Εδώ το κείμενο μας δείχνει ότι χρειάζεται προνοητικότητα, μαεστρία και εξυπνάδα για να τα βάλει ο πνευματικός αναζητητής με τον Πολύφημο μέσα του.
Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Πολύφημο, δεν τον σκοτώνει.
Αυτό μας πληροφορεί πως ό,τι αντιπροσωπεύει ο Πολύφημος δεν είναι απαραίτητα για αφανισμό. Πρέπει όμως να του αφαιρεθεί η ιδιότητα της μονόφθαλμης όρασης.
Πριν έβλεπε τη μισή αλήθεια και θεωρούσε τον εαυτό του μέγα και τρανό. Τώρα δεν βλέπει ούτε αυτή.
Ο μονόφθαλμος γίγαντας γίνεται ένας αόμματος γίγαντας που, θέλοντας και μη, θα χρειάζεται πλέον οδηγό. Και σε αυτόν τον οδηγό θα πρέπει να υποταχθεί και να τον σεβαστεί.
Χρειάζεται λοιπόν να τυφλωθεί ο Πολύφημος μέσα μας για να μπορέσουμε να δούμε εμείς καθαρά τον εαυτό μας. Να αναγνωρίσουμε το σύνολο της πραγματικότητάς μας.
Βέβαια, το κομμάτι του εαυτού που αντιπροσωπεύεται από τον Πολύφημο δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο που νικιέται και υποτάσσεται, χάνοντας την προηγούμενη παντοδυναμία του. Γι’ αυτό και στρέφεται στον πατέρα του τον Ποσειδώνα, δηλαδή στρέφεται στην πηγή του, εκεί απ’ όπου άντλησε τη ζωή του, για να ζητήσει το αίμα του πίσω. Αυτό θα παίξει καθοριστικό ρόλο για τις μετέπειτα ταλαιπωρίες του Οδυσσέα.
Και όμως, μετά από τέτοια μεγάλη εσωτερική νίκη θα μπορούσε να έχει εξασφαλισμένη την επιστροφή στην Πατρίδα. Αυτό όμως θα συμβεί αν έχει καθαρίσει όλο το χωράφι του υποσυνειδήτου, αν δηλαδή είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο όλος ο ψυχισμός. Και φαίνεται πως δεν είναι.
Γιατί, μέσα από τις κατάρες του Πολύφημου, ο Όμηρος μας προειδοποιεί ότι θα προκύψουν συναισθηματικές ταραχές μέχρι να εγκαθιδρυθεί η νέα κατάσταση συνειδητότητας.
Έχει πολύ δρόμο ακόμα ο Οδυσσέας προκειμένου να γνωρίσει τον εαυτό του και να ξεπεράσει τις αδυναμίες του εγώ του.
Μια από αυτές, η ανάγκη για υστεροφημία, τον οδηγεί να αποκαλύψει στον Κύκλωπα το όνομά του. Έτσι γίνεται κατά κάποιον τρόπο “ορατός” για τον τυφλωμένο Πολύφημο που ξέρει πια ποιος είναι ο εχθρός του και προς ποια κατεύθυνση να στρέψει τις κατάρες του και την εκδίκηση του πατέρα του, Ποσειδώνα.
Με αυτό τον τρόπο μας αποκαλύπτεται η ανάγκη για ταπεινότητα και σεμνότητα.
Ακόμα και τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, όταν γίνονται αιτία για επίδειξη αυταρέσκειας και αλαζονείας, μπορούν να αποβούν ολέθρια.
Από μια άποψη ο Πολύφημος είναι η επηρμένη πλευρά του Οδυσσέα, γιατί με την αποκάλυψη του ονόματός του θέλει να γίνει κι αυτός πολύ-φημος και ξακουστός.
Κι εδώ, όπως και σε κάθε σημείο του ταξιδιού του, τον εαυτό του συναντά ο ήρωας-αναζητητής.
Γι’ αυτό πρέπει να είναι σε κατάσταση μεγάλης εσωτερικής επαγρύπνησης.
Αν δεν είναι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, θα καθυστερήσει και θα υποφέρει και άλλο μέχρι να φτάσει στην Πατρίδα.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ιουλίας Πιτσούλη “Μυστική Οδύσσεια” από τις εκδόσεις Διόπτρα
