Τι είναι αυτό που μας τρομάζει στην πραγματικότητα τελικά;

Τι είναι αυτό που μας τρομάζει στην πραγματικότητα τελικά;

Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, όσα ζώα δεν φοβούνται, έχουν λιγότερες πιθανότητες να επιβιώσουν, γιατί δεν υποχωρούν μπροστά σε επικίνδυνες καταστάσεις.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο φόβος είναι πολύ σημαντική απόκριση και στους ανθρώπους. Ωστόσο, στους ανθρώπους του 21ου αιώνα, αυτοί οι φόβοι μπορεί να εκδηλώνονται ως ντροπές, έλλειψη αυτοπεποίθησης, κρίσεις άγχους, φόβος για την αποτυχία, αλλά και για να προχωρήσουμε πιο μπροστά από το σημείο που βρισκόμαστε.

Αν εξαιρέσουμε τη βασική λειτουργία του φόβου, που είναι να μας βοηθήσει να βγούμε από επικίνδυνες και απειλητικές για την ακεραιότητά μας καταστάσεις, πολλά δημοφιλή χόμπι βασίζονται στην έλξη που μας ασκεί ο φόβος, όπως είναι να βλέπουμε ταινίες τρόμου, το μπάντζι-τζάμπινγκ, η επίσκεψη σε στοιχειωμένα σπίτια, τα εξτριμ σπορ, οι βόλτες με τα τρενάκια στο λούνα-παρκ.

Οι ριψοκίνδυνοι απολαμβάνουν τις δραστηριότητες, που προκαλούν φόβο, γιατί τα επίπεδα της ντοπαμίνης τους, που δρα ως νευροδιαβιβαστής, αυξάνονται δραματικά μ’ αυτές τις δραστηριότητες. Βιώνουν ευχαρίστηση και ευφορία, ανάλογη με αυτή που νιώθει ένας ναρκομανής. Ο εγκέφαλός μας αδυνατεί να διακρίνει τις αληθινά τρομακτικές εμπειρίες από εκείνες που είναι σχεδιασμένες επί τούτου για να μας τρομάξουν.

Γι’αυτό και οι τρομακτικές δραστηριότητες μας επιτρέπουν να νιώσουμε φόβο, χωρίς να θέτουν σε αληθινό κίνδυνο την ακεραιότητά μας.

Όταν, για παράδειγμα, παρακολουθείτε μια ταινία τρόμου, οι ορμόνες του τρόμου αυξάνονται δραματικά, χαρίζοντάς σας μια αίσθηση παρόμοια με αυτή των ναρκωτικών.

Κατά τη γνώμη μας, οι πέντε πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών είναι:

1.Ο εξορκιστής
2. Η Λάμψη
3. Ψυχώ
4. Η Σιωπή των Αμνών
5. Τα Σαγόνια του Καρχαρία

Ο φόβος – μέσα σε λογικό πλαίσιο – είναι απαραίτητος για την ασφάλειά σας, αλλά μπορεί επίσης και να σας παραλύσει, σε αγχώδες διαταραχές όπως η μετατραυματική αγχώδης διαταραχή, η διαταραχή πανικού, η διαταραχή κοινωνικού άγχους ή η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Διαβάστε επίσης: Φόβος, αυτός ο γνωστός άγνωστος…

Οι αγχώδεις διαταραχές αντιστοιχούν σε συμπεριφορές αποφυγής, στα μέρη του εγκεφάλου μας που διαχειρίζονται το φόβο. Οι διαταραχές αυτές προκαλούν ενοχλητικά ή ακόμη και παραλυτικά ψυχικά και σωματικά συμπτώματα, σε ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου.

Οι πιο κοινές διαταραχές είναι οι κοινωνικοί φόβοι, δηλαδή ο φόβος για καταστάσεις που θα σε κρίνει ο περίγυρός σου.

Για παράδειγμα, ο φόβος για μια δημόσια ομιλία επηρεάζει το 50% των ανθρώπων.

Οι περισσότεροι νιώθουν το στομάχι τους να δένεται κόμπος, πριν μιλήσουν σε ακροατήριο, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι τρομάζουν και μόνο που θα μπουν σ΄έναν χώρο γεμάτο αγνώστους.

Οι δημόσιες ομιλίες αποτελούν τον υπ’ αριθμόν ένα φόβο για τους περισσότερους. Ενώ ο φόβος του θανάτου κατέχει, κατά μέσο όρο, την έβδομη θέση.

Αυτό άραγε σημαίνει πως σε μια κηδεία θα προτιμούσαν να είναι στο φέρετρο, από το να διάβαζαν τον επικήδειο;

Παρ’ όλο που το να ανεβείτε στο πόντιουμ δεν είναι το ίδιο με το να σας κυνηγάει ένα πεινασμένο λιοντάρι, απελευθερώνει ανάλογες εκκρίσεις στο σώμα σας.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κοινωνικοί μας φόβοι σχετίζονται με το άγχος της επιβίωσης, γιατί οι ομάδες μας βοηθούν να μένουμε ζωντανοί κι έτσι φοβόμαστε τις καταστάσεις, που μπορούν να μας αποκλείσουν από μία ομάδα.

Απόσπασμα από το βιβλίο των Allan & Barbara Pease «Η Απάντηση» από τις εκδόσεις Ιβίσκος

Ενδιαφέροντα σεμινάρια και μαθήματα