«Ό,τι βλέπω αποτελεί μέρος μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας. Ο κόσμος είναι αυτό που σκέφτομαι ότι είναι».
Καθώς προχωράμε σε βαθύτερα επίπεδα κατανόησης και ανεβαίνουμε σε ανώτερα επίπεδα Συνειδητότητας, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι η φύση της Σκέψης είναι τόσο δημιουργική όσο και αυθαίρετη. Αντί να αναζητούμε στο εξωτερικό περιβάλλον ή στη διαπαιδαγώγησή μας στοιχεία που θα εξηγούν γιατί σκεφτόμαστε όπως σκεφτόμαστε, κατανοούμε ότι ο νους δεν μοιάζει τόσο πολύ με μια κάμερα όσο με ένα πινέλο ζωγραφικής και ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα, εμείς είμαστε οι καλλιτέχνες.
Σε αυτό το επίπεδο κατανόησης συνειδητοποιούμε ότι:
Δεν βιώνουμε την οικονομική μας κατάσταση· βιώνουμε τις σκέψεις μας σχετικά με την οικονομική μας κατάσταση.
Δεν βιώνουμε τη σχέση μας με τα παιδιά, τους γονείς και τους συντρόφους μας· βιώνουμε τις σκέψεις για τις σχέσεις μας με τα παιδιά, τους γονείς και τους συντρόφους μας.
Δεν βιώνουμε τον κόσμο γύρω μας· βιώνουμε τις σκέψεις μας για τον κόσμο γύρω μας.
Αυτή η βαθύτερη κατανόηση μας επιτρέπει να πραγματοποιήσουμε ριζικές αλλαγές στη ζωή μας και να μεταμορφώσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Παύουμε να παρασυρόμαστε από τη δίνη των διαρκώς μεταβαλλόμενων σκέψεών μας και να αντιδρούμε υπερβολικά, κι έτσι να αποκτούμε την ικανότητα να ανταποκρινόμαστε αβίαστα και άμεσα τόσο στις σταδιακές όσο και στις αιφνίδιες αλλαγές των συνθηκών της ζωής μας.
Στο επίπεδο της ψευδαίσθησης, ο νους δεν φαίνεται να λειτουργεί τόσο σαν κάμερα ή σαν πινέλο ζωγραφικής, όσο σαν ένα καλειδοσκόπιο, που δημιουργεί αμέτρητα μοτίβα εμπειρίας καθώς επιτρέπει τη διάθλαση της μίας και μοναδικής ουσίας της ζωής μέσα από το πρίσμα της Σκέψης.
Αυτό είναι το επίπεδο κατανόησης μέσα στο οποίο συντελούνται θεαματικές μεταμορφώσεις που δεν μπορούν να ερμηνευτούν με τη λογική και στο οποίο έχουμε επιγνώσεις που επαναπροσδιορίζουν τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Παρόλο που οι μυστικιστές ανά τους αιώνες συμφωνούν ότι ο άυλος κόσμος του πνεύματος είναι η πραγματικότητα και ότι ο απτός κόσμος είναι απλώς μια ψευδαίσθηση, οποιοσδήποτε έμπειρος δάσκαλος του Ζεν θα σας χτυπούσε στο κεφάλι με μια βέργα ή θα έριχνε μια κοτρόνα στο πόδι σας αν σας άκουγε να ισχυρίζεστε ότι «πραγματικά ξέρετε πως τα πάντα είναι δημιουργήματα της Σκέψης».
Ωστόσο, όσοι είχαμε την τύχη να αντικρίσουμε έστω και για μία στιγμή την ψευδαισθητική φύση της πραγματικότητας, διαπιστώσαμε ότι αλλάζει ολόκληρος ο κόσμος. Η «πραγματικότητα» γίνεται λίγο πιο ρευστή και αρχίζουμε να νιώθουμε μα πρωτόγνωρη γαλήνη και ηρεμία.
Σε εκείνες τις στιγμές που βλέπουμε καθαρά, η ζωή μας αλλάζει ριζικά.
Παρόλο που δεν ζω σε αυτό το επίπεδο συνειδητότητας, και μόνο το γεγονός ότι γνωρίζω την ύπαρξή του είναι συχνά αρκετό για να αντλήσω θάρρος και ελπίδα όταν προσκρούω σε κάτι που φαίνεται τόσο συμπαγές και είναι τόσο επώδυνο, ώστε ακούω τον εαυτό μου να λέει: «Ναι, ναι, εντάξει, ξέρω πως όλα τα άλλα γύρω μου ήταν απλά σκέψεις, ενώ αυτό εδώ δεν είναι σκέψη – είναι πραγματικό!»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Michael Neill «Η Επανάσταση αρχίζει μέσα μας!» από τις εκδόσεις Διόπτρα
