Αυτή η υπόθεση είναι λανθασμένη. Κάθε περίσταση είναι τέλεια. Η άσπιλη φύση και ένας κάδος απορριμμάτων είναι και τα δύο τέλεια. Η πρώτη είναι ένα τέλειο παράδειγμα του φυτικού και ζωικού κόσμου που αναπτύσσονται μαζί φυσιολογικά, χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση.
Ο δεύτερος είναι ένα τέλειο παράδειγμα εκμετάλλευσης και έλλειψης σεβασμού. Το πρώτο παράδειγμα αποκαλύπτει τέλεια την ισορροπία και την ομορφιά που μας περιβάλλει στη φύση. Το δεύτερο δείχνει τέλεια πώς μπορούμε να αναστατώσουμε αυτή την ισορροπία.
Η τελειομανία υποθέτει ότι μια επιλογή είναι καλύτερη από μια άλλη. Όλες οι επιλογές δημιουργούν τέλειες συνέπειες. Μερικές επιλογές οδηγούν σε συνέπειες οι οποίες είναι πιο καταστροφικές από τις συνέπειες άλλων επιλογών. Μερικές επιλογές προκαλούν συνέπειες οι οποίες είναι πιο θετικές, αλλά όλες οι επιλογές προκαλούν συνέπειες οι οποίες είναι τέλειες – συνέπειες που δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, δεδομένων των επιλογών που τις δημιούργησαν.
Η επιλογή να εκμεταλλευτείς έναν άλλο άνθρωπο δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα δεσμό σεβασμού και εκτίμησης. Μπορεί να προξενήσει μόνο βία και καταστροφή. Αλλά ακόμη και όταν προκύπτουν η βία και η καταστροφή, είναι λανθασμένο να πούμε ότι αυτές δεν είναι τέλειες συνέπειες, δεδομένων των επιλογών που έγιναν.
Η επιλογή που κάνει κάθε άτομο, κάθε στιγμή, δεν είναι η επιλογή μεταξύ ενός τέλειου κόσμου και ενός μη τέλειου κόσμου, αλλά μεταξύ διαφορετικών τέλειων κόσμων. Ποιον τέλειο κόσμο προτιμάς – την άσπιλη φύση ή έναν κάδο απορριμμάτων; Σεβασμό και εκτίμηση ή βία και καταστροφή;
Η επιλογή είναι δική σου, αλλά η επιλογή σου δεν έγκειται ποτέ μεταξύ του τι είναι τέλειο και τι έχει ψεγάδια. Είναι επιλογή μεταξύ τελειότητας και τελειότητας.
Η προσπάθεια να αποφύγεις την ατέλεια είναι άσκοπη. Δεν υπάρχει ατέλεια. Κάθε περίσταση είναι τέλεια, δεδομένων των επιλογών που τη δημιούργησαν. Εσύ μπορείς μόνο να επιλέξεις ποιες είναι οι τέλειες περιστάσεις από τις αμέτρητες περιστάσεις που θα δημιουργήσεις. Όταν κρίνεις ότι μια περίσταση είναι ανώτερη από μια άλλη, συγχέεις τις προτιμήσεις σου με την τελειότητα. Αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Αυτό που προτιμάς εσύ δεν είναι ανώτερο από αυτό που προτιμούν οι άλλοι. Αυτό που δημιουργείς με τις επιλογές σου δεν είναι ανώτερο από τις δημιουργίες των άλλων. Όταν προσπαθείς να επιβάλλεις τις προτιμήσεις σου στους άλλους, δεν δημιουργείς έναν τελειότερο κόσμο, δημιουργείς έναν κόσμο παθητικής επιβολής.
Είτε τιμάς είτε επιβάλλεσαι στους άλλους, οι συνέπειες που δημιουργείς είναι τα τέλεια προϊόντα της επιλογής σου.
Όταν τιμάς τους άλλους, η ζωή σου γεμίζει με χαρά, ευγνωμοσύνη και εκτίμηση. Ανθίζεις σαν λουλούδι την άνοιξη.
Όταν επιβάλλεσαι στους άλλους, η καρδιά σου κλείνει. Ζεις μέσα στο φόβο. Οι προτιμήσεις σου γίνονται ένα οδυνηρό φρούριο, κι εσύ κρατάς απέξω όσους δεν τις συμμερίζονται.
Όταν κρίνεις ότι οι συνθήκες σου δεν είναι τέλειες, αυτό δεν σου επιτρέπει να δεις καθαρά τις επιλογές που έχεις κάνει – τις επιλογές που δημιούργησαν τις συνθήκες σου. Με άλλα λόγια, δεν σου επιτρέπει να αναλάβεις την ευθύνη των συνθηκών σου.
Ένας μοναχικός άνθρωπος ο οποίος επιθυμεί σφοδρά έναν τέλειο κόσμο συντροφικότητας, για παράδειγμα, αγνοεί τις επιλογές που δημιούργησαν την οδυνηρή απομόνωσή του, επιλογές τις οποίες έκανε ο ίδιος. Κατηγορεί τους άλλους πως δεν τον καταλαβαίνουν και κατηγορεί τον εαυτό του πως δεν αξίζει. Εξοργίζεται κατά του Σύμπαντος και αντιστέκεται προκλητικά σαν θύμα.
Αυτός ο άνθρωπος θα παραμείνει έτσι, μέχρις ότου ο πόνος του γίνει τόσο έντονος που, επιτέλους, θα αντιληφθεί το ρόλο που έπαιξε ο ίδιος στη δημιουργία των επώδυνων εμπειριών του.
Όταν μπορέσεις να δεις καθαρά τη σχέση μεταξύ των επιλογών που έχεις κάνει και των συνθηκών γύρω σου, θα δεις την τελειότητα των συνθηκών σου. Τότε θα είσαι ικανός να τις αλλάξεις.
Ως τότε θα μετανιώνεις για τις συνθήκες σου, θα σε εκπλήσσουν, θα τις απορρίπτεις ή θα αρπάζεσαι απεγνωσμένα από αυτές. Θα θεωρείς ότι ο εαυτός σου βρίσκεται στο έλεος μιας τυχαίας δυναμικής ή ενός ιδιότροπου Σύμπαντος.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Gary Zukav & Linda Francis ” Η καρδιά της ψυχής” από τις εκδόσεις Κέδρος
