Ο χορός είναι μία μορφή τέχνης που ανταποκρίνεται στην κινητική δυνατότητα του σώματος, πολλές φορές με τη συνδρομή μουσικής. Η ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία και σύνδεση με τον περίγυρο οδήγησε στη χρήση του χορού για κοινωνικούς σκοπούς, για συναισθηματική έκφραση, αλλά και για μπορέσει κάποιος να διηγηθεί μία ιδέα ή ιστορία. Χάρη στην έννοια του χορού και της αλληλεπίδρασης που προσφέρει, ο χορός υιοθετήθηκε από όλους τους πολιτισμούς σαν ένας τρόπος ενδυνάμωσης και στήριξης των κοινωνικών δεσμών, ενώ τον χρησιμοποιούσαν για να συνοδεύσουν κάθε έκφραση της ανθρώπινης ζωής, από τη στιγμή της γέννας μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Στην ίδια τη φύση έχουν παρατηρηθεί κινητικά πρότυπα ακόμα και στο ζωικό βασίλειο που χρησιμοποιούνται κυριότερα από τα αρσενικά προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια του θηλυκού, ενώ οι μέλισσες χρησιμοποιούν ένα είδος «χορού» προκειμένου να κατευθύνουν τις υπόλοιπες προς τα κατάλληλα άνθη που περιέχουν γύρη και νέκταρ.
Ο χορός δεν είναι απαραίτητα ένα συγκεκριμένο σύνολο κινήσεων ή τεχνικών, αλλά αντίθετα ορίζει την ίδια τη σωματική έκφραση του εκάστοτε ανθρώπου, η οποία συνδέεται με τα συναισθήματα του, τις σκέψεις και τις εμπειρίες που έχει βιώσει και έχει ενσωματώσει στη βασική προσωπικότητα του. Είναι χαρακτηριστική η έκφραση «η γλώσσα του σώματος» που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επικοινωνεί εσωτερικές καταστάσεις που μπορεί συνειδητά ο άνθρωπος να μην επιλέγει να εκφράσει με τα λόγια, μα που ωστόσο να μεταδίδονται μέσω της κίνησης-έστω και αδιόρατης. Αυτό συμβαίνει γιατί το ίδιο το συναίσθημα συνδέεται συνεχώς με το σώμα, με το τελευταίο να γίνεται εργαλείο εξωτερίκευσης των όσων εσωτερικά μας κατακλύζουν. Όταν θυμώνουμε σφίγγουμε τις γροθιές μας, όταν φοβόμαστε το σώμα μαζεύεται, όταν είμαστε χαρούμενοι η κίνηση μας είναι πιο ανάλαφρη, κτλ. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουμε να δίνουμε μηνύματα στους γύρω μας για το ποιοί είμαστε την εκάστοτε στιγμή, τα οποία καταγράφονται στον εγκέφαλο προκειμένου να μπορεί να βγάλει αρχικά συμπεράσματα για το τί είναι ο καθένας και σε ποιά κατάσταση μπορεί να βρίσκεται εκείνη τη χρονική στιγμή.
Εκτός από μέσο αλληλεπίδρασης, ο χορός χρησιμοποιείται και σαν θεραπευτικό εργαλείο σε ψυχοθεραπευτικές ομάδες προκειμένου να μπορέσει το άτομο να κατανοήσει τις νοητικές, ψυχολογικές και συναισθηματικές του διαδικασίες μέσω της κίνησης, και να μπορέσει να ωριμάσει και εξελιχθεί προσωπικά και κοινωνικά. Σαν μία διαδικασία κάθαρσης, η κίνηση που ωθείται από τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου αντανακλά τα βιώματα του, τις απογοητεύσεις μα και τις ελπίδες που έχει για την ίδια τη ζωή που έχει στα χέρια του, οδηγώντας σε μεγαλύτερη αυτογνωσία και ισορροπία. Πλέον η θεραπευτική μέσω χορού (χοροθεραπεία) χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία σε όλους τους ανθρώπους αλλά και σε πληθυσμούς με σύνδρομα και ανίατες ασθένειες. Όλοι αναφέρουν πως μέσω της κίνησης έχουν βιώσει μεγαλύτερη χαρά, περισσότερη αισιοδοξία και διάθεση για ζωή ενώ έχει παρατηρηθεί πως βελτιώνονται οι γνωστικές λειτουργίες και το επαναλαμβανόμενο της συμπεριφοράς (όπως στον αυτισμό). Ο οργανισμός, ακόμα και αν υπάρχει κάτι γενετικό που τον εμποδίζει να αναπτυχθεί στο μάξιμουμ των ικανοτήτων του, δεν παύει να αναγνωρίζει πως υπάρχουν τρόποι να εκφραστεί, να θεραπευτεί και να εξακολουθεί να επικοινωνεί με το περιβάλλον του.
Όπως και μέσω των άλλων εκφραστικών εργαλείων που υπάρχουν (μουσική, ζωγραφική, κτλ.), έτσι και με τον χορό το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο καταφέρνει και αυτό να θεραπεύεται και να ενδυναμώνεται. Καθώς το άτομο κινείται και εκφράζεται μέσω του χορού, η αύρα συνδέεται με το συναίσθημα και την εσωτερική δύναμη του ανθρώπου βρίσκοντας μεγαλύτερο χώρο έκφρασης και ύπαρξης- για αυτό πολλοί χορευτές αναφέρουν πως ο χορός είναι η ζωή τους και πως νιώθουν σαν να «απλώνονται» σαν ύπαρξη, σαν να καταλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερο χώρο και να έχουν περισσότερη δύναμη και αυτοπεποίθηση. Καθώς όλο το σώμα συμμετέχει, η αύρα ακολουθεί το εσωτερικό συναίσθημα και εξαγνίζει τις δονήσεις εκείνες που την κρατούν χαμηλά, όπως την στεναχώρια, τη θλίψη, την αμφιβολία, τον θυμό. Μέσω της κίνησης το σωματικό επίπεδο αποφορτίζεται από τη συναισθηματική ένταση, ο νους εστιάζεται στο τώρα, η ψυχή βρίσκει δίοδο να μεταφέρει τα μηνύματα της και το αυρικό πεδίο αναζωογονείται και δυναμώνει.
Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν χρειάζεται κάποιος να είναι χορευτής προκειμένου να βιώσει τα θεραπευτικά οφέλη της κίνησης. Εκείνο που χρειάζεται είναι να αφεθεί στον δικό του ρυθμό και να τον ακολουθήσει προκειμένου να οδηγηθεί στην αναγνώριση των εσωτερικών ποιοτήτων και κινήτρων, αλλά και στην ίδια τη θεραπεία εν τέλει. Αυτή μπορεί να είναι κάτι πολύ λεπτεπίλεπτο που να λαμβάνει χώρα στην αύρα, ή κάτι πιο απτό και να αφορά τα συναισθήματα και τις νοητικές διεργασίες. Το σημαντικό είναι πως μέσω της κίνησης ο άνθρωπος καταφέρνει να συνδυάσει όλα του τα κομμάτια, αναδημιουργώντας ολόκληρη την ύπαρξη του, ενώ θεραπεύει και κατανοεί όλες του τις πτυχές, ακόμα και την ίδια του την ενέργεια.
Η Γιονίντα Ντρίζα είναι Ενεργειακή Θεραπεύτρια με πολυετή εμπειρία και συγγραφέας του βιβλίου “Η Εξέλιξη της Αύρας”, σχετικά με την εξέλιξη του ανθρώπινου ενεργειακού πεδίου. Διαβάστε περισσότερα εδώ
