Ο θυμός μοιάζει με ένα παγόβουνο. Είναι το αποκορύφωμα ενός μεγάλου οικοδομήματος που διακρίνεται μόνο η κορυφή του.
Ο θυμός είναι το χιόνι στην κορυφή ενός βουνού που κατά τα άλλα μοιάζει γυμνό. Είναι η εικόνα του βουνού που είχες, αν τα μάτια σου επέτρεπαν να δεις μόνο το χιόνι. Ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει κορυφή χωρίς ριζοβούνια, βουνοπλαγιές, χαράδρες και ράχες. Δεν μπορεί να υπάρξει κορυφή χωρίς βουνό.
Παρομοίως, δεν υπάρχει θυμός που δε βασίζεται σε μια τεράστια συναισθηματική υποδομή. Ο θυμός είναι η κορυφή που ξεπροβάλλει πάνω από τα σύννεφα.
Κάτω από κάθε εμπειρία θυμού υπάρχει ένας τεράστιος όγκος συναισθηματικής εμπειρίας.
Χωρίς μια καθαρή εικόνα αυτής της τεράστιας υποδομής, δεν μπορείς να εκτιμήσεις την εμπειρία, όπως δε θα μπορούσες να εκτιμήσεις ένα βουνό στεκούμενος στην κορυφή του. Από αυτή την οπτική γωνία, ακόμη και η κορυφή του μεγαλύτερου βουνού μοιάζει με μικρή στοίβα από βράχους.
Ο θυμός ξεσπά σε ένα στόχο. Ο στόχος είναι ένας άνθρωπος, μια ομάδα ανθρώπων ή το Σύμπαν. Ο θυμός είναι υπερόπτης και πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο. Ο θυμός δεν ακούει, δε σέβεται και δεν νοιάζεται για τους άλλους. Κάνει τους άλλους να φαίνονται άδικοι, φταίχτες, κατώτεροι ή ανεπαρκείς.
Ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Ο θυμός θέλει αυτό που θέλει, όποτε το θέλει και με τους όρους που το θέλει. Αναλαμβάνει το ρόλο του δικαστή, των ενόρκων και του εκτελεστή. Δε δέχεται εφέσεις.
Το να ανακαλύπτεις το θυμό σου ή να τον νιώθεις ξανά, είναι σαν να βρίσκεις ένα αρχαίο αγγείο στην έρημο ή σε ένα ναό που είχε χτιστεί πριν από χιλιετίες και τώρα είναι θαμμένος στην άμμο.
Διαβάστε επίσης: Τα 3 Κλειδιά για την Ολιστική Θεραπεία της Κατάθλιψης
Αυτή είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία ενός αρχαιολόγου. Προκαλεί απεριόριστο ενθουσιασμό, επειδή αυτό που βρέθηκε στην επιφάνεια είναι βέβαιο πως θα κρύβει πολλά περισσότερα στο βάθος.
Έτσι αρχίζει μια αρχαιολογική ανασκαφή. Σκάβεις βαθύτερα και στην πορεία ανακαλύπτεις νέα ευρήματα, σημαντικά και ασήμαντα. Κάθε μέρος χώματος κοσκινίζεται και μελετάται με μεγάλη φροντίδα. Κάθε αντικείμενο ή θραύσμα σημειώνεται, καταχωρείται και τοποθετείται σε ειδικό μέρος.
Όσο πιο βαθιά φτάνει η ανασκαφή, τόσο περισσότερα ευρήματα αποκαλύπτονται. Μερικές φορές ολόκληρα χωριά είναι θαμμένα κάτω από πόλεις και άλλες φορές πόλεις αποκαλύπτονται κάτω από άλλες πόλεις.
Η ανασκαφή συνεχίζεται μέχρι τέλους, μέχρι να αποκαλυφθεί και το τελευταίο εύρημα και να δει το φως της ημέρας.
Μόνο τότε θα φανεί η ευρύτερη και πλήρης εικόνα – πολύ περισσότερο από τις επιστημονικές υποθέσεις που είχαν γίνει με την εύρεση του αγγείου στην έρημο ή στα ερείπια του θαμμένου ναού που ξεσκεπάστηκαν από την αμμοθύελλα ή το διαβρωμένο χώμα.
Ο θυμός είναι το αγγείο που βρέθηκε στην έρημο. Είναι το ίχνος ενός θαμμένου οικοδομήματος. Ανοίγει το δρόμο για πολύ σημαντικότερες ανακαλύψεις.
Ο θυμός είναι ένα μικρό εύρημα σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους θησαυρούς που βρίσκονται από κάτω και περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Gary Zukav & Linda Francis «Η Καρδιά της Ψυχής» από τις εκδόσεις Κέδρος
