Κανένας δεν θέλει να παραμείνει για πάντα ένα κοινό και αδαές ον.
Αντιθέτως όλοι έχουμε την ευχή να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να προοδεύσουμε φτάνοντας σε όλο και ανώτερες καταστάσεις του πνεύματος.
Η ύψιστη κατάσταση είναι η τέλεια φώτιση και ο κύριος δρόμος που οδηγεί σ΄αυτή είναι η συνειδητοποίηση της αγάπης, της συμπόνιας, της μποντιτσίτα και η άσκηση των έξι τελειοτήτων.
Αυτές τις ικανότητες μπορούμε να τις καλλιεργήσουμε μόνο σε εξάρτηση από άλλα έμβια όντα. Πώς μπορούμε να μάθουμε να αγαπάμε, αν δεν υπάρχει κανείς να αγαπήσουμε;
Πώς μπορούμε να ασκηθούμε στη γενναιοδωρία, αν δεν υπάρχει κανείς στον οποίο να προσφέρουμε;
Πώς μπορούμε να ασκηθούμε στην υπομονή, αν δεν υπάρχει κανείς που να μας εκνευρίζει;
Κάθε φορά που βλέπουμε ένα άλλο έμβιο ον, μπορούμε να βελτιώνουμε την αγάπη και τη συμπόνια μας, πλησιάζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο όλο και πιο κοντά στη φώτιση και στην εκπλήρωση των ευχών μας.
Πόσο ευγενικά και πολύτιμα είναι τα έμβια όντα που λειτουργούν ως αντικείμενα της αγάπης και της συμπόνιας μας!
Όταν ο Ατίσα ζούσε στο θιβέτ είχε μαζί του έναν Ινδό βοηθό που πάντα τον επέκρινε. Όταν οι μαθητές του ρώτησαν τον Ατίσα γιατί τον κρατούσε, ενώ υπήρχαν τόσοι Θιβετανοί που τον σέβονταν και που θα ήταν πανευτυχείς να τον υπηρετούν, ο Ατίσα απάντησε «Χωρίς αυτόν τον άνθρωπο, δεν θα υπήρχε κανείς, για να ασκηθώ στην υπομονή. Είναι πολύ ευγενικός. Τον χρειάζομαι».
Ο Ατίσα κατάλαβε ότι ο μόνος τρόπος για να εκπληρώσει την πιο βαθιά επιθυμία του να ευεργετήσει όλα τα έμβια όντα, ήταν να φτάσει στη φώτιση και, για να γίνει αυτό, έπρεπε να τελειοποιήσει την υπομονή του.
Για τον Ατίσα, ο κακότροπος βοηθός του ήταν πιο πολύτιμος κι από τα υλικά αγαθά, τον έπαινο ή οποιαδήποτε άλλη κοσμική επίτευξη.
ΟΚΤΩ ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ του Γκέσε Κέλσανγκ Γκιάτσο εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
