Πριν από μερικά χρόνια, στα πλαίσια των γενικότερων δραστηριοτήτων της τα Χριστούγεννα, η εκκλησία μας ξεκίνησε να προσφέρει χρήματα σε μία ή περισσότερες οικογένειες της κομητείας μας.
Μία οικογένεια που επιλέχτηκε εκείνη τη χρονιά ήταν μιας ανύπαντρης μητέρας με δύο γιους στην εφηβεία που πήγαιναν γυμνάσιο.
Δούλευε δύο δουλειές για να τα φέρει βόλτα, και αφού χτύπησε στο πόδι μετά από ένα πέσιμο δεν μπορούσε να δουλέψει ως σερβιτόρα, που ήταν η βασική της πηγή εισοδήματος.
Η μητέρα μου κι εγώ πήγαμε σε ένα κατάστημα της περιοχής και αγοράσαμε στα αγόρια ασπρόρουχα και κάλτσες, καθώς και τζην, πουλόβερ και ένα-δυο πράγματα για ψυχαγωγία.
Η μητέρα τους μας είχε πει ότι είχαν δέντρο, αλλά δεν είχαν τίποτα να το στολίσουν. Εγώ έφτιαχνα χειροποίητα στολίδια, έτσι έβαλα τα δυνατά μου και έφτιαξα και δυο ντουζίνες ακόμη για το δέντρο τους.
Κάποιος από την εκκλησία αγόρασε φώτα και μια κορυφή. Κάποιος άλλος τους πρόσφερε είδη υγιεινής και καθαρισμού που δεν καλύπτονται από τα κουπόνια φαγητού.
Μαζέψαμε αρκετό φαγητό για να περάσουν ένα μήνα, καθώς και για το δείπνο των Χριστουγέννων.
Είχαμε κάτι για κάθε μέλος της οικογένειας. Τυλίξαμε τα πάντα, τα φορτώσαμε στα αυτοκίνητά μας και οδηγήσαμε μέχρι το ταπεινό τροχόσπιτό τους.
Προτού προλάβουμε να ανοίξουμε την αυλόπορτά τους, τα δύο αγόρια πετάχτηκαν έξω και άρχισαν να μας βοηθούν να ξεφορτώσουμε, καθώς η μητέρα τους στεκόταν στην πόρτα και έκλαιγε από χαρά και ευγνωμοσύνη.
Μεταφέραμε τα πάντα μέσα στο σπίτι τους, το οποίο ήταν πεντακάθαρο.
Το μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο τους ήταν ένας μικρός κέδρος σε ένα βάζο.
Σκόπευε να το φυτέψει έξω μετά τα Χριστούγεννα.
Τα αγόρια μας παρακάλεσαν να τα αφήσουμε να ανοίξουν από ένα δώρο ο καθένας όσο ήμαστε εκεί, και μας ευχαρίστησαν ξανά και ξανά. Όλοι μαζί στολίσαμε το δέντρο και χωριστήκαμε με δάκρυα χαράς στα μάτια.
Πέρυσι, η εκκλησία μας έλαβε ταχυδρομικώς μία επιταγή των 100 δολαρίων από τη γυναίκα εκείνη και τους γιους της, με ένα σημείωμα στο οποίο μας ευχαριστούσαν που τους φροντίσαμε όταν περνούσαν δύσκολα και μας ζητούσαν να προσφέρουμε την επιταγή σε μία άλλη οικογένεια, όπως είχαμε κάνει για εκείνους.
Στο γράμμα τους ανέφεραν επίσης ότι το μικρό δέντρο τους είχε μεγαλώσει και έσφυζε από ζωντάνια, και συμβόλιζε για εκείνους τη φροντίδα του Θεού και την υπόσχεση ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν.
Τα απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους είναι τόσο σημαντικά!
Κάθρην Μ. Άαρον
Απόσπασμα από το βιβλίο της Mary Ellen “Χριστούγεννα γεμάτα από Θαύματα” από τις εκδόσεις Κρύων
