«Ήρεμη ψυχή των πάντων! Κάνε με να νιώσω μέσα στης πόλης την κακοφωνία πως κατοικούν εκεί πράγματα γαλήνια που δεν τα έφτιαξε ο άνθρωπος κι ούτε μπορεί να τα αφανίσει» Μάθιου Άρνολντ.
Ο παπαγάλος μου παρασύρθηκε από ένα δυνατό άνεμο και προσγειώθηκε σε μια κοιλάδα της ζούγκλας, στην άλλη πλευρά της χαράδρας από αυτήν που βρισκόταν το κλουβί του.
Βρήκα το Γιόγκι σε ένα δέντρο κοντά στην καλύβα ενός ερημίτη, ενός γενειοφόρου ορεσίβιου με το όνομα Τομ, που ζούσε εκεί απομονωμένος για πολλά χρόνια.
Καθώς πλησίασα την αυτοσχέδια κατοικία του Τομ, είδα ότι ζούσε σε μια ξύλινη παλέτα κάτω από ένα λεπτό πισσόχαρτο. Τα ελάχιστα, φτωχικά του υπάρχοντα ήταν σκορπισμένα γύρω από την παλέτα, αλλά εκείνο που τράβηξε την προσοχή μου ήταν η τηλεόρασή του.
«Ο Αρμαγεδών πλησιάζει!» ανακοίνωσε. «Το βλέπεις παντού στις ειδήσεις, φτάνει να κοιτάξεις τι γίνεται γύρω μας». «Εδώ που τα λέμε», σκέφτηκα, «όταν παρακολουθείς τις ειδήσεις έχει πραγματικά την εντύπωση ότι έφτασε το τέλος».
Τελικά διαπίστωσα ότι ο Τομ περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στη ζούγκλα παρακολουθώντας τις ειδήσεις για καταστροφές από την τηλεόραση. Ενώ έδινε την εντύπωση ότι είχε απαρνηθεί τον κόσμο, στην πραγματικότητα τον είχε πάρει μαζί του.
Διαβάστε επίσης: Πώς μπορούμε να αλλάζουμε σκέψεις και συναισθήματα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος
Σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «ο μήνας του μέλιτος», ο Εντ Νόρτον λαχταρούσε να ξαναγυρίσει στη δουλειά του από την οποία είχε απολυθεί. Δούλευε στο σύστημα υπονόμων.
Το κλασικό σχόλιο του Εντ στον Ραλφ ήταν: «Μπορείς να βγάλεις έναν άντρα από τον υπόνομο, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τον υπόνομο από έναν άντρα!»
Σε αντίθεση με τον Τομ, η δασκάλα μου η Χίλντα ζούσε σε μια από τις πιο «άγριες» συνοικίες της Νέας Υόρκης και κουβαλούσε μαζί της τον παράδεισο όπου κι αν πήγαινε.
Καθημερινά συναντούσε ναρκομανείς, κλέφτες, πόρνες και θύματα κακοποίησης, αλλά το φως μέσα της ήταν τόσο ισχυρό ώστε μπορούσε να μεταμορφώνει όλους όσους συναντούσε.
Μπορείς να βγάλεις έναν άνθρωπο από τον παράδεισο, αλλά δε μπορείς να βγάλεις τον παράδεισο από έναν άνθρωπο.
Μπορεί να ζούμε σε μια ζούγκλα, αλλά το αν είναι παράδεισος ή κόλαση εξαρτάται από τις σκέψεις που κουβαλάμε μέσα μας.
Κάνε με να μπορώ να μεταφέρω το φως μαζί μου όπου κι αν πάω.
Ζω στο κόσμο που διαλέγω με τις σκέψεις μου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen «Μια βαθιά ανάσα ζωής» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
