Βλέποντας τον νου ως ολόγραμμα έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί τις αντιλήψεις και κατ’ επέκταση τις πεποιθήσεις, καθώς και το πώς οι άυλες σκέψεις και τα συναισθήματα αλληλεπιδρούν με τις οργανικές διεργασίες του σώματός μας.
Η πρόκληση που γεννά το ολογραφικό μοντέλο εμφανίζεται όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε τι αντιλαμβάνεται ουσιαστικά ο εγκέφαλος.
Ας επιστρέψουμε στην ολογραφική προβολή της μπάλας του τένις. Η μπάλα δεν είναι περισσότερο παρούσα απ’ όσο οι σκιές του σπηλαίου στην Πλατωνική Πολιτεία. Το ολόγραμμα είναι ένα «παιχνίδι» της αντιληπτικής ικανότητας – πρόκειται για πυκνή, ρεαλιστική πληροφορία, που έχει καταγραφεί και έχει αποκτήσει ξανά ζωή.
Όταν κοιτάζουμε το ολόγραμμα, βλέπουμε το μπαλάκι του τένις να προβάλλεται μέσα στον χώρο και την προοπτική του να αλλάζει ενόσω το παρατηρούμε από διαφορετικές γωνίες. Το ολογραφικό μοντέλο αφήνει να εννοηθεί ότι οι αντιλήψεις μας είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι μπροστά μας βλέπουμε ένα ομοίωμα, ποια είναι η πραγματική φύση αυτού που αντιλαμβανόμαστε; Ποια είναι η φύση του αντικειμένου που αντανακλάται;
Διαβάστε επίσης: Όταν εμείς είμαστε έτοιμοι, τότε “η αδελφή ψυχή” μας θα έρθει να μας βρει
Εδώ υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον παράδοξο. Το να ισχυριστούμε ότι το ολόγραμμα είναι το μέσο μεταξύ σκέψης ή συναισθήματος και σώματος, μεταξύ των αναμνήσεών μας και της οργανικής μας πραγματικότητας είναι η μία όψη.
Αν όμως μάθουμε ότι ο εγκέφαλος είναι ικανός να προβάλει ψευδαισθήσεις, τότε θα θελήσουμε επίσης να μάθουμε τι βρίσκεται πίσω από την οθόνη αυτής της εικονικής προβολής. Αυτή είναι η άλλη όψη.
Θα θελήσουμε να διαπιστώσουμε ότι το ολόγραμμα είναι αληθινό – ή τουλάχιστον ότι αυτό που απεικονίζεται από το ολόγραμμα είναι αληθινό. Θα θελήσουμε να μάθουμε ότι τα πιστεύω μας είναι αληθινά. Ίσως τραβήξουμε τις κουρτίνες για να εξακριβώσουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πίσω από το «μαγικό παιχνίδι».
Ή μήπως υπάρχει;
Ας μην ξεχνάμε ότι το ολόγραμμα είναι μια φωτισμένη εικόνα η οποία χρειάζεται μια πηγή φωτός για να δημιουργηθεί.
Χωρίς το φως δεν υπάρχει αντικείμενο, ούτε ομοίωμά του. Επιπρόσθετα, αυτό το φως τροφοδοτεί τη φλόγα της ανθρώπινης συνείδησης – την ανθρώπινη αντιληπτική ικανότητα. Και όπως το φως συνδέεται πάντοτε με την πηγή του, έτσι και η ανθρώπινη ψυχή αποτελεί το «αντικείμενο» το οποίο είναι συνδεδεμένο με το φως που εκπέμπει ο Θεός, φωτίζοντας την ίδια του την ύπαρξη.
Ο Γερμανός φιλόσοφος του 18ου αιώνα Georg Wilhelm Friedrich Hegel υποστήριξε ότι «το φως διαχέει τη μοναδική φύση του σε άπειρες φόρμες και προσφέρει τον εαυτό του θυσία… ώστε από την ουσία του ο άνθρωπος να λάβει μια μακρόβια ύπαρξη για τον ίδιο του τον εαυτό».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Jay Lombard ο Νους του Θεού» από τις εκδόσεις Πεδίο
