Η προσπάθεια που γίνεται πάντα σε ένα ζευγάρι αφορά το να ζήσει καλύτερα. Συνήθως αυτό που ταλαιπωρεί περισσότερο είναι οι ασήμαντες λεπτομέρειες και τα μικροπροβλήματα στην καθημερινότητα, από όπου πηγάζουν οι μεγαλύτερες συγκρούσεις και τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Υπάρχουν, λοιπόν, πράγματα που θα πρέπει να αποφεύγουμε στην καθημερινότητά μας για να νιώθουμε καλύτερα.
1. Η γκρίνια και ο εκνευρισμός για ασήμαντα πράγματα που μας δημιουργούν άγχος και επιθετικότητα. Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι αν πράγματι ο άνθρωπός μας μας αγαπάει και μας σέβεται και όχι αν κάποια στιγμή μας μίλησε ή του μιλήσαμε άσχημα.
Ας μη δίνουμε βάρος σε κάτι τέτοιες στιγμές, γιατί πάντα θα έχουμε ταλαιπωρίες και συγκρούσεις.
2. Το λάθος του άλλου. Πάντα προβάλλουμε ένα πρόβλημα για κάποιο λάθος που κάνει ο άλλος, το οποίο μπορεί και να επαναλαμβάνει.
Να μάθουμε να συγχωρούμε τα ασήμαντα γιατί δημιουργούμε μέσα μας αρνητικά συναισθήματα για τον άνθρωπό μας, που βλάπτουν την καθημερινή ηρεμία μας.
3. Ακούει μόνιμα τους γονείς ή τους φίλους του. Πρέπει να ξέρουμε ότι αυτό μπορεί να το κάνουμε κι εμείς, πιθανόν όχι στον ίδιο βαθμό. Να μη ζητάμε ευθύνες, λοιπόν, από τη στιγμή που κι εμείς κάνουμε το ίδιο.
Αν δεν το κάνουμε, να συζητήσουμε μαζί του τι είναι αυτό που τον κάνει να αναζητά πρώτα τη γνώμη των δικών του ή των φίλων του και όχι τη δική μας. Αυτό θα βοηθήσει να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η σκέψη του συντρόφου μας και πιθανόν να βρούμε μια απάντηση στο πρόβλημα.
4. Δεν μας προσέχει και δεν ασχολείται μαζί μας. Πολλές φορές προσπαθούμε να αποσπάσουμε την προσοχή του συντρόφου μας με λάθος τρόπο. Του μιλάμε για να τον πείσουμε για κάτι με εκνευρισμό και έντονη διάθεση σύγκρουσης.
Έτσι έχει μάθει να μας αγνοεί.
Αν ο σύντροφός μας δεν μας προσέχει ή δεν ασχολείται μαζί μας, συζητάμε μαζί του με ήρεμο τρόπο για να κατανοήσει και ο ίδιος ποιο είναι το λάθος του. Μην προσπαθούμε να του προσελκύσουμε το ενδιαφέρον κάνοντας πράγματα που απλώς θα τον πικράνουν.
5. Έξοδος. Συνήθως σε ένα ζευγάρι ένα σημείο σύγκρουσης είναι η έξοδος και η διασκέδαση, όταν ο ένας από τους δύο δεν έχει διάθεση.
Τότε συζητάμε με τον σύντροφό μας εάν μπορούμε να βγούμε μόνοι μας και βγαίνουμε μόνο εάν συμφωνήσει και ο ίδιος. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Αν η διάθεση του ενός παραμένει στάσιμη, συζητάμε αφενός γιατί είναι έτσι τα πράγματα και αφετέρου τη δυνατότητα που έχει ο καθένας να διαχειρίζεται τη ζωή του όπως νομίζει ο ίδιος.
Οφείλουμε όμως να δείξουμε προσοχή γιατί το κλειδί εδώ στην αντιμετώπιση του θέματος είναι να μη συμπεριφερόμαστε αλαζονικά: π.χ “Άμα θέλεις. Άμα δεν θέλεις, βγαίνω μόνος μου”.
