Όλοι μας έχουμε διδαχθεί να μοιραζόμαστε.
Όταν παίζατε με τα κουβαδάκια σας στην άμμο, ποιος ήταν ο πιο δημοφιλής – αυτός που μοιραζόταν ή αυτός που προσπαθούσε να μαζέψει όλα του τα παιχνίδια σε μια γωνιά;
Γνωρίζουμε ότι το να μοιραζόμαστε είναι σωστό, κι όμως, καθώς μεγαλώνουμε, προσπαθούμε να αναπτύξουμε την ανεξαρτησία μας αρνούμενοι να μοιραστούμε με τους άλλους.
Ο Στίβεν Κόβεϊ συζητά την εξέλιξη αυτή στο βιβλίο “Οι 7 Συνήθειες των Εξαιρετικά Αποτελεσματικών Ανθρώπων”. Υποστηρίζει λοιπόν ότι θα πρέπει να περάσουμε από τα εξής τρία στάδια: εξάρτηση, ανεξαρτησία και αλληλεξάρτηση. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν προσκολλημένοι στο ανεξάρτητο πεδίο.
Ως παιδιά, ή όταν είμαστε καινούργιοι σε μια επιχείρηση, είμαστε εξαρτημένοι από τους άλλους. Ως παιδιά εξαρτιόμαστε από τους γονείς μας.
Μας λένε τι να κάνουμε, μας φροντίζουν και βεβαιώνονται ότι δεν θα πάθουμε κάτι κακό.
Ως ενήλικες, πολλοί άνθρωποι βρίσκουν την ίδια ασφάλεια.
Ανήκουν σε ένα συνδικάτο που τους βοηθά να διεκδικήσουν δίκαιη συμπεριφορά. Ή έχουν ένα αφεντικό που τους λέει τι να κάνουν.
Για τους περισσότερος ανθρώπους αυτή είναι μια κατάσταση που τους κάνει δυστυχισμένους, αλλά την ανέχονται επειδή τους προσφέρει ασφάλεια.
Καθώς μεγαλώνουμε, γινόμαστε όλο και πιο ανεξάρτητοι. Αγοράζουμε δικό μας αυτοκίνητο, βρίσκουμε μια δουλειά και περνάμε περισσότερο χρόνο μόνοι μας. Το ίδιο συμβαίνει και στον εργασιακό χώρο. Μερικοί άνθρωποι αναζητούν την ανεξαρτησία.
Μπορεί μάλιστα να ανοίξουν μια δική τους επιχείρηση, όπου είναι οι ίδιοι αφεντικά και κρατούν το πεπρωμένο στα χέρια τους.
Οι άνθρωποι στο ανεξάρτητο πεδίο πρέπει να κάνουν μια επιλογή. Μπορούν είτε να παραμείνουν ανεξάρτητοι, οπότε κατέχουν ολόκληρο το σταφύλι και είναι απαραίτητοι, ή μπορούν να ωριμάσουν ακόμα περισσότερο προς το στάδιο της αλληλεξάρτησης. Βοηθούν άλλους να αναπτυχθούν. Γίνονται αντικαταστάσιμοι.
Καθώς η επιχείρηση και ο πλούτος τους μεγαλώνουν, γίνονται περισσότερο ελεύθεροι.
Απαιτείται μεγάλη προσωπική ανάπτυξη για να γίνετε αλληλεξαρτημένοι. Πρέπει να μάθετε: 1) να παραχωρείτε τον έλεγχο, 2) να εξαρτάστε από άλλους και 3) να μοιράζεστε τον πλούτο με αυτούς.
Μοιάζει τρομακτικό; Μα τα καλά νέα προέρχονται ακριβώς από αυτά τα τρία σημεία.
Πρώτον, δεν έχετε πλέον τον έλεγχο της κάθε λεπτομέρειας της επιχείρησης.
Τώρα είστε ελεύθεροι να επικεντρώσετε το ενδιαφέρον σας στη μεγαλύτερη εικόνα της επιχείρησης.
Μπορείτε τώρα να ΜΕΓΑΛΩΣΕΤΕ την επιχείρησή σας, επειδή δεν σας αποτελματώνουν οι λεπτομέρειες. Δεν χάνετε χρόνο με τα ασήμαντα πράγματα!
Δεύτερον, πολλοί υπερβολικά ανεξάρτητοι άνθρωποι το θεωρούν δύσκολο να εξαρτώνται από άλλους. Όμως ο αλληλεξαρτώμενος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς του να είναι ανεξάρτητος. Για παράδειγμα, οι ανεξάρτητοι άνθρωποι δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουν.
Οι αλληλεξαρτώμενοι άνθρωποι έχουν καταστήσει τον εαυτό τους αντιγράψιμο. Θέλουν ΟΛΟΙ να μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουν οι ίδιοι.
Θέλουν να εργάζονται από κοινού με τους άλλους, να χρησιμοποιούν τις συνδυασμένες προσπάθειες όλων για να δημιουργήσουν περισσότερα από ό,τι θα μπορούσε οποιοσδήποτε από αυτούς να καταφέρει από μόνος του.
Τρίτον, καθώς μαθαίνετε να εξαρτάστε από άλλους, θα μάθετε να τους ανταμείβετε για τις προσπάθειές τους.
Αυτό θα πρέπει να πάρει τη μορφή του καταμερισμού κερδών. Ο καταμερισμός κερδών και κεφαλαίων δίνει στους άλλους ένα κίνητρο να αναπτύξουν περισσότερο την επιτυχία ΣΑΣ.
Ο αληθινός καταμερισμός κερδών απορρέει από μια δέσμευση να δημιουργήσετε προσωπικά κίνητρα μέσω κατανομής των αμοιβών, η οποία βασίζεται στην ατομική προσπάθεια. Πολλές εταιρείες προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ομαδικές αμοιβές για να κάνουν καταμερισμό κερδών.
Αυτό είναι σχετικά άχρηστο, αφού θέτει όρια στο κάθε άτομο.
Από την άλλη πλευρά η αλληλεξάρτηση δεν σημαίνει ότι χανόμαστε μέσα στην ομάδα. Σημαίνει ότι τα άτομα εργάζονται μαζί για να πετύχουν τα δικά τους αμοιβαία οφέλη.
Οι ανταμοιβές του καθενός δεν περιορίζονται ούτε εξαρτώνται από την εργασία της ομάδας. Μάλλον, ο κάθε άνθρωπος συνεισφέρει σε προσπάθεια και λαμβάνει ένα μερίδιο του αποτελέσματος ανάλογο με αυτή του την προσπάθεια.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Bill Quain “10 Κανόνες για να τους αθετήσετε & 10 Κανόνες για να υιοθετήσετε” από τις εκδόσεις Θέσις
