Είστε εσωστρεφείς ή εξωστρεφείς; Να μια δύσκολη ερώτηση. Αυτό είναι και το πρόβλημα αυτών των ερωτήσεων με δύο πόλους απαντήσεων – αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε τη μία ή την άλλη. Όμως, μπορεί να είστε πιο κοινωνικοί σε ορισμένα σενάρια ή πιο απομονωμένοι σε άλλα.
Αυτό που είμαστε δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια ταμπέλα. Ειδικά, όταν αυτές οι ταμπέλες είναι όροι. Η κοινωνία μας προτιμά τη δράση έναντι της σκέψης – οι εξωστρεφείς έχουν ένα προβάδισμα μέσα σε αυτή.
Οι ήρεμοι όμως άνθρωποι έχουν μια μοναδική δύναμη – όλοι χρειάζεται να προσέξουμε περισσότερο αυτή τη δύναμη, γιατί έχει πολλά να μας προσφέρει.
Μία κουλτούρα που λατρεύει τους θορυβώδεις ανθρώπους
Η κοινωνία μας έχει μακρά παράδοση στην προσπάθεια ορισμού του τι είναι φυσιολογικό – ίσως επειδή δυσκολεύεται να αποδεχτεί ότι είμαστε όλοι μοναδικοί. Οι αριστερόχειρες καταπιέζονταν όλους τους προηγούμενους αιώνες – αναγκάζονταν να χρησιμοποιήσουν το δεξί τους χέρι για να γράψουν. Οι πρακτικές προκατάληψης επέμεναν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Παρομοίως, οι άνθρωποι ακόμα πιστεύουν ότι οι εσωστρεφείς δεν είναι φυσιολογικοί – οι θορυβώδεις και οι παρορμητικοί προτιμώνται. Στο σχολείο, οι εσωστρεφείς άκουγαν ερωτήσεις όπως «Γιατί δεν μιλάς περισσότερο;», «δεν έχεις απορίες;» Κανείς δεν σκέφτεται ότι μπορεί να απολαμβάνουν να παρατηρούν, να ακούν τους άλλους, να καλλιεργούν τον εσωτερικό τους εαυτό.
Οι ήσυχοι άνθρωποι έχουν δυνατή φωνή
«Δεν υπάρχει κάποιος καθαρά εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Ένα τέτοιο άτομο θα βρισκόταν σε άσυλο ψυχικά ασθενών» – Carl Jung
Οι όροι εσωστρεφής και εξωστρεφής έγιναν δημοφιλής μέσα από τη θεωρία του Carl Jung στις αρχές του 20ου αιώνα, αν και τόσο η κατανόησή τους, όσο και η χρήση τους διαφέρουν από την αρχική πρόθεση. Οι άνθρωποι τους μετατρέψαμε σε μια ερώτηση με διπλό περιεχόμενο – είμαστε είτε το ένα, είτε το άλλο. Ο Jung όμως υποστήριζε ότι όλοι έχουμε και τις δύο πλευρές, απλά η μία είναι πιο κυρίαρχη από την άλλη.
Ας απελευθερωθούμε από την ταμπέλα του αυστηρά εσωστρεφούς ή εξωστρεφούς
Ο Ελβετός ψυχολόγος εξήγησε πώς «επαναφορτίζουμε» τους εγκεφάλους μας διαφορετικά: Οι εσωστρεφείς λατρεύουν να περνούν χρόνο μόνοι τους, οι εξωστρεφείς με άλλους ανθρώπους. Παρόμοια, ο Hans Eysenck πρότεινε ότι το κάθε είδος έχει διαφορετικά επίπεδα διέγερσης – ο νους και το σώμα μας ανταποκρίνονται περισσότερο σε διαφορετικά ερεθίσματα.
Σύμφωνα με τον Άγγλο ψυχολόγο, οι εξωστρεφείς έχουν έναν χαμηλότερο ρυθμό διέγερσης. Χρειάζεται να εργαστούν σκληρότερα για να κινητοποιηθούν στον ίδιο βαθμό με τους εσωστρεφείς. Γι’ αυτό οι εξωστρεφείς άνθρωποι αναζητούν τολμηρές προκλήσεις, νέες εμπειρίες και λαχταρούν την συντροφιά.
Αντιθέτως, οι ήσυχοι άνθρωποι δεν χρειάζονται τους άλλους για να επαναφορίζονται. Οι φωνές τους είναι ήδη δυνατές – δεν χρειάζεται να μιλήσουν δυνατότερα. Επίσης, οι σκέψεις τους μπορεί να είναι το ίδιο αναζωογονητικές με τον ύπνο.
Οι εσωστρεφείς είναι δραστήριοι όταν είναι ήσυχοι
Οι εσωστρεφείς έχουν πολλά να πουν, αλλά επίσης εκτιμούν τη δύναμη της σιωπής. Η σιωπή δεν είναι η απουσία λέξεων, αλλά η παρουσία συγκέντρωσης. Το μόνο πράγμα που αντιπαθούν οι εσωστρεφείς περισσότερο από το να μιλούν για τον εαυτό τους είναι το να επαναλαμβάνονται.
«Υπάρχει πάντα μουσική ανάμεσα στα δέντρα, αλλά οι καρδιές μας πρέπει να μείνουν ακίνητες για την ακούσουν» – Minnie Aumonier
Οι ήσυχοι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο ασφαλή χρόνο
Ο φόβος της αγνόησης, της κριτικής ή της επίθεσης από τους άλλους αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να μοιραστούν τις πραγματικές τους σκέψεις. Μία έρευνα της google ανακάλυψε ότι η ψυχολογική ασφάλεια μπορεί να φτιάξει/ δέσει ή να σπάσει/ διαλύσει μια ομάδα. Οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ασφαλείς για να εκφράσουν την άποψή τους χωρίς να φοβούνται ότι θα κριθούν από τους άλλους.
Και αυτό ισχύσει σε κάθε ομάδα – στην εργασία, στον αθλητισμό, στην οικογένεια ή στους φίλους. Οι εσωστρεφείς λοιπόν χρειάζονται και εκείνοι ασφαλή χώρο και χρόνο, ώστε να εκφραστούν με τον δικό τους τρόπο.
Gustavo Razzetti