Όταν προσπαθούμε να επιβάλουμε στον άλλο την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας με εγωκεντρικό τρόπο, εκείνος θα αντιδράσει. Για να διαχειριζόμαστε σωστά κάθε πρόβλημα που προκύπτει στην καθημερινότητά μας πρέπει να το κάνουμε όταν είμαστε ήρεμοι και όχι τη στιγμή που προκύπτει.
6. Υπάρχει άλλος; Θέλοντας να κρύψουμε τις ανασφάλειές μας και βλέποντας ότι ο άλλος δεν μας δείχνει το ίδιο ενδιαφέρον όπως στην αρχή, θεωρούμε ότι κάτι άλλο συμβαίνει στη ζωή του. Αν σε αυτή μας τη διαπίστωση δεν έχουμε κανένα στοιχείο με αληθινή βάση και υπάρχει μόνο στη σκέψη μας, οφείλουμε να επικεντρωθούμε όχι στο τι κάνει ο άλλος, αλλά στο πώς λειτουργούμε εμείς.
Δηλαδή, πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους νιώθουμε ότι ο άλλος δεν ενδιαφέρεται για μας. Αν εμείς οδηγούμαστε στις σκέψεις αυτές όχι γιατί κάτι συμβαίνει αλλά επειδή κάτι υπάρχει στο μυαλό μας, δηλώνουμε την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας. Όταν δεν πιστεύουμε σε αυτό που είμαστε θεωρούμε ότι το πρόβλημα το έχει ο άλλος.
7. Καβγάς! Αν δούμε ότι ο σύντροφός μας είναι έτοιμος να εκραγεί, πολλές φορές για κάποιο ασήμαντο λόγο, και διαισθανόμαστε ότι θα ακολουθήσουν σκηνές με φωνές, σύγκρουση και έντονες αντιδράσεις, επιστρατεύουμε το χιούμορ. Χαμογελώντας προσπαθούμε να αστειευτούμε με καταστάσεις που ξέρουμε ότι θα βοηθήσουν στη χαλάρωσή μας.
8. Αργοπορία. Είναι συχνά σημείο τριβής στο ζευγάρι, γιατί την ταυτίζουμε με την έλλειψη ενδιαφέροντος. Εδώ σημαντικό είναι όταν πρόκειται να καθυστερήσουμε εμείς να ειδοποιούμε τον άλλο, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι θα ενοχληθεί. Η προειδοποίηση είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για να μειωθεί ο θυμός του.
Αν είμαστε εμείς που έχουμε υποστεί την καθυστέρηση, όταν συναντηθούμε οφείλουμε να προσέξουμε την αντίδρασή μας. Πρέπει να ξεχάσουμε τον εκνευρισμό και να αντιμετωπίσουμε πιο χαλαρά την καθυστέρησή του.
Για να μην επαναληφθεί, του τονίζουμε απλά και ήρεμα πως θα αντιδράσουμε την επόμενη φορά χωρίς εκδίκηση και χωρίς διάθεση να τον απορρίψουμε. Π.χ., εάν η καθυστέρηση είναι μεγάλη, τότε δεν θα τον περιμένουμε και θα έχουμε φύγει. Αυτό πρέπει να το εφαρμόσουμε.
9. Το δίκαιο και το άδικο. Σε οποιαδήποτε σύγκρουση ψάχνουμε να βρούμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, στηρίζοντας εκεί όλο τον λόγο της σύγκρουσής μας. Αυτό δεν χρειάζεται, γιατί έτσι κι αλλιώς ο καθένας θα πιστεύει ότι έχει δίκιο.
Δεν είναι αναγκαίο να παίζουμε τον ρόλο του καλού και του κακού, αλλά πρέπει μέσα από τη σύγκρουση να εντοπίσουμε σε ποια από τα λεγόμενά του διαφωνούμε αλλά και σε ποια συμφωνούμε.
Μην μπαίνουμε στο απόλυτο “εγώ έχω δίκιο κι εσύ άδικο”. Έτσι δείχνουμε ότι σεβόμαστε πιο πολύ τον άλλο.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Όσο πιο λίγο μ’ αγαπάς τόσο πιο πολύ σε θέλω” του Δημήτρη Δανιά από τις εκδόσεις Καστανιώτη
