Γεννήθηκε πράγματι σε ζώδιο της φωτιάς που δεν το άντεχε τόσο ελαφρύ η Ραλλού Γιανουσσοπούλου, ταπεινή καλλιτέχνης της ζωγραφικής, με μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο, άνοιξε τα τετράδιά της κι έγραψε πριν φύγει για τ’ αλλού, διηγήματα, μια νουβέλα και ποιήματα. Κι όπως ένιωθε ζώδιο του νερού, καλά σημάδεψε και πέρασε στον άπειρο, στις 10 Ιουλίου του 2017. Σαν μια βουτιά στα βαθειά νερά του χρόνου μες στο κατακαλόκαιρο.
Idée Fixe
Ανήκω από λάθος σε ζώδιο της φωτιάς.
Φωτιά είμαι, φλέγομαι, αλλά απ’ ότι θυμάμαι δεν έκαψα κανέναν.
Τον εαυτό μου μόνο πυρπολώ, από τα νύχια των ποδιών μέχρι την κεφαλή… αυτά που θέλει επίμονα να φιλήσει ο Παύλος.
Τι εμμονή και αυτή! Δεν την εννοώ.
Ίσως ο Παύλος αν λεγόταν Paul ή Σαούλ, δεν θα τριγυρνούσε με το ταξί στα βρώμικα στενά της Αθήνας, και θα όδευε προς Δαμασκόν.
Τότε όλα θα ήταν διαφορετικά.
Ο Παύλος δεν θα γύριζε στην πιάτσα περιμένοντας πελάτη, αλλά το «εν τούτῳ νίκα».
Όσο για μένα θέλω να ξεφύγω και να επανακάμψω στο ζώδιο του νερού.
Τη βροχή αγαπώ, την ομίχλη, την καταχνιά.
Η υγρασία είναι αυτή που με τρέφει. Η ομίχλη αιτία για τα αβέβαια βήματά μου.
Εγώ στον κάμπο γεννήθηκα. Εκεί μεγάλωσα.
Τα καλοκαίρια πύρινα σαν τη φωτιά.
Όσο νερό και αν ρίξεις, όσος ιδρώτας κι αν χυθεί δεν σε δροσίζουν.
Η ζέστη κατάκοπο σε αφήνει. Η ζέστη σε σκοτώνει.
Ραλλού Γιανουσσοπούλου
Πήγη: www.poiein.gr
