Ταξιδεύοντας ανέμελος πάνω στο άλογό του, τον Ροσινάντε, ο γενναίος ιππότης Δον Κιχώτης της Μάντσα βλέπει σε μια απέραντη πεδιάδα τριάντα με σαράντα ανεμόμυλους.
Λέει στον ιπποκόμο του, Σάντσο Πάντσα: ” Η τύχη μας χαμογελά. Βλέπεις αυτούς τους τεράστιους και αλαζονικούς γίγαντες που μας φράζουν τον δρόμο; Θα τους κάνω μια χαψιά. “Θα τους βγάλουμε απ’ τη μέση και θα κάνουμε την τύχη μας”.
“Ποιους γίγαντες;” αναρωτιέται ο Σάντσο, “δεν βλέπετε πως είναι ανεμόμυλοι; Αυτά που μοιάζουν με απειλητικά χέρια είναι τα φτερά τους απλωμένα στον άνεμο”.
Οργισμένος, οΔον Κιχώτης του απαντά: “Φαίνεται ότι δεν έχεις σκληραγωγηθεί στον πόλεμο. Αν φοβάσαι, κάτσε εδώ, κι εγώ θα ριχτώ σε μια άγρια, άνιση μάχη”.
Με το ακόντιο στραμμένο στον “εχθρό”, ορμά καλπάζοντας ενώ σπιρουνίζει τα πλευρά του αδύναμου, σαστισμένου αλόγου. Χτυπά με το ακόντιο το φτερό του πρώτου ανεμόμυλου. Ο άνεμος το γυρίζει με τέτοια δύναμη που ο ιππότης και το άλογό του τινάζονται στον αέρα. Ο Σάντσο τρέχει να τους βοηθήσει.
“Δεν σας είχα προειδοποιήσει; Κανείς δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ότι πρόκειται για ανεμόμυλους, εκτός κι αν είχε κι άλλες, παρόμοιες με τις δικές σας, ιδέες στο κεφάλι του”.
Προσβεβλημένος, ο ιππότης ξανακαβαλικεύει το άλογό του και συνεχίζει την πορεία του για νέες περιπέτειες.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις συχνά παραποιούνται από την εικόνα που δημιουργούμε για τον άλλον. Ο άλλος, πριν εμφανιστεί ως μια προσωπικότητα στην ολότητά της, είναι μια σύνθετη εικόνα. Προβάλλουμε πάνω στον άλλον ένα μέρος της δικής μας οικογενειακής και σχεσιακής ιστορίας.
Κάποιες σχέσεις φαίνεται να θέτουν το δίλημμα: επικοινωνώ ή παλεύω. Χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε, μερικές φορές αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ αυτών των δύο εναλλακτικών λύσεων.
Τη μια μέρα είμαι χαρούμενος που μπορώ να ανοιχτώ στον άλλον, να ανακαλύψω ποιος είναι και να εκφράσω αυτό που έχω μέσα μου.
Την επόμενη μέρα είμαι καχύποπτος, κλειστός απέναντι στον άλλον. Κάθε δυσπιστία δημιουργεί μια κατάσταση μάχης, τον πόλεμο του ενός εναντίον του άλλου. Εκείνη τη στιγμή είναι που η επικοινωνία φορτίζεται με τη βία.
Το Όραμα του Δον Κιχώτη είναι μια ιστορία, πάνω στην οποία ο καθένας μπορεί να αποκρυπτογραφήσει με χιούμορ το δράμα της δικής του ζωής. Ο Δον Κιχώτης θέλει να πολεμήσει ενάντια στους ανεμόμυλους.
Ποιος δεν έχει την τάση να δικαιολογεί τις μάχες που δίνει;
Ο ένας αισθάνεται προσβεβλημένος, ο άλλος επιζητεί να έχει δίκιο. Ο ένας επιδιώκει να επωφεληθεί, ο άλλος να καταλάβει όλον τον χώρο.
Η σχέση είναι συχνά ένα πεδίο μάταιων υπόγειων διακυβευμάτων. Γιατί;
Επειδή στον πυρήνα της σχέσης και της επικοινωνίας ενεδρεύουν, άρρηκτα συνδεδεμένοι, σχεσιακοί φόβοι και βία.
Η προέλευση όλων των βιαιοτήτων βρίσκεται στο φόβο του άλλου.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Marie-France & Emmanuel Ballet de Coquereaumont ” Νίκησε το φόβο” από τις εκδόσεις Πεδίο
