……Δεν μπορείτε να βρείτε την αλήθεια μέσα από κανέναν άλλον. Πώς θα μπορούσατε; Η αλήθεια δεν είναι κάτι στατικό· δεν έχει μόνιμη κατοικία· δεν είναι σκοπός, δεν είναι στόχος.
Αντιθέτως, είναι ολοζώντανη, είναι δυναμική, ξύπνια, δραστήρια. Πώς μπορεί να είναι στόχος; Αν η αλήθεια βρίσκεται σ’ ένα σταθερό σημείο, τότε δεν είναι πια αλήθεια· τότε είναι απλώς μια γνώμη.
Αλήθεια είναι το άγνωστο, κι ένας νους που αναζητά την αλήθεια δεν θα τη βρει ποτέ, γιατί ο νους είναι φτιαγμένος από το γνωστό, είναι το αποτέλεσμα του παρελθόντος, το αποτέλεσμα του χρόνου – πράγμα που μπορείτε να το παρατηρήσετε από μόνοι σας.
Ο νους είναι εργαλείο του γνωστού, οπότε δεν μπορεί να βρει το άγνωστο· μπορεί μόνο να πηγαίνει από γνωστό σε γνωστό. Όταν ο νους αναζητά την αλήθεια, την αλήθεια για την οποία διάβασε στα βιβλία, αυτή η “αλήθεια” είναι μια προβολή του εαυτού του, γιατί σ’ αυτή την περίπτωση ο νους κυνηγά το γνωστό, ένα πιο ικανοποιητικά γνωστό από το προηγούμενο.
Όταν ο νους αναζητά την αλήθεια, αναζητά μία προβολή του ίδιου του του εαυτού, όχι την αλήθεια. Σε τελευταία ανάλυση ένα ιδανικό είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας· είναι πλασματικό, εικονικό.
Η αλήθεια μπορεί να έρθει μόνο στο νου που είναι άδειος από το γνωστό. Έρχεται μέσα σε μια κατάσταση του νου στην οποία το γνωστό απουσιάζει, δεν λειτουργεί.
Ο νους είναι η αποθήκη του γνωστού, το κατακάθι του γνωστού.
Για να βρεθεί ο νους στην κατάσταση εκείνη στην οποία γεννιέται το άγνωστο, πρέπει να έχει επίγνωση του εαυτού του, των προηγούμενων εμπειριών του – τόσο των συνειδητών όσο και των ασυνείδητων – των ανταποκρίσεών του, των αντιδράσεών του και της δομής του.
Όταν υπάρχει πλήρης γνώση του εαυτού, τότε υπάρχει το τέλος του γνωστού, τότε ο νους είναι εντελώς άδειος από το γνωστό. Τότε μόνο μπορεί να έρθει η αλήθεια σ’ εσάς χωρίς να την έχετε προσκαλέσει.
Η αλήθεια δεν ανήκει ούτε σ’ εσάς ούτε σ’ εμένα.
Δεν μπορείς να τη λατρέψεις, γιατί από τη στιγμή που είναι γνωστή, δεν είναι η πραγματική. Το σύμβολο δεν είναι το πραγματικό, η εικόνα δεν είναι το πραγματικό· όταν όμως υπάρχει η κατανόηση του εαυτού, το τέλος του εαυτού, τότε γεννιέται η αιωνιότητα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κρισναμούρτι ” Η χαρά της ελευθερίας” από τις εκδόσεις Καστανιώτη
