Στο θεατρικό έργο «Έξι Βαθμοί Διαχωρισμού», του Τζον Γκαρ, μια από τις ηρωίδες, η Ουίζα, συζητά με την κόρη της, την Τες, και διατυπώνει την ακόλουθη άποψη:
«Διάβασα κάπου ότι κάθε άνθρωπος πάνω στον πλανήτη χωρίζεται από τους υπόλοιπους μόνο από έξι ανθρώπους. Απέχουμε ένα βήμα από κάθε γνωστό μας…Δύο βήματα από τους γνωστούς των γνωστών μας και ούτω καθεξής.
Έτσι, όλοι οι άνθρωποι συνδέονται με όλους τους άλλους, αλλά και απέχουν από αυτούς έως έξι βήματα το πολύ.
Είναι οι έξι βαθμοί διαχωρισμού ανάμεσα σε εμάς και οποιονδήποτε άλλον πάνω στον πλανήτη….Τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα γονδολιέρη στη Βενετία. Διάλεξε όποιο άτομο θέλεις.
Το γεγονός ότι είμαστε όλοι τόσο κοντά μου φαίνεται τόσο καθησυχαστικό και συνάμα τρομακτικό σαν κινέζικο βασανιστήριο…Επειδή πρέπει να βρεις τους σωστούς έξι ανθρώπους για να υπάρξει η σύνδεση.
Η σκέψη ότι κάθε άνθρωπος είναι μια καινούργια πόρτα που βγάζει σε καινούργιους κόσμους σε οδηγεί σε μια βαθιά επίγνωση. Έξι βαθμοί διαχωρισμού ανάμεσα σε εμένα και σε οποιονδήποτε άλλον στον πλανήτη…. Αλλά το θέμα είναι να βρεις τους σωστούς έξι ανθρώπους».
Η Ουίζα είχε δίκιο. Πράγματι οδηγούμαστε σε μια βαθιά επίγνωση όταν σκεφτόμαστε ότι εσύ κι εγώ απέχουμε το πολύ έξι ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που ζει πάνω στη Γη.
Αλλά είχε επίσης δίκιο για την πρόκληση που προκύπτει: πρέπει να βρεις τους σωστούς έξι ανθρώπους, οι οποίοι θα σε συνδέσουν με αυτόν που χρειάζεται να γνωρίσεις.
Ένα από τα πράγματα που έχω κάνει στη δική μου ζωή είναι να φτιάξω τον προσωπικό μου «Κατάλογο Ηρώων», όπως τον αποκαλώ.
Είναι ένας κατάλογος από εκατό ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, που θα ήθελα να γνωρίσω προτού πεθάνω. Εφόσον, σύμφωνα με το νόμο της έλξης, έλκουμε στη ζωή μας εκείνα στα οποία εστιάζουμε, αυτός ο κατάλογος είναι ένα εργαλείο που με βοηθά να συνδέομαι με τους ανθρώπους που θαυμάζω περισσότερο.
Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, η αρχή των Έξι Βαθμών Διαχωρισμού με βοήθησε να βρω τη σωστή ακολουθία ατόμων που θα με οδηγούσαν στον άνθρωπο που ήθελα να γνωρίσω.
Και εκπλήσσομαι διαρκώς διαπιστώνοντας πόσα άτομα του καταλόγου μου (ο οποίος περιέχει διασημότητες, μεγαλοεπιχειρηματίες και συναδέλφους ομιλητές) εμφανίζονται ξαφνικά στο δρόμο μου, είτε σε ένα αεροδρόμιο είτε σε κάποιο συνέδριο όπου συμμετέχω κι εγώ είτε στο εστιατόριο όπου επιλέγω να γευματίσω.
Και μόνο η καταγραφή των ηρώων μου σε έναν κατάλογο φαίνεται ότι μου χαρίζει μια οξυμένη αντίληψη που με βοηθά να τους εντοπίσω όταν βρίσκονται σε κοντινή απόσταση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Robin Sharma «Ποιος θα κλάψει όταν πεθάνεις;» από τις εκδόσεις Διόπτρα