Η πριγκίπισσα είπε στον πατέρα της, τον βασιλιά:
«Μεγαλειότατε, είμαι ερωτευμένη με τον λόρδο Γκάντφολντ. Μου δίνετε την άδεια να τον παντρευτώ;»
«Α, αγαπημένη μου κόρη» είπε ο βασιλιάς, «μια πριγκίπισσα δεν πρέπει να παραδίδεται στον πρώτο που τη ζητάει σε γάμο. Θα πρέπει να μπορεί να αποδείξει την αξία και την εξυπνάδα του, για να φιλοδοξεί να πάρει το χέρι σου».
«Με ποιον τρόπο πατέρα;»
Ο βασιλιάς πήγε την κόρη του μέχρι το στάβλο, κι εκεί της έδειξε κάτι πράσινες πόρτες αριθμημένες από το ένα μέχρι το πέντε.
Αν ο μνηστήρας σου είναι ικανός να σκοτώσει την τίγρη που είναι κλεισμένη πίσω από μία απ’ αυτές τις πέντε πόρτες, θα γίνει άντρας σου, και άρα μελλοντικός βασιλιάς. Αλλά δεν θα είναι εύκολο. Αν δεχτεί την πρόσκληση, θα πρέπει να τις ανοίξει τη μια μετά την άλλη με τη σειρά, ξεκινώντας από τη νούμερο ένα.
Από ένα από αυτά τα δωμάτια θα βγει ξαφνικά μια τίγρη. Ο Γκάνφολντ δεν θα μπορεί να ξέρει πίσω από ποια πόρτα βρίσκεται η τίγρη μέχρι να την ανοίξει, και γι’ αυτό θα είναι δύσκολο να τολμήσει να δεχτεί αυτήν την πρόσκληση.
Αν το αντιμετωπίσει, θα αποδείξει την καταγωγή του. Αν το περάσει με επιτυχία, θα έχει κερδίσει το καλύτερο βραβείο, το γάμο μαζί σου».
Ο Λόρδος Γκάνφολντ έμαθε από την αγαπημένη του για τα σχέδια του βασιλιά και, γνωρίζοντας πως ο μονάρχης ποτέ δεν έλεγε ψέματα, είπε:
«Αν έφτανα να ανοίξω τα τέσσερα πρώτα δωμάτια και τα έβρισκα άδεια, θα ήξερα την ίδια στιγμή πως η τίγρη με περιμένει πίσω από την πέμπτη πόρτα. Αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν, γιατί ο βασιλιάς είπε πως η συνάντηση με την τίγρη θα ήταν απροσδόκητη… Γι’ αυτό, δεν γίνεται να υπάρχει τίποτα πίσω από την πέμπτη πόρτα – δεν θα ήταν έκπληξη.
Ικανοποιημένος από τη λογική του, ο γαμπρός συνέχισε:
«Η πέμπτη έχει αποκλειστεί, οπότε η τίγρη πρέπει να βρίσκεται σε μια από τις υπόλοιπες τέσσερις. Αλλά, τι θα γινόταν, αν εγώ άνοιγα τα τρία πρώτα δωμάτια και ήταν άδεια; Η τίγρη θα έπρεπε να βρίσκεται οπωσδήποτε στην τέταρτη. Αλλά, αν συνέβαινε αυτό, πάλι δεν θα υπήρχε καμία έκπληξη. Άρα, και η τέταρτη πόρτα αποκλείεται».
Με την ίδια λογική, ο Γκάνφολντ έφτασε στο συμπέρασμα πως η τίγρη δεν μπορούσε να βρίσκεται πίσω από την πόρτα νούμερα 3 ούτε και πίσω από τη νούμερο 2. Και συμπέρανε αναγκαστικά πως, αν υπήρχε τίγρη, θα έπρεπε να βρίσκεται πίσω από την πρώτη πόρτα.
«Ο βασιλιάς ποτέ δεν λέει ψέματα, κι έδωσε το λόγο του πως η εμφάνιση της τίγρης θα είναι αναπάντεχη» σκέφτηκε Ο Γκάνφολντ, «αλλά τι σόι έκπληξη θα ήταν αν την έβρισκα στο μοναδικό μέρος που θα μπορούσε να βρίσκεται;»
Ο Λόρδος Γκάνφολντ πηδούσε από τη χαρά του.
Πήγε στην πριγκίπισσα στον κήπο και της είπε:
«Πες στον πατέρα σου πως δέχομαι την πρόσκληση, γιατί πιστεύω στο λόγο του».
«Μα η τίγρη… Θα χυμήξει πάνω σου… Θα σε σκοτώσει» κλαψούρισε η πριγκίπισσα.
«Ηρέμησε» είπε ο νεαρός αυλικός. «Δεν καταλαβαίνεις; Δεν υπάρχει καμία τίγρη πίσω από αυτές τις πόρτες. Αν υπήρχε, δεν θα ήταν έκπληξη, όπως διαβεβαίωσε ο βασιλιάς. Και ο πατέρας σου πάντα κρατάει το λόγο του».
Τη μέρα της δοκιμασίας, γνωρίζοντας πως δεν υπήρχε τίγρη, ο Γκάνφολντ άνοιγε τις πόρτες τη μια πίσω από την άλλη χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή.
Απροσδόκητα, όταν άνοιξε την τρίτη πόρτα, μία τίγρη πήδηξε πάνω του και τον έφαγε.
Ήταν μεγάλη έκπληξη.
Ο βασιλιάς είχε κρατήσει το λόγο του.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Βασίσου Πάνω Μου» από τις εκδόσεις opera/animus