Κάθε μέρα, ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός φυτικών και ζωικών ειδών κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Ενώ οι περισσότεροι από εμάς αντιμετωπίζουμε μόνο περιστασιακά αυτό το γεγονός, ο James Mwenda , ένας συντηρητής της Conservancy της Κένυας, ασχολείται καθημερινά με αυτό.
Συγκεκριμένα, ασχολείται με την προστασία δύο λευκών ρινόκερων, των τελευταίων του είδους τους.
Από το 2013, ο Mwenda είχε στην φροντίδα του, τρεις ρινόκερους του βόρειου λευκού υποείδους: τα θηλυκά Najin και Fatu και τον Σουδάν, το αρσενικό. Τραγικά, ο Σουδάν πέθανε πέρυσι.
“Τα μάτια μου άνοιξαν στην πραγματικότητα και συνειδητοποίησα ότι η φροντίδα αυτή δεν ήταν μια απλή δουλειά. Ήταν πολύ περισσότερο από αυτό”, λέει.
“Η θλιβερή πραγματικότητα για τον θάνατο του Σουδάν που οδηγούσε το είδος σε εξαφάνιση, με συγκλόνισε. Αναρωτιέμαι, γιατί το κάνουμε αυτό; Τι πρέπει να κάνουμε; Τι διδάγματα πρέπει να πάρουμε από αυτό; Ο Σουδάν εκπροσωπούσε πολύ περισσότερο από ένα ρινόκερο. Ο ρόλος του ήταν πολύ σημαντικός “.
Από το θάνατο του Σουδάν, ο Mwenda συνέχισε να φροντίζει τη Najin και την Fatu. Ενώ προστατεύει και φροντίζει αυτό το ζευγάρι, η έλλειψη του Σουδάν είναι ακόμη αισθητή. Χωρίς τον Σουδάν, ο μόνος τρόπος που μπορούν να αναπαραχθούν αυτά τα πλάσματα είναι μέσω γονιμοποίησης in vitro. Παρόλο που ο Mwenda είναι αισιόδοξος για αυτή τη μέθοδο, η ελπίδα του είναι ότι η ιστορία του Σουδάν μπορεί να αλλάξει το μέλλον όχι μόνο των λευκών ρινόκερων αλλά και πολλών άλλων ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση
Ο Mwenda έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη στο My Modern Met, -σε ένα αγγλόφωνο site- και συγκεκριμένα στην Kelly Richman-Abdou μιλώντας για το έργο του, την καθημερινότητά του και την ελπίδα του για το μέλλον του υποείδους.
Τι προκάλεσε το ενδιαφέρον σας για τη διατήρηση της άγριας φύσης;
Μεγάλωσα σε μια περιοχή της Κένυας, όπου είχαμε πολλές συγκρούσεις με ελέφαντες μέσα στην κοινότητά μας. Οι ελέφαντες έρχονταν και έτρωγαν ό, τι είχαμε, έτσι οι άνθρωποι είχαν πολύ θυμό προς τους ελέφαντες. Έτσι, μεγάλωσα με ένα πάθος και μια επιθυμία να μάθω περισσότερα για τους ελέφαντες.
Δυστυχώς, για διάφορους λόγους, δεν ήμουν σε θέση να προχωρήσω στο σχολείο. Μετά την ολοκλήρωση του γυμνασίου, δεν είχα την πολυτέλεια να πάω στο πανεπιστήμιο, γι ‘αυτό αποφάσισα να πάω και να αναζητήσω μια δουλειά που θα με βοηθούσε να υλοποιήσω το όνειρό μου. Και έτσι, κατέληξα να εργάζομαι στη συντήρηση – όπου έχω εργαστεί εδώ και έξι χρόνια.
Ως φροντιστής των δύο τελευταίων βόρειων λευκών ρινόκερων στο Ol Pejeta Conservancy, τι σημαίνει για σας μια τυπική μέρα;
Η μέρα μου ξεκινάει, ξυπνώντας πολύ νωρίς το πρωί για να ελέγξω τα κορίτσια, τα οποία κλείνουμε σε ένα ειδικό μέρος, τη νύχτα, για ασφάλεια.Το πρωί πρέπει να το ανοίξουμε ώστε να μπορέσουν να πάνε στη μεγαλύτερη περιοχή προστασίας. Το πρώτο πράγμα που κάνω στις 6 το πρωί είναι να δω αν είναι καλά στην υγεία τους.
Στη συνέχεια, πρέπει να καθαρίσουμε το μέρος τους, να καθαρίσουμε και να αλλάξουμε τα νερά τους, να βεβαιωθούμε ότι το περιβάλλον είναι καθαρό. Πρέπει να τις προστατεύουμε – κάθε λεπτό να σιγουρευόμαστε ότι είναι ασφαλείς. Έχουμε επίσης εθελοντές που έρχονται και επισκέπτες που θέλουν να δουν τους ρινόκερους. Έτσι, έχουμε διάφορες συζητήσεις γιατί οι άνθρωποι έρχονται και ζητούν να μάθουν γι’ αυτούς.
