Συνήθως, έτσι και βάλω κάτι στο μυαλό μου (ένα συγκεκριμένο σχέδιο), μου είναι αρκετά δύσκολο να το παρατήσω και να πάρω τα πράγματα όπως έρθουν. Αυτό συμβαίνει διότι έχω διδαχθεί – και σε μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια – ότι η επιτυχία ή η ολοκλήρωση ενός σχεδίου απαιτεί επιμονή. Την ίδια στιγμή, όμως, η ανελαστικότητα προκαλεί μεγάλη εσωτερική ένταση, είναι ενοχλητική και αποτελεί ένδειξη αδιαφορίας για τους άλλους ανθρώπους.
Συνηθίζω να γράφω το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων μου μια-δυο ώρες πριν χαράξει. Ο στόχος μου στο συγκεκριμένο βιβλίο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι η συγγραφή μίας ή δύο στρατηγικών προτού ξυπνήσει οποιοσδήποτε άλλος στο σπίτι. Τι γίνεται, όμως, αν η τετράχρονη κόρη μου ξυπνήσει νωρίς και ανέβει να με δει; Τα σχέδιά μου σίγουρα αλλάζουν, αλλά πώς αντιδρώ εγώ; Ή, πάλι, μπορεί να συνηθίζω να κάνω τζόκινγκ προτού πάω στο γραφείο. Τι συμβαίνει, όμως, αν πάρω ένα επείγον τηλεφώνημα από τη δουλειά μου και δεν προλάβω να τρέξω;
Όλοι μπορούμε να αναφέρουμε αναρίθμητες τέτοιες εμπειρίες: τα σχέδιά μας αλλάζουν ξαφνικά, αναμέναμε να γίνει κάτι και τελικά δεν γίνεται, κάποιος δεν κάνει αυτό που είπε ότι θα κάνει, βγάζετε λιγότερα χρήματα απ΄ό,τι υπολογίζατε, έχετε στη διάθεσή σας λιγότερο χρόνο απ΄ό,τι πιστεύατε, συμβαίνει κάτι αναπάντεχο και πάει λέγοντας. Και εδώ το ερώτημα που πρέπει να θέσετε στον εαυτό σας είναι το εξής: Τι είναι πιο σημαντικό;
Πολύ συχνά λέμε ότι είναι φυσικό να στενοχωριόμαστε όταν τα σχέδιά μας αλλάζουν. Αυτό όμως εξαρτάται από το ποιες είναι οι προτεραιότητές μας. Είναι πιο σημαντικό να επιμείνω σ΄ένα ανελαστικό πρόγραμμα συγγραφής από το να είμαι διαθέσιμος για την τετράχρονη κόρη μου; Αξίζει να στενοχωρηθώ επειδή έχασα το τρέξιμό μου; Οπότε εδώ το πιο γενικό ερώτημα είναι το ακόλουθο: Τι είναι πιο σημαντικό – να κάνω αυτό που θέλω και να ακολουθήσω το σχέδιό μου ή να μάθω να παίρνω τα πράγματα όπως έρχονται;
Είναι προφανές ότι για να γίνετε ένα πιο ήρεμο άτομο, τις περισσότερες φορές πρέπει να μάθετε να προσαρμόζεστε εύκολα, και όχι να λειτουργείτε ανελαστικά (εννοείται ότι σ΄αυτό τον κανόνα υπάρχουν κι εξαιρέσεις). Ανακάλυψα επίσης ότι είναι πολύ σημαντικό να αναμένω πως κάποια από τα σχέδιά μου θα αλλάξουν σίγουρα. Αν αποδεχτώ αυτό το σχεδόν βέβαιο ενδεχόμενο, τότε, όταν συμβεί, θα μπορώ να πω: «Στην προκειμένη περίπτωση ήταν αναπόφευκτο».
Αν , λοιπόν, ο στόχος σας είναι να γίνετε περισσότερο προσαρμοστικοί, θα δείτε ότι θα αρχίσουν να σας συμβαίνουν κάποια ευχάριστα πράγματα. Κατ΄αρχάς θα νιώθετε πιο χαλαροί χωρίς να χρειαστεί να θυσιάσετε την παραγωγικότητά σας. Μπορεί επίσης να γίνετε ακόμα πιο παραγωγικοί, αφού δεν θα σπαταλάτε ενέργεια σε εκνευρισμούς και στενοχώριες. Έμαθα να είμαι σίγουρος ότι θα τηρήσω τις προθεσμίες μου, θα πετύχω τους περισσότερους στόχους μου και θα διεκπεραιώσω τις ευθύνες μου παρά το γεγονός ότι τα σχέδιά μου ενδέχεται να τροποποιηθούν ελαφρώς (ή και εξ ολοκλήρου).
Τέλος, και οι άνθρωποι γύρω σας θα είναι πιο χαλαροί. Δεν θα φοβούνται ότι, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι και αλλάζουν τα σχέδιά σας εσείς θα ξεσπάτε πάνω τους.
«Μη ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΤΕ για ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ γιατί όλα είναι μικροπράγματα» RICHARD CARLSONΕκδόσεις Πεδίο
