Κατά την παραμονή μου στη μονή Bongam, είχα αναλάβει το γκανσάνγκ που στα κορεατικά είναι η τοποθέτηση των πιάτων που ετοιμάζονται για το επίσημο μοναστικό γεύμα, το μπαρού γκονγκγιάνγκ.
Όντας ο μεγαλύτερος από τους εφτά μοναχούς της ομάδας του γκανσάνγκ, μου ζητήθηκε να είμαι επικεφαλής.
Οι υπόλοιποι μοναχοί ήταν ειλικρινείς και επιμελείς, και έτσι εκπληρώναμε τα καθήκοντά μας μέσα σε πνεύμα αρμονίας.
Κάποια στιγμή όμως, και ενώ ήμασταν απασχολημένοι με τις ετοιμασίες του μεσημεριανού γεύματος, με κάλεσε κοντά του ένας μεγαλύτερος σε ηλικία μοναχός, ο οποίος με διέταξε να αφήσω τη δουλειά μου και να σκουπίσω τις σκάλες της κουζίνας. Καθώς άκουγα τις οδηγίες του, αναρωτήθηκα γιατί η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για την ετοιμασία των τραπεζιών έπρεπε να επωμισθεί ένα τέτοιο καθήκον.
Ήταν εμφανές ότι όλοι ήμασταν απασχολημένοι με τη δική μας εργασία· ήταν απερισκεψία του να μας αναθέσει και αυτή την εργασία καθαριότητας. Και βέβαια θα έπρεπε να γνωρίζει ότι σε κανέναν δεν αρέσει να του αναθέτουν την καθαριότητα ενός χώρου που δεν ανήκει στην ευθύνη του· οι σκάλες ήταν σε κατάσταση που να τον ενοχλεί τόσο πολύ, γιατί να επιβάλει τον καθαρισμό τους σε άλλους; Θα μπορούσε να τις είχε σκουπίσει μόνος του.
Αφού τελείωσα με την προετοιμασία των τραπεζιών, σκούπισα τις σκάλες μόνος μου, αναλογιζόμενος ότι ένας άνθρωπος σαν τον ηλικιωμένο μοναχό, ο οποίος αρέσκεται να αναθέτει στους νεότερούς του εργασίες που δεν του αρέσουν, δεν θα έπρεπε να έχει γίνει μοναχός.
Ωστόσο, όταν τελείωσα με το σκούπισμα, συνειδητοποίησα ότι χρειάστηκαν λιγότερα από πέντε λεπτά γι’ αυτό.
Όλη αυτή η ανούσια ψυχική ταλαιπωρία για μια τόσο απλή δουλειά;
Θα μπορούσα να την έχω κάνει χωρίς να εκνευριστώ τόσο πολύ. Ξαφνικά ένιωσα ντροπή.
Διαβάστε επίσης: Οι σκέψεις μας επηρεάζουν τη χημεία του σώματός μας
Αυτό που μας δυσαρεστεί δεν είναι τόσο οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βρισκόμαστε, όσο η ενέργεια που καταβάλλουμε για να αντιδράσουμε.
Αφού ολοκληρώσουμε μια εργασία, συχνά μένουμε έκπληκτοι συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν τόσο κοπιαστική όσο φανταζόμασταν.
Αλλά όταν αντιδρούμε, εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων και έτσι καταλήγουμε αγχωμένοι και ταραγμένοι.
Βεβαίως, όταν κάποιος κάνει κατάχρηση της καλής σας θέλησης, πρέπει να εκφράσετε τα συναισθήματά σας. Αν όμως βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που είναι πέρα από τον έλεγχό σας ή δεν έχετε τα περιθώρια να την αλλάξετε, τότε είναι καλύτερο να αναβάλετε τον εσωτερικό μονόλογο, γιατί το μόνο που θα επιτύχετε θα είναι να αισθανθείτε θιγμένοι και θυμωμένοι.
Ο Seongcheol (1912 – 1993), επιφανής βουδιστής μοναχός, έλεγε ότι για να επιτύχουμε εσωτερική γαλήνη δεν πρέπει να κάνουμε αρνητικές σκέψεις και ότι οφείλουμε να αποδεχόμαστε τις εκάστοτε συνθήκες. Δεν υπάρχει λόγος να βασανιζόμαστε εξαιτίας αχρείαστων σκέψεων.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Haemin Sunim «Αγάπη για το λιγότερο τέλειο» από τις εκδόσεις Πεδίο
