Ανακούφιση πόνου από τα δάχτυλα του χεριού μας
Η ρεφλεξολογία έχει καθιερωθεί ως μία θεραπεία που χαλαρώνει τα οργανικά συστήματα και ανακουφίζει από τον πόνο. Σε αυτό το άρθρο, δείχνουμε πώς να ανακουφιστούμε από τον πονόδοντο μέσω της ρεφλεξολογίας.
Η ρεφλεξολογία των ποδιών είναι συνήθως η προτεινόμενη μέθοδος εφαρμογής από τους θεραπευτές· ωστόσο, η ρεφλεξολογία χεριών είναι πολύ δημοφιλής για προσωπική χρήση. Εδώ εστιάζουμε μόνο στα δάχτυλα των χεριών ή για να είμαστε πιο ακριβείς στις άκρες τους (κοντά στο νύχι).
Πώς να χρησιμοποιήσουμε την ρεφλεξολογία δαχτύλων για να ανακουφίσουμε τον πονόδοντο
Μόλις εντοπίσετε το συγκεκριμένο «σημείο πόνου» στην άκρη του δαχτύλου που αντιστοιχεί στα δόντια που πονάτε, συνεχίστε με την ακόλουθη διαδικασία:
- Πιέστε το «σημείο πόνου» τρεις φορές, αρκετά έντονα. Αυτό ειδοποιεί τα αντανακλαστικά ότι πρόκειται να δουλέψετε σε αυτό το σημείο και στέλνει μήνυμα στον εγκέφαλο.
- Τραβήξτε μια νοητή γραμμή από το «σημείο πόνου» κατά μήκος του δαχτύλου μέχρι το σημείο εξόδου προς την παλάμη στην εσωτερική πλευρά του δαχτύλου.
- Κρατήστε τα δύο σημεία πολύ απαλά χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα και το μεσαίο δάχτυλο.
- Επικεντρωθείτε στα δύο σημεία και θα αρχίσετε να νιώθετε παλμούς σε αυτά. Η μία πλευρά συνήθως έχει πολύ δυνατότερο παλμό από την άλλη. Συχνά, οι δύο παλμοί φαίνεται να χορεύουν ρυθμικά μεταξύ τους, να επιταχύνουν, να επιβραδύνουν, να χτυπούν αρκετά δυνατά και ύστερα να ηρεμούν.
- Όσο οι παλμοί συμβαίνουν, μπορεί να αρχίζετε επίσης να νιώθετε κάτι γύρω από το δόντι σας. Αυτό μπορεί να είναι σαν γαργαλητό ή σαν μια δροσερή αίσθηση παρόμοια με εκείνη που νιώθετε από μια ένεση αναισθησίας. Αυτό είναι φυσιολογικό. Συγκεκριμένα, ο πόνος θα απομακρυνθεί σταδιακά.
- Μη σταματάτε να κρατάτε τα δύο σημεία.
- Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ή και περισσότερο, θα αρχίσετε πάλι να νιώθετε αυτούς τους παλμούς, αλλά αυτή τη φορά θα είναι συγχρονισμένοι, θα χτυπούν μαζί. Παρακολουθήστε καθ’ όλη τη διάρκεια τους παλμούς.
- Όταν δεν θα νιώθετε πια τους παλμούς, μπορείτε να αφήσετε και τα δύο σημεία.
Φυσιολογικά, δεν θα πονάτε για λίγη ώρα. Ορισμένες φορές, ο πόνος εξαφανίζεται τελείως και δεν επιστρέφει. Εντούτοις, αυτό σχετίζεται με την αιτία του πονόδοντου. Αν το πρόβλημα είναι μόνιμο, είναι πολύ πιθανό ο πόνος να επιστρέψει. Ο πόνος μαρτυρά συχνά πως κάτι δεν πηγαίνει καλά στο σώμα μας, οπότε σε τέτοια περίπτωση χρειάζεται να επισκεφθείτε οδοντίατρο.
Αντανακλαστικά σημεία δαχτύλων – πρώτου δαχτύλου
Εντοπίζοντας τα αντανακλαστικά σημεία που σχετίζονται με τα δόντια
Η οδοντοστοιχία χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια, δύο πάνω και δύο κάτω, το καθένα αποτελείται από οκτώ δόντια. Στη ρεφλεξολογία, αυτά μετονομάζονται σε αριστερή και δεξιά πλευρά και πάνω και κάτω σαγόνι. Τα αντανακλαστικά για ολόκληρο το στόμα βρίσκονται στους δύο αντίχειρες, στις πλευρές πάνω στην πρώτη άρθρωση. Είναι πιθανό να εντοπίσετε τη γενική περιοχή, επιλέγοντας το χέρι που βρίσκεται στην ίδια πλευρά με τον πόνο και να κάνετε απαλό μασάζ στην περιοχή του αντίχειρα που σχετίζεται με το άνω σαγόνι (κοντά στο νύχι) ή στην περιοχή του αντίχειρα που σχετίζεται με το κάτω σαγόνι (στη μέσα πλευρά της άρθρωσης).
Για να είμαστε πιο ακριβείς, μπορούμε να βρούμε την τοποθεσία στο χέρι που σχετίζεται με το συγκεκριμένο δόντι, αν καταλαβαίνουμε ποιο είναι, απλά μετρώντας από τον δείκτη μέχρι το μικρό δάχτυλο, είτε πάνω από την άρθρωση (άνω σαγόνι) ή κάτω από την άρθρωση (κάτω σαγόνι). Το αντανακλαστικό δόντι τείνει να βρίσκεται στις γωνίες των αρθρώσεων.
Ανατομία των δοντιών
Για να βοηθηθείτε στον ακριβή εντοπισμό του πόνου, ας εξετάσουμε λίγο περισσότερο την ανατομία των δοντιών μας. Κάθε ενήλικας έχει 32 δόντια, 16 επάνω και 16 κάτω. Τα τελευταία τέσσερα, οι φρονιμίτες εμφανίζονται στην ηλικία των 17-21 και προκαλούν συνήθως πόνο πριν βγουν. Όμως, αρκετές φορές οι φρονιμίτες μένουν κλειστοί ή τους βγάζουμε επειδή δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς και μπορεί να επηρεάσουν την υπόλοιπη οδοντοστοιχία.
Τα παιδιά έχουν λιγότερα δόντια: 20 μέχρι την ηλικία των 3. Αυτά τα 20 αρχίζουν να πέφτουν στην ηλικία των 5 ή έξι ώστε να εμφανιστούν τα ενήλικα. Η επιφάνεια του δοντιού αποτελείται από σμάλτο. Αυτή η ουσία προστατεύει το εσωτερικό των δοντιών. Μέσα από το σμάλτο υπάρχει η οδοντίνη, μια ευαίσθητη ουσία που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του δοντιού. Η οδοντίνη δεν είναι τόσο σκληρή όσο το σμάλτο, αλλά προστατεύει το εσωτερικό μέρος του δοντιού που ονομάζεται πολφός. Ο πολφός παρέχει αίμα στα δόντια και έχει τις νευρικές απολήξεις. Αυτές οι νευρικές απολήξεις στέλνουν μηνύματα στον εγκέφαλο όταν καταναλώνουμε κάτι ζεστό ή κρύο και αποτελούν την πηγή του πόνου νιώθουμε όταν τα δόντια μας χαλάσουν ή τραυματιστούν.
Marie Breward – Ρεφλεξολόγος
