Η υιοθέτηση οπτικής τρίτου προσώπου, δηλαδή σαν ενός παρατηρητή, κατά την ανάκληση του παρελθόντος σας ενεργοποιεί διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου σας από την ανάκληση μιας μνήμης που βλέπει μέσα από τα μάτια σας, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
“Την προοπτική μας όταν θυμόμαστε τις αλλαγές που οι περιοχές του εγκεφάλου υποστηρίζουν τη μνήμη και πώς αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου αλληλεπιδρούν μαζί”, εξήγησε ο Peggy St Jacques, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας της Σχολής Επιστημών και συν-συγγραφέας.
Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ανάκληση αναμνήσεων από μια οπτική γωνία παρατηρητή, αντί για τα δικά σας μάτια, οδηγεί σε μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ του πρόσθιου ιππόκαμπου και του οπίσθιου μέσου δικτύου.
“Αυτά τα ευρήματα συμβάλλουν σε ένα αυξανόμενο όγκο αποτελεσμάτων έρευνας, που δείχνει ότι η ανάκτηση των αναμνήσεων είναι μια ενεργή διαδικασία που μπορεί να προκαλέσει προκατάληψη και ακόμη και να διαστρεβλώσει τις αναμνήσεις μας”, πρόσθεσε ο St Jacques.
“Η υιοθέτηση μιας προοπτικής που μοιάζει με αυτή ενός παρατηρητή, περιλαμβάνει την προβολή του παρελθόντος με ένα νέο τρόπο, κάτι που απαιτεί μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου που υποστηρίζουν την ικανότητά μας να θυμόμαστε τις λεπτομέρειες μιας μνήμης και να αναδημιουργούμε ψυχικές εικόνες στο μάτι του μυαλού μας.”
Η υιοθέτηση μιας προοπτικής που μοιάζει με ενός παρατηρητή μπορεί επίσης να εξυπηρετήσει έναν θεραπευτικό σκοπό, εξήγησε ο St Jacques. “Αυτός μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης ενοχλητικών αναμνήσεων βλέποντας το παρελθόν από απόσταση και μειώνοντας την ένταση των συναισθημάτων που νιώθουμε”.
Αυτή η εργασία βασίζεται στην προηγούμενη έρευνα του St Jacques σχετικά με την οπτική προοπτική στη μνήμη, η οποία διαπίστωσε ότι η προοπτική από την οποία θυμόμαστε μια μνήμη μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που τη θυμόμαστε, με την πάροδο του χρόνου.
