Είναι λίγο οξύμωρο, αλλά οι ίδιοι άνθρωποι που μιλάνε για την ίση αξία όλων των ανθρώπων, οι ίδιοι είναι που δε φροντίζουν να εμφυτεύσουν μέσα τους το σπόρο της αυτοεκτίμησης. Είναι εκείνοι που θα νουθετήσουν το παιδί να “αγαπάει το παιδί του”, αλλά την ίδια στιγμή του έχουν περάσει στο υποσυνείδητό του την αντίληψη πως δεν αξίζει για την εσωτερικότητά του, αλλά μόνο για τις επιτυχίες του.
Όλοι πιστεύουν πως όλοι οι άνθρωποι έχουν αξία, όμως η κοινωνία μας παρατηρούμε πως έχει υιοθετήσει σε μεγάλο βαθμό “το Αμερικάνικο όνειρο”, δηλαδή την εμμονή στην κοινωνική επιτυχία η οποία και χρησιμοποιείται για την κριτική της αξίας του εκάστοτε ανθρώπου.
Διαβάστε επίσης: Η αξία του να μάθουμε να “ακούμε” την διαίσθησή μας
Έχουν όλοι οι άνθρωποι αξία; Φαντάζει τελείως ανόητη αυτή η ερώτηση, όλοι θα σπεύσουν να απαντήσουν “ναι”. Όμως, πόσοι άνθρωποι γύρω μας αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο έναν άνθρωπο ο οποίος συμπυκνώνει όλες τις απαιτήσεις της κοινωνίας, δηλαδή πλούτο, καλή δουλειά, καριέρα συγκριτικά με έναν άνθρωπο ο οποίος δεν τα έχει όλα αυτά; Πόσοι αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο έναν άνθρωπο που δεν τελειώσει το Δημοτικό με έναν καθηγητή Πανεπιστημίου; Πόσοι αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εμφάνισης, δίχως να προβαίνουν σε απαξιωτικά σχόλια στα άτομα εκείνα που θεωρούν πως δεν πληρούν τις κοινωνικές απαιτήσεις της συμβατικής ομορφιάς. Είναι λυπηρό, αλλά η κοινωνική προσωπολατρία κυριαρχεί στην κοινωνία μας.
Είναι λυπηρό, μαθαίνουμε τα παιδιά μας πως η αξία τους δεν υπάρχει μέσα τους, αλλά απορρέει αποκλειστικά και μόνο από τα επιτεύγματά τους. Μαθαίνουμε πως η αξία μας δεν είναι εσωτερική, αλλά συγκριτική με τα άλλα άτομα. Και ύστερα, έχουμε την απαίτηση οι άνθρωποι να αγαπήσουν με υγιή τρόπο τον εαυτό τους, να μην τον συγκρίνουν με τους άλλους και να μην καταρρέουν μέσα σε μία αποπνικτική κοινωνία που μόνο ζητάει, μόνο απαιτεί, μόνο κατακρίνει.
Η αξία του ανθρώπου είναι εσωτερική και όχι συγκριτική, δεν έχει σχέση με εμφάνιση ή οτιδήποτε άλλο.
Άρθρο γνώμης,
της Μαρίας Σκαμπαρδώνη