Όταν μιλάμε για τα ενεργειακά κέντρα, εστιαζόμαστε κατά κόρον στις ενέργειες που δρουν από τη μπροστινή τους πλευρά. Συνήθως, γίνονται θεραπείες μόνο στην πρόσθια πλευρά, ενώ στην πίσω όψη των ενεργειακών κέντρων, συγκρατείται τεράστιο δυναμικό εγκλωβισμένο, το οποίο αφήνουμε στην αδράνεια και «ήσυχο» στη Σκιά του.
Στην πραγματικότητα, αν σε ένα κέντρο δε δουλευτεί και η πίσω πλευρά, τα ζητήματα που προσπαθούμε να λύσουμε θα επιστρέψουν, ίσως σε άλλη μορφή, αλλά θα βρίσκονται εκεί.
Φυσικά, είναι καλύτερο να αφιερώσετε πρώτα λίγες συνεδρίες στην εμπρόσθια πλευρά, που αντιπροσωπεύει το συνειδητό κομμάτι και στη συνέχεια να δουλέψετε την οπίσθια πλευρά. Είναι σοφό να διαχειριστείτε έτσι τη θεραπεία σας, καθώς με αυτόν τον τρόπο θα έχετε ήδη «καθαρίσει» κάποια επιφανειακά θέματα, πριν βουτήξετε σε πιο βαθιά και συνήθως άγνωστα ζητήματα, καθώς συνδέονται με το ασυνείδητο.
Το εμπρόσθιο μέρος εκφράζει τις καταστάσεις όπως έχουν διαμορφωθεί στο παρόν, όπως και τις τάσεις για το μέλλον. Το οπίσθιο μέρος των ενεργειακών κέντρων εκφράζει το παρελθόν αυτής της ενσάρκωσης, αλλά και όσων ενσαρκώσεων έχουν περάσει και συνεχίζουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας, μέσα από την επιρροή τους.
Η μπροστινή πλευρά των ενεργειακών κέντρων συνδέεται με το σύμπτωμα, την έκφραση μίας κατάστασης, τον τρόπο που αντιδρούμε, ενώ η πίσω πλευρά με την αιτία, τις ασυνείδητες πεποιθήσεις, τις τάσεις που παίρνουμε μέσα από την επιρροή του γενεαλογικού μας δέντρου και τα οικογενειακά μοτίβα.
Από μπροστά, μπορούμε να καταπραΰνουμε τα συμπτώματα, να καθαρίσουμε την υπερβολή της ενέργειας ή και την έλλειψή της και έτσι το άτομο να πάρει ένα αίσθημα ανακούφισης. Η θεραπεία, όμως, ειδικά σε βαθιά θέματα, γίνεται στην οπίσθια πλευρά των κέντρων.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τη σκιώδη πλευρά των ενεργειακών κέντρων. Συνήθως υπάρχει μία τάση να μη συναντηθούμε με αυτήν την όψη, καθώς εκεί υπάρχουν τα αρνητικά συναισθήματα, οι καταπιεσμένες αναμνήσεις μας, τα μυστικά μας. Εδώ μπορούμε να συναντήσουμε τα τραύματα ή τις μη πραγματοποιημένες επιθυμίες, όνειρα που ναυάγησαν, πνευματικά άλυτα ζητήματα, γενικά τις ευαίσθητες χορδές μας. Είναι αδύνατον, όπως κατανοείτε, να ριζώσει μία θεραπεία, όταν δε συναντηθούμε με αυτό μας το κομμάτι. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τη Σκιά μας.
Η Σκιά κρύβεται από εμάς και πρέπει να τη φανερώσουμε, με σεβασμό και κατανόηση, αν πραγματικά αποζητάμε τη θεραπεία μας. Δε μπορεί να επέλθει η ισορροπία, αν δε συνεργαστούν οι δύο όψεις και αυτό γιατί η εμπρόσθια όψη έχει να κάνει με την εκπαίδευση της προσωπικότητας προς την αλλαγή, συσχετίζεται με τις συνήθειες, αλλά και το πώς διαχειριζόμαστε την καθημερινότητά μας, τις ανάγκες που προκύπτουν εν τέλει μέσα από αυτές τις επιλογές, όπως και το αποτύπωμα που αφήνουν, εν κατακλείδι, οι εμπειρίες. Ενώ, η πίσω πλευρά είναι η εκτεταμένη πραγματικότητά μας. Σχετίζεται με τις ψυχικές τάσεις μας, με το εσωτερικό ανώτερο κομμάτι μας, το οποίο θελήσαμε να προστατεύσουμε και, μην ξέροντας πως, δημιουργήσαμε το δύσβατο, αμυντικό σύστημα της προσωπικότητας. Εμπεριέχει το προσωπικό μας Φως, παρόλο που είναι μέσα στη Σκιά και, ακόμα, κατέχει τον τρόπο σύνδεσης με το θεϊκό Φως.
