Εάν οι φίλοι και οι φίλες που επιλέγεις είναι με βάση τον κοινό τρόπο σκέψης και στόχων σου, τότε η φιλία σου με αυτά τα άτομα θα σου δώσει αξία αλλά και ενδιαφέροντα θέματα να συζητήσετε.
Αυτό, με τη σειρά του, θα σου δώσει την ευκαιρία ακούγοντας τις απόψεις των άλλων να εμπλουτίσεις τις δικές σου γνώσεις και να βελτιωθείς στους τομείς που σε ενδιαφέρουν, ώστε να επιτύχεις τους στόχους σου.
Εάν, όμως, διατηρείς φίλους και φίλες που έχουν διαφορετικά γούστα, στόχους και ενδιαφέροντα, τότε αυτό κάποια στιγμή θα δημιουργήσει τριβή και ζήλεια, γιατί ο ένας θα αισθάνεται καλύτερος από τον άλλον, με αποτέλεσμα και οι δύο να αισθάνονται άσχημα και να αμφισβητούν τους ίδιους τους εαυτούς τους για το αν είναι σωστά άτομα ή όχι.
Το αποτέλεσμα είναι κανείς, τελικά, να μην αισθάνεται όμορφα, και εκεί ξεκινάει ένα παιχνίδι ανταγωνισμού που μοναδικό στόχο έχει να αποδείξει ο ένας στον άλλον ότι αξίζει. Άρα, σε βγάζει εκτός του αρχικού σου στόχου που είναι να περνάς ωραία και αρχίζεις να αναλώνεις την ενέργειά σου σε ανούσια παιχνίδια ανταγωνισμού.
Και αν μείνεις σε αυτή την κατάσταση για πολύ καιρό, και οι δύο θα χάσετε χρόνο από αυτά που σας ενδιαφέρουν, προσπαθώντας να αποδείξετε ποιος είναι καλύτερος, με κίνδυνο να μαλώσετε και μετά να συνειδητοποιήσετε ότι δεν μπορείτε να τα βρείτε.
Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι θα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν φίλοι σου.
Μπορεί να περνάς κάποιο χρόνο μαζί τους λόγω κάποιων κοινών υποχρεώσεων, αλλά δεν σημαίνει ότι έχετε άλλα κοινά σημεία.
Επειδή, όμως, το να έχει κάποιος φίλους και φίλες είναι σημαντικό για την ψυχολογία του ανθρώπου ως κοινωνικό ον, να επιλέγεις για φίλους άτομα τα οποία έχουν παρόμοιες ηθικές αξίες, παρόμοια κριτήρια επιτυχίας, παρόμοια ενδιαφέροντα και τρόπο διασκέδασης με εσένα και άτομα που σε κάνουν να αισθάνεσαι περήφανος για αυτό που είσαι και για τον τρόπο με τον οποίο θέλεις να εξελιχθείς.
Δεν χρειάζεται να είσαι αρεστός ή αρεστή σε όλους. Να ζητάς ποιότητα και όχι ποσότητα. Να αποζητάς λίγους, αλλά καλούς φίλους, που ο ένας θα βοηθάει τον άλλον να επιτύχει τους στόχους του.
Και αυτό με μέτρο, γιατί, εάν εσύ κρίνεις τη δικιά σου επιτυχία αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα των φίλων σου, τότε δεν θα είσαι ευτυχισμένος, εφόσον θα εξαρτάσαι από τις αντιλήψεις των άλλων και όχι από τα αποτελέσματα των προσωπικών και επαγγελματικών επιλογών σου.
Οι φίλοι είναι ένα μέρος της ζωής και όχι ο ύστατος σκοπός σου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Τιμ Μπρουκς “Εγχειρίδιο ζωής για εφήβους και γονείς” από τις εκδόσεις iwrite.gr
