Η ζήλια είναι ένα μαρτύριο για τον άνθρωπο ο οποίος υποφέρει από αυτή. Είναι ένα δηλητήριο το οποίο σταλάζει στην ψυχή του και δεν αφήνει τίποτα όμορφο να εισρεύσει μέσα σε αυτή.
Η σύγχρονη ανταγωνιστική κοινωνία του σήμερα, είναι ικανή ακόμα περισσότερο να πυροδοτήσει μέσα μας τα αισθήματα ζήλιας και να τα διογκώσει. Η διαρκής σύγκριση του εαυτού μας με άλλα άτομα, πάντοτε καταλήγει να οδηγήσει σε κατάκριση του ίδιου μας του εαυτού και εντέλει, να μας απομακρύνει από τον πραγματικό μας πυρήνα.
Η ζήλια πληγώνει εμάς ανεπανόρθωτα. Και το ακόμα χειρότερο: δε μας επιτρέπει να δούμε τα καλά στοιχεία του χαρακτήρα μας και να επενδύσουμε περισσότερο σε αυτά.
Όλα αυτά τα χρόνια που αρθρογραφώ, είχα τη χαρά να επικοινωνήσω με πάρα πολλά άτομα τα οποία διάβαζαν τα κείμενά μου και μου έστελναν όμορφα λόγια.
Περνώντας και εγώ περιόδους χαμηλής αυτοεκτίμησης, διάβαζα πολλά σχόλια τα οποία μου έλεγαν πως θα ήθελαν και εκείνοι να έχουν κλίση στη συγγραφή όπως εγώ.
Αυτή η φράση μου έδωσε το έναυσμα να σκεφτώ κάτι που με βοήθησε να απαλλαγώ από αρνητικά συναισθήματα:
Διαβάστε επίσης: Γιατί επιτρέπουμε στους άλλους ανθρώπους να μας αντιμετωπίζουν με άσχημο τρόπο;
Για ποιο λόγο να σπαταλάω ώρες από τη ζωή μου για να ζηλεύω μία ικανότητα του άλλου, αντί να βρω και να καλλιεργήσω το δικό μου χάρισμα;
Για ποιο λόγο να μην καλλιεργήσω το ταλέντο μου στη συγγραφή από το να κάθομαι και να ασχολούμαι με το αν ο άλλος είναι καλός στη μαγειρική, στα μαθηματικά, οπουδήποτε. Γιατί; Στη συγγραφή όλοι έχουν έφεση, μπορούν όλοι να γράφουν; Τότε γιατί να μην αισθανθώ χαρά για ένα ταλέντο που έχω εγώ;
Έχουμε ποτέ σκεφτεί πως μπορεί να ζηλεύουμε άλλους ανθρώπους και να μην έχουμε αντιληφθεί ότι και εμείς μπορεί να έχουμε ένα χάρισμα το οποίο ενδέχεται να θέλει κάποιος άλλος; Ότι θα ήθελε κάποιος να έχει ένα δικό σου ταλέντο;
Η αλήθεια είναι πως η σοφή φύση όλους μας προίκισε με διάφορα ταλέντα, απλώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα αντιλαμβάνονται ή προσπαθούν να καλλιεργήσουν ένα άλλο χάρισμα που μπορεί να μην είναι το βασικό τους.
Δε ζηλεύω κανέναν, διότι δεν αξίζει να ζηλέψω. Γιατί αυτή είναι η μαγεία του κόσμου, να υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές ικανότητες ώστε να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι αντίπαλοί μου; είναι συνοδοιπόροι μου.
Δε ζηλεύω, γιατί έχω τα δικά μου μοναδικά, ξεχωριστά ταλέντα. Και ασχολούμαι με αυτά, όχι με αυτό που έχει για να με συμπληρώνει κάποιος άλλος.
Άρθρο γνώμης,
της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
