Η ψυχή μου είναι σαν κήπος, γεμάτος με λουλούδια που επιλέγω μόνο εγώ!
Οι άνθρωποι μπορεί να σε πληγώσουν, αλλά δεν πατάει κανένας μέσα στον κήπο σου αν δεν το επιτρέψεις εσύ.
Μέσα εκεί φυτρώνουν μόνο οι παράξενοι, οι τρελοί, αυτοί που είναι γεννημένοι για τα δύσκολα και οι καρδιές που έχουν πονέσει, που ράγισαν αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν σε ξέφρενους ρυθμούς.
Μέσα στον κήπο αυτόν έχουμε ο ένας τον άλλον, μπορεί να έρχονται μέρες που νιώθουμε μαραμένοι, στεναχωρημένοι, κουρασμένοι, αλλά γρήγορα πολύ ζωντανεύουμε ξανά.
Γιατί το λίπασμα μας, γράφει Αγάπη ο ένας για τον άλλον!
Μπορείς να αγαπάς όποιον θες, να κάνεις παρέα με όποιον θες, να μιλάς σε όποιον θες, αλλά ποτέ μα ποτέ μην κολλήσεις ετικέτα στο τι είναι ο καθένας!
Έχε την άποψη σου, τις αποδείξεις σου, αλλά μην του κολλάς ετικέτα σαν σακούλα που περιέχει τρόφιμο σε ένα ράφι.
Ποτέ μα ποτέ δεν ξέρεις ποιοι λόγοι τον έφτασαν εκεί που είναι τώρα.
Διαβάστε επίσης: Όταν εμείς είμαστε έτοιμοι, τότε “η αδελφή ψυχή” μας θα έρθει να μας βρει
Όσες φορές και να νευρίασα με κάποιον, και να του τα είπα κιόλας αυτά που ήθελα, αν δεν φάω, πιω, και δεν πάω βόλτα μαζί σου, πάντα θα κρατάω στην άκρη του μυαλού μου, το κάτι διαφορετικό ότι μπορεί να ισχύει για σένα!
Στην δική σου κρίση είναι από που θα ξεκινήσει κάτι, τι πορεία θα έχει, και που θα τελειώσει.
Ο κήπος σου είναι η ψυχή σου, εκεί ηρεμείς, εκεί σκέφτεσαι και εκεί ζεις!
Εκεί πρόσεχε τι θα βάλεις μέσα, εκεί και μόνο πρόσεχε πολύ, γιατί τα νεκρά λουλούδια, θα σου αφήσουν για πάντα μια θλίψη ζωγραφισμένη στα μάτια σου, και εκεί θα σου κολλήσουν ετικέτες, παράξενος, τρελός, γεννημένος για τα δύσκολα, αλλά με καρδιά ραγισμένη που δουλεύει σε ξέφρενους ρυθμούς, έτοιμη να υποδεχθεί έναν καινούργιο Κήπο!!
Έτσι κάπως βγαίνουν οι ετικέτες λοιπόν, που τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Άκουσα να με λένε τρελό, είδα αυτούς που εμπιστεύτηκα να φεύγουν, αυτούς που αγάπησα, να βλέπω τελικά ότι δεν ήταν για να τους αγαπήσω, άκουσα ψέμματα και έκανα ότι τα πίστευα, είδα με τα μάτια μου γυρίζοντας ξαφνικά πρόσωπα ειρωνικά, να με υποτιμούν και να με κοροϊδεύουν.
Είδα και τον δικό μου εαυτό να τα κάνει όλα αυτά…
Είδα, άκουσα, ένιωσα, διέγραψα, συνέχισα και έφτιαξα τον κήπο της ψυχής μου όπως ήθελα, με όποιον ήθελα, όσο παγωνιά και κρύο να έχει εκεί έξω, στον κόσμο που συνυπάρχουμε, στην πραγματικότητα κατάφερα να μην με αγγίζει τίποτα από όλα αυτά, το αποτέλεσμα υπέροχες μυρωδιές, γιατί το πιο όμορφο πράγμα είναι η ψυχή σου να μυρίζει λουλούδια!!
Ο κήπος σου είναι η ψυχή σου.
Ειρήνη Πυλαρινού