Μία ιδιαίτερα όμως σημαντική πληροφορία είναι πως η μπροστινή πλευρά παρακινείται από τους φυσικούς νόμους, από το γνωστό, το συνειδητό, ενώ η πίσω πλευρά κατέχει τη δυνατότητα να βουτήξουμε στο πιθανό, στην απεριόριστη εναλλακτική πραγματικότητα, τον άυλο κόσμο και τη δυνατότητα υλοποίησης του καινούργιου στη ζωή μας. Θα ήθελα ακόμα να αναφέρω πως, όταν εργαζόμαστε στη μπροστινή πλευρά των ενεργειακών κέντρων, ένα μικρό ποσοστό ενεργοποιεί και την πίσω πλευρά. Αυτό μπορεί κάποιες φορές να δράσει θεραπευτικά, ενώ κάποιες άλλες ερεθιστικά, καθώς θα προκαλέσει αντιδράσεις από αδούλευτα ζητήματα, τα οποία θα ξεχυθούν. Είναι πολύ σημαντικό, πριν μπούμε στην περιγραφή του πώς δρα η σκιώδης πλευρά των ενεργειακών κέντρων, να δούμε τι είναι σε πολύ γενικές γραμμές η Σκιά.
Η Σκιά, κατά το Jung, που είναι και αυτός που της έδωσε αυτό το όνομα, είναι η δυσκολία εναρμόνισης μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου εαυτού. Περικλείει τα προσωπικά και συλλογικά στοιχεία, που έχουν μία αντισυμβατική θέση σε σχέση με αυτό που το άτομο έχει επιλέξει να παρουσιάζει συνειδητά προς τα έξω. Είναι αυτό που κρύβουμε, είναι αυτό που δε θέλουμε να δείξουμε ούτε στον εαυτό μας. Δεν είναι όμως μόνο πλευρές του εαυτού που δεν αποδεχόμαστε, αλλά ακόμα και πλευρές που μας είναι τελείως άγνωστες. Είναι η δυαδική μας φύση, που έχουμε διδαχθεί να φοβόμαστε από παιδιά, καθώς φρόντισαν να μας παρουσιάσουν τις πλευρές που δεν αγγίζει το φως ως ακάθαρτες, εκείνες που συνδέονται με το κακό. Όσο σκληρά όμως και αν προσπαθήσουμε, είναι αδύνατον να ξεφύγουμε από αυτήν την όψη. Όσα βήματα κάνουμε προς αυτό που θεωρούμε Φως, επιτρεπτό, καλό, άλλα τόσα θα αναδυθούν από τη σκιώδη πλευρά μας, ζητώντας τη δικαίωσή τους. Όσο αρνούμαστε τη Σκιά, τόσο θα ορθώνει επιτακτικά το ανάστημά της, ζητώντας την αναγνώρισή της. Κάθε φωτεινό – συνειδητό βήμα, χρειάζεται να έχει μία ίση αντιστοιχία με αυτό που ονομάζουμε σκοτεινό – ασυνείδητο. Αλλιώς, δε θα παραμείνει φωτεινό για πολύ, καθώς ο πόνος και τα ανέγγιχτα μας κομμάτια θα βρουν ρωγμές για να διαχυθούν και πάλι, διαμέσου του ασυνείδητου, προς το συνειδητό.
Δε μπορούμε να θεραπεύσουμε κανένα σύμπτωμα, αν δεν εντοπιστεί πρωτίστως η αιτία. Όσο αρνούμαστε να δούμε τις αδυναμίες μας, να αντιληφθούμε τις λάθος συμπεριφορές μας, να αναγνωρίσουμε το πόσο η περσόνα που έχουμε στήσει και προβάλουμε προς τα έξω έχει κακοποιήσει την ψυχή μας, τόσο αυτή θα ισχυροποιείται και θα σαμποτάρει ό,τι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, καθώς απαρνιόμαστε, μαζί με αυτήν, στοιχεία αναγκαία προς την επίτευξη της εσωτερικής πληρότητας.
Εν τέλει, αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι η Σκιά κρύβει ένα τεράστιο δυναμικό. Η αποδοχή της και η ενσωμάτωσή της είναι από τα πιο ουσιώδη κομμάτια στην πορεία μας προς την αυτό-ανακάλυψη. Αν γίνουμε συνειδητοί σε αυτό το κομμάτι του εαυτού μας, μπορούμε να γίνουμε, όχι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε, αλλά αυτό που είμαστε πραγματικά. Μπορούμε να αλλάξουμε την ιστορία της ζωής μας, πλάθοντας νέο σενάριο, όπου φως και σκοτάδι έχουν τη θέση τους – δεν είναι αντίπαλοι, αλλά συνδημιουργοί.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Εγχειρίδιο Εξαγνισμού και Ψυχικής Προστασίας” της Ιωάννας Shakila Μπράτη εκδόσεις ΔΙΟΝ
