Όταν κρίνω τους άλλους, όταν κρίνω μια κατάσταση, όταν κρίνω τον εαυτό μου, αυτό το κάνω πάντοτε σε αναφορά με την ιδανική φαντασίωση που έχω δημιουργήσει για το πώς θα έπρεπε να είναι κάτι ή κάποιος!
Το αρνητικό μου συναίσθημα είναι πάντα η έκφραση του χάσματος που υπάρχει ανάμεσα στο ιδανικό μου, την τέλεια αναπαράστασή μου, και στους ανθρώπους έτσι όπως είναι αληθινά.
«Όλα τα αρνητικά συναισθήματα αποτελούν μη αποδοχή», έλεγε ο σοφός Ινδός Σουάμι Πρατζνανπάντ.
Με άλλα λόγια: όταν κατακλύζομαι από αρνητικά συναισθήματα, αυτό είναι σημάδι ότι δεν αποδέχομαι την πραγματικότητα, ότι την αντιπαλεύω, ότι υπάρχει μια ένταση ανάμεσα στις εικονικές επιθυμίες και προσδοκίες μου και στην πραγματική υπόσταση των ανθρώπων και των καταστάσεων που αντιμετωπίζω.
«Σε δέχομαι όπως είσαι»: Πόσοι από εμάς έχουν ακούσει αυτή τη φράση από τους γονείς τους, την οικογένειά τους, τους ανθρώπους που τους μεγάλωσαν;
Αν κρίνω από τις δηλώσεις των συμμετεχόντων στα σεμινάριά μου, πολύ λίγοι, ίσως και κανένας.
Διαβάστε επίσης: Τα συναισθήματά μας επηρεάζουν το φαγητό που τρώμε
Αντίθετα, οι περισσότεροι περάσαμε την παιδική μας ηλικία προσπαθώντας να συμμορφωθούμε στις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των ενηλίκων γύρω μας, για να μην υποστούμε τις κριτικές τους.
Λίγα χρόνια αργότερα, αρχίσαμε να κάνουμε το ίδιο κι εμείς: να επιβάλλουμε τις απαιτήσεις μας στους άλλους, στους συντρόφους ή τους συζύγους μας, στα παιδιά μας, στους συναδέλφους μας, σε όλο τον κόσμο…. Και αυτό με μηδενική επιτυχία! Είναι αλήθεια, οι άνθρωποι καταβάλλουν ελάχιστες προσπάθειες για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις μας!
Η αποδοχή της πραγματικότητας και των ανθρώπων έτσι όπως είναι δεν σημαίνει ότι παραιτείστε, ότι σηκώνετε τα χέρια ψηλά, ότι δεν προσπαθείτε να αλλάξετε ή να βελτιώσετε κάτι. Γιατί όχι μόνο μπορείτε να προσπαθήσετε να βελτιώσετε τα πράγματα, αλλά θα τα καταφέρετε καλύτερα.
Κι αυτό για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή θα δείτε και θα αποδεχθείτε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, κάτι που θα σας επιτρέψει να ξεκινήσετε από την αντικειμενικά πραγματική κατάσταση.
Δεύτερον, επειδή δεν θα προσπαθήσετε να αλλάξετε την πραγματικότητα για σας, για να κατευνάσετε τα αρνητικά συναισθήματά σας με εγωκεντρικό τρόπο, αλλά να το κάνετε αυτό έχοντας ένα κίνητρο που στρέφεται προς τους άλλους και παίρνει υπόψη του αυτό το οποίο είναι και αυτό το οποίο θέλουν να επιτύχουν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Olivier Clerc «Νίκησε την (Αυτο) Κριτική!» από τις εκδόσεις Πεδίο
