Σύμφωνα με τις πρόσφατες έρευνες, τα πέντε πιο συνηθισμένα χαρακτηριστικά των “ανθεκτικών” ανθρώπων είναι τα εξής:
1. Είναι επινοητικοί και έχουν καλές δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
2. Είναι πιο πιθανό να ζητήσουν βοήθεια.
3. Έχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να κάνουν κάτι που θα τους βοηθήσει να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και να τα βγάλουν πέρα.
4. Έχουν την κοινωνική υποστήριξη στη διάθεσή τους.
5. Είναι συνδεδεμένοι με άλλους, όπως με φίλους και συγγενείς.
Ασφαλώς, ανάλογα με τους ερευνητές, συμπεριλαμβάνονται και άλλοι παράγοντες σε αυτή τη λίστα, αλλά αυτοί που αναφέρονται εδώ είναι οι κυριότεροι.
Στην αρχή ήλπιζα ότι τα μοτίβα που παρατηρούσα στην έρευνά μου θα με οδηγούσαν σε ένα απλό και ξεκάθαρο συμπέρασμα, όπως έγινε και με τις άλλες Οδικές Πινακίδες – ότι η ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιξοότητες είναι βασικό συστατικό της Ολόψυχης ζωής.
Όμως, αντιλαμβανόμουν ότι υπήρχε κάτι παραπάνω σε αυτά που άκουγα. Οι ιστορίες είχαν και κάτι άλλο κοινό πέρα από το στοιχείο της ανθεκτικότητας: όλες τους είχαν να κάνουν με την πνευματικότητα.
Σύμφωνα με τους ανθρώπους που μου μίλησαν, το βασικό θεμέλιο των προστατευτικών παραγόντων – εκείνων που τους βοήθησαν να ανακάμψουν – ήταν η πνευματικότητα.
Και όταν λέω πνευματικότητα, δεν εννοώ τη θρησκεία ή τη θεολογία, αλλά μια κοινή και βαθιά ριζωμένη πεποίθηση της οποίας τον ορισμό διαμόρφωσα, με βάση αυτές τις συνεντεύξεις, ως εξής:
Πνευματικότητα είναι να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε όλοι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ μας από μια δύναμη μεγαλύτερη από όλους μας, και ότι η σύνδεσή μας με αυτή τη δύναμη, όπως και η μεταξύ μας σύνδεση, βασίζονται στην αγάπη και τη συμπόνια.
Η άσκηση της πνευματικότητας δίνει μια αίσθηση νοήματος, προοπτικής και σκοπού στη ζωή μας.
Η πνευματικότητα – η πίστη στη σύνδεση, σε μια δύναμη μεγαλύτερη από εμάς και στις σχέσεις που βασίζονται στην αγάπη και στη συμπόνια – εμφανιζόταν πάντα σ’ εκείνες τις διηγήσεις ως παράγοντας της ανθεκτικότητας, χωρίς καμιά εξαίρεση.
Οι περισσότεροι μιλούσαν για τον Θεό, αλλά όχι όλοι.
Κάποιοι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, κάποιοι άλλοι όχι.
Κάποιοι λάτρευαν το Θεό τους ψαρεύοντας, άλλοι μέσα σε ναούς, σε τζαμιά ή στο σπίτι τους.
Κάποιοι αμφισβητούσαν την ιδέα της θρησκείας· κάποιοι άλλοι ήταν πιστά μέλη οργανωμένων θρησκειών.
Αυτό όμως που είχαν όλοι κοινό ήταν η πνευματικότητα ως θεμέλιο της ανθεκτικότητάς τους.
Από αυτό το θεμέλιο αναδύθηκαν τρία άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά που ήταν ζωτικής σημασίας για την ανθεκτικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί:
1. Καλλιεργούσαν την ελπίδα.
2. Ασκούσαν συνειδητή επίγνωση στους φόβους τους.
3. Απέφευγαν να ναρκώνουν τα δύσκολα συναισθήματα ή να αγωνίζονται να μειώσουν την επίδρασή τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Brene Brown “Ευτυχώς, δεν είμαι τέλειος!” από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