Διαβάστε επίσης: Πέθανε ο τελευταίος αρσενικός ρινόκερος στη Σουμάτρα
Με αυτό το ρόλο, αναμφισβήτητα αισθάνεστε το βάρος της κατάστασης των ρινόκερων ισχυρότερο από τους περισσότερους ανθρώπους. Είναι δύσκολο να είστε πρόσωπο με πρόσωπο με μια τόσο σκληρή πραγματικότητα;
Καθώς κοιτάζω τα μάτια αυτών των ζώων, κάθε μέρα, νιώθω το βάρος της ευθύνης που έχω με το να τα φροντίζω. Τώρα, έχουμε εμπλακεί στο θέμα της in vitro γονιμοποίησης, που θα βοηθήσει στην προσπάθεια να τα σώσουμε. Κάθε μέρα τους δίνουμε το καλύτερο και δεν έχουμε αμφιβολίες για το αν κάνουμε ό,τι πρέπει.
Όταν οι άνθρωποι μιλάνε για εξαφάνιση, μοιάζει με κάτι που τους είναι μακρινό. Όμως, εδώ, είμαστε μάρτυρες καθημερινά αυτής της απειλής.
Έχετε έρθει πολύ κοντά με αυτά τα πλάσματα καθώς τα μεγαλώνετε. Τι σας έχει εκπλήξει περισσότερο στις προσωπικότητές τους;
Λοιπόν, καθένα από αυτά τα ζώα έχει διαφορετική προσωπικότητα. Όλα, αντιδρούν διαφορετικά σε εμάς, σε διαφορετικές συνθήκες. Το νεότερο θηλυκό έχει μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα από τη μητέρα.
Μπορώ να πω ότι αισθάνονται ότι είναι οι τελευταίοι του είδους τους. Το νιώθουν. Έτσι, μέσω των προσωπικοτήτων τους, μας δίνουν «μαθήματα» που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για τις μελλοντικές γενιές.
Συγκεκριμένα, είχατε μια πολύ ισχυρή σχέση με τον Σουδάν – το τελευταίο αρσενικό του είδους – που πέθανε πέρυσι. Μήπως ο θάνατός του άλλαξε ή επηρέασε την προσέγγισή σας στην εργασία σας με τους άλλους ρινόκερους;
Βασικά, είχα πολύ στενή προσωπική σχέση με τον Σουδάν. Η απώλειά του ήταν ένα μεγάλο χτύπημα. Αλλά, ωστόσο, ένιωθα ευτυχισμένος, επειδή είχα κάνει ό, τι μπορούσα, όπου έφτανε το μυαλό μου για να σιγουρευτώ ότι του έδωσα το καλύτερο. Έτσι, δεν είχα κανένα περιθώριο να λυπάμαι για το αν υπήρχε κάτι που δεν είχα κάνει και θα μπορούσα να το έκανα.
Από αυτή την άποψη, ο θάνατός του ήταν περισσότερο σαν έμπνευση για μένα. Έδωσα μια υπόσχεση να γίνω η φωνή του, να επικεντρωθώ στην ιστορία του για να σώσω τις πεταλούδες, τα δέντρα, τα έντομα που εξαφανίζονται καθημερινά χωρίς να τα παρατηρεί κανείς. Έτσι, ο θάνατός του ήταν περισσότερο σαν “πρέπει να κάνουμε κάτι και πρέπει να δράσουμε τώρα”.
Χωρίς άλλους αρσενικούς βόρειους λευκούς ρινόκερους, η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η μόνη δυνατή θεραπεία για την κατάσταση αυτού του είδους. Πόσο ελπιδοφόρα είναι αυτή η λύση;
Επειδή πρόκειται για μια επιστημονική διαδικασία, ελπίζουμε ότι θα σώσει τους βόρειους λευκούς ρινόκερους. Το καλό είναι ότι, για πρώτη φορά, η εξωσωματική γονιμοποίηση χρησιμοποιείται με ρινόκερους. Έχουν κατορθώσει να κάνουν τα πρώτα έμβρυα, τα οποία φαίνεται να είναι βιώσιμα. Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι το φάρμακο για τη διάσωση του είδους. Αυτή είναι η ελπίδα που έχουμε. Αυτό θέλουμε να ακούσουμε – ότι ξαναγεννιούνται ο Σουδάν και οι λευκοί ρινόκεροι. Στηριζόμαστε σε αυτό τόσο πολύ, και περιμένουμε.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους βόρειους λευκούς ρινόκερους;
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους βόρειους λευκούς ρινόκερους. Πρώτα απ’ όλα, το σημαντικότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε – πείτε το στον κόσμο για να μάθει ότι έχουν απομείνει μόνο δύο. Εάν δεν το δούμε στους ρινόκερους, τότε ίσως να μην το δούμε και στις πεταλούδες, στα έντομα και στα δέντρα. Πρέπει να επιτύχουμε πολλή συνειδητοποίηση για να ενημερώσουμε τους ανθρώπους σχετικά με την σκληρή πραγματικότητα, της εξαφάνισης των διαφόρων ζώων και τι αντιπροσωπεύουν αυτοί οι λευκοί ρινόκεροι.
Μπορούμε επίσης να προσφέρουμε υποστήριξη. Μπορούμε να υποστηρίξουμε αυτούς τους δύο βόρειους λευκούς ρινόκερους ώστε να έχουν καλή ζωή.
Μπορούμε να τους δώσουμε ένα καλό μέλλον και να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Photo Credits: James Mwenda facebook
