Κανένα παιδί δε φταίει αν χτυπήσει ένα άλλο παιδί πιο αδύναμο ή ντροπαλό, κανένα παιδί δεν ευθύνεται αν ασκεί σχολικό εκφοβισμό σε άλλα παιδιά. Ευθύνη φέρουν πρωτίστως οι γονείς και δευτερευόντως, το σχολείο που είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας μας. Αυτοί οι δύο θεσμοί φέρουν ευθύνη, διότι έχουν αγωνία να εκμαιεύσουν στο παιδί γνώσεις από διάφορους τομείς ή να τα πάνε στο φροντιστήριο για να μάθουν ξένες γλώσσες, δίχως όμως ποτέ να έχουν προσπαθήσει να καλλιεργήσουν ουσιαστικά το μέσα τους. Η πραγματική καλλιέργεια σε έναν άνθρωπο δεν είναι τα πτυχία, αλλά η ενσυναίσθηση και το αίσθημα σεβασμού προς τον κάθε άνθρωπο.
Το μπούλινγκ (bullying) ξεκινάει από το ίδιο το σπίτι, σε μία οικογένεια που αρνείται να προσαρμόσει και να μεταφέρει τις βασικές ηθικές αρχές σε ένα πλάσμα όπως το παιδί, τη στιγμή που εκείνο έχει και τη φυσική περιέργεια αλλά και τη διάθεση να μάθει και να αποδεχθεί τα νέα δεδομένα.
Διαβάστε επίσης: 3 λανθασμένες προκαταλήψεις ενάντια στους ανθρώπους που δεν έχουν παιδιά
Οι γονείς πρέπει να αντιληφθούν πως ακόμα και αν εκείνοι δεν το αισθάνονται απόλυτα εντός τους, πρέπει να περνούν στα παιδιά τους μηνύματα αγάπης και αποδοχής για τα άλλα παιδιά. Στην Ελληνική κοινωνία υπάρχει η κουλτούρα του «ασχολούμαι υπερβολικά με τον άλλο» υπάρχει το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι στο οποίο η οικογένεια θα φάει μαζί, θα συζητήσει και θα κουτσομπολέψει τις ζωές ή τα χαρακτηριστικά των άλλων.
Οι γονείς πρέπει να έχουν αυτή την ευαισθησία και να μη βρουν στην ευάλωτη ψυχή των παιδιών τους έναν εύκολο πομπό που μπορεί να ενσωματώσει μέσα τους τις δικές τους λανθασμένες πεποιθήσεις. Στα παιδιά οφείλουμε πάντοτε να περνάμε το μήνυμα πως κανένα παιδί δεν πρέπει να γίνεται θύμα εκφοβισμού, κανένα παιδί δεν πρέπει να μπαίνει στο περιθώριο εξαιτίας της όποιας διαφορετικότητας που μπορεί να έχει.
Ο κόσμος θα αλλάξει ουσιαστικά όταν μία ομάδα ανθρώπων ξεκινήσει να επηρεάζει τους πολλούς, όταν τα παιδιά θα ξεκινήσουν να μαθαίνουν και να μεταγγίζουν ουσιαστικές αξίες ζωής και βασικούς κανόνες της κοινωνικής συνύπαρξης.
Άρθρο γνώμης,
της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
