Λες «ναι» ενώ θέλεις να πεις «όχι».
Κάποιος σου ζητά να βοηθήσεις σε έναν έρανο και εσύ λες «ναι», ενώ στην πραγματικότητα θέλεις να αρνηθείς.
Δυσκολεύεσαι να διεκδικήσεις.
Κάποια σου παίρνει τη σειρά στην ουρά του ταμείου κι εσύ, αντί να μιλήσεις, τη δικαιολογείς λέγοντας ότι έχει λίγα μόνο πράγματα και δε θ’αργήσει – μέσα σου όμως βράζεις.
Υποχωρείς γιατί θέλεις να αποφεύγεις τις συγκρούσεις.
Ο προϊστάμενός σου ουρλιάζει για κάποια αναφορά που περιμένει. Εσύ είσαι ήδη πνιγμένη στη δουλειά και ξέρεις ότι αυτό που ζητάει δεν είναι ρεαλιστικό, αλλά προτιμάς να δουλέψεις ως αργά το βράδυ παρά να του αντιμιλήσεις.
Νιώθεις ότι η ζωή διαρκώς σε βομβαρδίζει
Γυρίζεις εξουθενωμένη από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά και πιάνεις τη δεύτερη βάρδια: παιδιά, σκυλιά, σούπερ μάρκετ, μαγείρεμα, τηλεφωνήματα, συγύρισμα….
Προσφέρεις πολύ περισσότερα από αυτά που υπαγορεύει η αγάπη
Η ηλικιωμένη μητέρα σου θέλει φροντίδα. Την έχεις βγάλει έξω για φαγητό, της έχεις ψωνίσει τα τρόφιμα της εβδομάδας και την ώρα που ετοιμάζεσαι να γυρίσεις στο σπίτι, εκείνη λέει πόσο βρώμικο είναι το σπίτι της κι εσύ περνάς το απόγευμά σου καθαρίζοντας, τακτοποιώντας και δυσανασχετώντας.
Πάσχεις από την ασθένεια της «ευχαριστίτιδας»
Θέλεις να ευχαριστείς τους πάντες. «Μην ανησυχείτε, δε θα κάνω το μεσημεριανό μου διάλειμμα για να τελειώσω τα τηλεφωνήματα», λες στον εργοδότη σου, μόνο και μόνο για να τον ευχαριστήσεις.
Νιώθεις σωματικά, συναισθηματικά και πνευματικά εξουθενωμένη.
Στο τέλος της εβδομάδας, νιώθοντας κουρασμένη και άδεια, χωρίς να έχεις προλάβει να τελειώσεις τις δουλειές σου για μια ακόμη φορά, αναρωτιέσαι: «Τι νόημα έχει η ζωή μου; Γιατί ζω έτσι;»
Διαβάστε επίσης: Χόρχε Μπουκάι: Η ιστορία με τον άνθρωπο που ξέχασε το σημαντικότερο πράγμα
Αν ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω ισχύουν για σένα, μην ανησυχείς. Δεν είσαι η μόνη. Τα αδύναμα όρια είναι ο υπ’αριθμόν ένα λόγος που πολλές γυναίκες νιώθουν στραγγισμένες, εξαντλημένες, φορτωμένες, δυστυχισμένες, χωρίς χαρά και με μεγάλες δόσεις αγανάκτησης. Είναι παράλογο να ζούμε χωρίς τη προστασία των ορίων μας. Η ζωή μας θα άγεται και θα φέρεται από τους άλλους ανθρώπους και από τις περιστάσεις.
Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να το καταλάβω αυτό. Η ανάγκη μου να ευχαριστώ τους άλλους για να παίρνω την αγάπη τους με είχε κλείσει σε μια συναισθηματική φυλακή.
Όταν βάζεις καινούρια όρια, μην περιμένεις να αλλάξει η ζωή σου μέσα σε μια νύχτα. Μια τέτοια προσδοκία δε θα ήταν ρεαλιστική και θα σε οδηγούσε στην απογοήτευση και στην αποθάρρυνση.
Τα όρια χρειάζονται χρόνο και ο περίγυρός σου θα ξεβολευτεί στην αρχή. Να έχεις τις κεραίες σου τεντωμένες. Τα αργά και σταθερά βήματα είναι η πιο επιτυχημένη προσέγγιση και θα σου προσφέρει την ενθάρρυνση που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Fran Hewitt & Les Hewitt «Για σένα γυναίκα» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
