μέσα του ήταν φυλακισμένη μια όμορφη πριγκίπισσα.
Στα τόσα ταξίδια που είχε κάνει ο πρίγκιπας είχε μάθει πολλά πράγματα και ένα από αυτά ήταν, αν ποτέ του συναντούσε γυναίκα που κινδύνευε, να σπεύσει να τη βοηθήσει. Έτσι λοιπόν είπε στην πριγκίπισσα: «Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;»
«Αλίμονο, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Στην πόρτα του παλατιού στέκεται πάντα ακοίμητος φρουρός ένας γίγαντας».
«Κανένα πρόβλημα», απάντησε ο πρίγκιπας. Τότε όμως ο γίγαντας, που είχε ακούσει φωνές, όρμησε μέσα στο μπουντρούμι.
«Τραγούδα» είπε ο πρίγκιπας στο πουλί και αυτό υπάκουσε. Ο γίγαντας έπεσε κάτω και αποκοιμήθηκε αμέσως.
«Το σκαθάρι μου άνοιξε τρύπα στο τείχος που περιβάλει τη χώρα των γιγάντων. Από εκεί θα δραπετεύσουμε».
«Είμαι τόσο πολύ καιρό φυλακισμένη στο μπουντρούμι αυτό που ξέχασα να περπατώ», είπε τότε η πριγκίπισσα. Ο πρίγκιπας όμως είχε και γι’αυτό τη λύση.
«Μην ανησυχείς. Η πεταλούδα μου θα σε κουβαλήσει πάνω στα φτερά της».
Έτσι κι έγινε. Ο πρίγκιπας γύρισε στο βασίλειο του πατέρα του συνοδευόμενος από το πουλί, το σκαθάρι, την πεταλούδα και την όμορφη πριγκίπισσα και όλοι τους καλωσόρισαν με χαρές και με τραγούδια.
«Ποτέ ξανά δεν θα αποκαλέσει κανείς τον πρίγκιπα ανόητο», αποφάνθηκαν οι σοφοί όταν έμαθαν τις περιπέτειες του νέου. «Με το πουλί που τραγουδά, το σκαθάρι που με τα σαγόνια του ανοίγει τρύπες και την πεταλούδα με τα γερά φτερά, είναι πλέον ο εξυπνότερος νέος ολόκληρης της χώρας».
Και φυσικά η πριγκίπισσα, που τον είχε ερωτευτεί, τον παντρεύτηκε και έζησαν ευτυχισμένοι χωρίς να σταματήσουν ποτέ να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους επειδή, όπως ο πρίγκιπας συνήθιζε να λέει: «Το μυστικό της ευτυχίας είναι η γνώση».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Σοφές Ιστορίες Αγάπης» από τις εκδόσεις Αρχέτυπο
