Ο σκοπός της ζωής δεν είναι να φτάσεις με ασφάλεια στο θάνατο. Είναι να ζεις τόσο καλά, ώστε ο θάνατος ή ο φόβος του θανάτου να μην μπορεί να σου στερήσει τη χαρά σου.
Είναι να περνάς τόσο καλά, ώστε να μη δώσεις καν σημασία στο θάνατο όταν έρθει. Απλώς κλείνεις τα μάτια σου σ’ ένα δωμάτιο και ξυπνάς σ’ ένα άλλο.
Έχουμε ακούσει τόσες ιστορίες βασισμένες στο φόβο σχετικά με το τι συμβαίνει μετά το θάνατο, ώστε περνάμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας πασχίζοντας να του αντισταθούμε. Ανησυχούμε τόσο πολύ για τη ζωή μετά το θάνατο, ώστε χάνουμε τη ζωή πριν το θάνατο.
Αν έχεις ποτέ παρακολουθήσει κάποιον να πεθαίνει από φυσικό θάνατο, η εμπειρία μπορεί να είναι πολύ διαφωτιστική, ακόμη και όμορφη.
Καθόμουν δίπλα στη μητέρα μου όταν ξεψύχησε. Πήρε μια αναπνοή, την έβγαλε και δεν ανέπνευσε ξανά. Όλη η διαδικασία μου φάνηκε πολύ φυσική και καλά ενορχηστρωμένη, και συνειδητοποίησα ότι υπαγορευόταν από μια βαθιά σοφία.
Όλες οι μεγάλες πνευματικές διδασκαλίες επιβεβαιώνουν ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος· είναι απλώς μια μετάβαση σε μια άλλη κατάσταση συνείδησης.
Ο θάνατος έχει δύναμη επάνω σου μόνο όταν τον πολεμάς. Δε γίνεται να λατρεύεις το θάνατο (με το φόβο σου γι’ αυτόν) και να απολαμβάνεις μια υπέροχη ζωή.
Κάθε πεποίθηση απώλειας δίνει πραγματικότητα στην ψευδαίσθηση του θανάτου και προσφέρει αιματηρή θυσία στο σκοτεινό του βωμό.
Στην πραγματικότητα, ό,τι φεύγει από τη ζωή σου δημιουργεί χώρο για να μπει κάτι άλλο. Και ό,τι έχει φύγει ανακυκλώνεται για να εμφανιστεί με νέα μορφή και να προσφέρει υπηρεσίες αλλού.
Οι αγαπημένοι μας που πεθαίνουν δεν πάνε και πολύ μακριά· είναι απλώς από την άλλη μεριά μιας κουρτίνας.
Δεν λυπάμαι για τους ανθρώπους που έχουν πεθάνει· ξέρω ότι βρίσκονται σ’ ένα καλό μέρος. Λυπάμαι για κείνους που μένουν πίσω. Πενθούν όχι για τους νεκρούς, αλλά για τον εαυτό τους. Όμως, αν αναγνώριζαν ότι η ζωή είναι αιώνια και δεν περιορίζεται σε ένα υλικό σώμα, τότε η θλίψη τους θα έδινε τη θέση της στη βαθιά παρηγοριά.
Άσε τον εαυτό σου να νιώσει ό,τι χρειάζεται να νιώσει και μετά άφησε τη θεραπευτική δύναμη της αγάπης να σε λυτρώσει. Ο αγαπημένος σου άνθρωπος έχει ξεκινήσει για μια συναρπαστική περιπέτεια.
Είσαι κι εσύ σε μια συναρπαστική περιπέτεια. Το πού τελειώνει δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το πού βρίσκεσαι εσύ μέσα της.
Αν είσαι συνεπής προς τον εαυτό σου καθώς προχωρείς, θα φτάσεις σε ένα μέρος που θα είναι συνεπές προς εσένα.
Ο προορισμός σου έχει περισσότερο νόημα λόγω του δρόμου που διαλέγεις για να φτάσεις εκεί. Μπορείς να πάρεις τον πολυταξιδεμένο δρόμο ή κάποιους γραφικούς παράδρομους.
Στο τέλος, το μόνο που μετράει είναι ότι ακολουθείς το δικό σου μονοπάτι.
Κάθε στιγμή, διαλέγεις ένα δρόμο με ή χωρίς καρδιά. Κανείς δεν γνωρίζει το δικό σου δρόμο με καρδιά καλύτερα από σένα. Αν είσαι συνεπής στα οράματα, στα όνειρα και τις αξίες σου, τότε η ζωή σου θα λάμπει.
Αν τ’ αρνηθείς, τότε η ζωή μάλλον θα σε ρουφάει αντί να τη ρουφάς. Τελικά, η δύναμη είναι στα δικά σου χέρια.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen “Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει” από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
