Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να επιτυγχάνει σπουδαία πράγματα. Αν δούμε την πορεία της εξέλιξής μας μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι στα μεγάλα εμπόδια βγήκαμε νικητές, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές.
Κατακτήσαμε τον αέρα, κατακτούμε σταδιακά το νερό, ανακαλύψαμε τους νέους κόσμους του πλανήτη μας, κάναμε τη νύχτα μέρα, δημιουργήσαμε μεγάλες κοινωνίες, αναπτύσσουμε την τεχνολογία σε καθημερινή βάση, εκμηδενίσαμε τις αποστάσεις και υπερβήκαμε το εμπόδιο του χρόνου μέσω του διαδικτύου.
Πραγματικά είναι μεγάλες οι επιτυχίες μας στη διάρκεια του χρόνου. Ο άνθρωπος φαίνεται ικανός να λύσει όλα τα μυστήρια της ζωής, να προσπεράσει κάθε εμπόδιο. Όμως, όσο ικανός είναι να κάνει αυτά τα σπουδαία βήματα, τόσο πιο αδύναμος φαίνεται να είναι όταν καλείται να αντιμετωπίσει εκείνα τα ελάχιστα, τα ήσσονος σημασίας αλλά καθημερινά προβλήματα τα οποία είναι ικανά να συντρίψουν το μεγαλείο του.
Πρόκειται για διαχρονικά προβλήματα τα οποία πιθανότατα υπήρξαν από την αρχή της εποχής του. Η δυσκολία να εκφράσει τα συναισθήματά του, το έλλειμμα αυτοπεποίθησης, η συναισθηματική ανεπάρκεια, η κακή σχέση με τον εαυτό του η οποία αντανακλάται στη συνέχεια σε όλες τις υπόλοιπες σχέσεις του. Προβλήματα με τα οποία ασχολήθηκαν οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι, δάσκαλοι, πνευματικοί οδηγοί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κι όμως, ακόμα και σήμερα τα προβλήματα αυτά παραμένουν ίδια.
Ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο και το πιο πιθανό είναι ότι θα έχει δίκιο, διότι η αλήθεια έχει πολλά μονοπάτια. Όμως, σκέφτομαι ότι υπάρχουν δύο κόσμοι. Ένας εξωτερικός και ένας εσωτερικός. Και όσο περισσότερο προσπαθούμε να δούμε και να εξερευνήσουμε αυτόν τον εξωτερικό χώρο με τις μαγικές και άπειρες δυνατότητές του, τόσο ξεχνάμε τον εσωτερικό κόσμο.
Έτσι, ενώ φαίνεται να είμαστε ανίκητοι όταν αφορά τον εξωτερικό κόσμο, αντίθετα, είμαστε εξαιρετικά ευάλωτοι όταν πρόκειται για τον εσωτερικό. Ίσως η ανθρωπότητα βρίσκεται ακόμα στην παιδική ηλικία όπου γοητεύεται από αυτό που λάμπει και ακτινοβολεί εκεί έξω. Ίσως πρέπει να τελειώσουμε την εξερεύνηση του εξωτερικού κόσμου για να αντιληφθούμε ότι υπάρχει ένας εξίσου γοητευτικός, με άπειρες δυνατότητες κόσμος μέσα μας. Και μπορούμε να τον ανακαλύψουμε κάνοντας απλά μια νοητική μετατόπιση η οποία περιλαμβάνει την αναζήτηση των αιτιών των προβλημάτων της καθημερινότητάς μας, μέσα μας.
Αυτή είναι η πόρτα που ανοίγει τον εσωτερικό μας κόσμο. Πρόκειται για ένα ταξίδι στο οποίο δεν υπάρχει σωστό και λάθος , δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Είναι ένας κόσμος με άπειρα στρώματα και πραγματικότητες όπου μόνο οι ανίδεοι νιώθουν ότι τον έχουν κατακτήσει. Για κάθε ερώτηση υπάρχει μια απάντηση αλλά αυτή η απάντηση δεν είναι στατική, εξελίσσεται μαζί με τον ταξιδευτή. Και σε αυτόν τον κόσμο, ο μόνος περιορισμός του ταξιδευτή είναι η φαντασία του και οι πεποιθήσεις του, τις οποίες σταδιακά καταρρίπτει και θεραπεύει.
Και τότε αντιλαμβάνεται ότι ο εξωτερικός και ο εσωτερικός κόσμος είναι αλληλένδετοι. Ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Οι αλλαγές που συμβαίνουν εσωτερικά, επιδρούν στην εξωτερική μας πραγματικότητα, στις σχέσεις, στην εργασία και σε κάθε τομέα της ζωής μας. Το ίδιο και αντίστροφα.
Εκ κατακλείδι, το ζητούμενο δεν είναι να στραφούμε αποκλειστικά στον ένα ή στον άλλον κόσμο. Αλλά να ζούμε και στους δύο. Και οι δύο έχουν να μας προσφέρουν πολλά αλλά πάνω απ’όλα μπορούμε να ταξιδέψουμε καλύτερα και στους δύο όταν συνειδητοποιούμε τη σχέση τους και τον τρόπο που ο ένας επηρεάζει τον άλλον.
Μωυσής
