Οι αντίθετοι ή διαφορετικοί τρόποι έκφρασης της αγάπης

Οι αντίθετοι ή διαφορετικοί τρόποι έκφρασης της αγάπης

Υπάρχει ένας τομέας στον οποίο η κατανόηση της ύπαρξης του φάσματος των ιδιοσυγκρασιών παίζει πολύ σημαντικό ρόλο: είναι ο τομέας της αγάπης, της αγάπης που δίνουμε και της αγάπης που παίρνουμε.

Ο Arlo Wally Minto υποστηρίζει ότι ένας απίστευτος αριθμός παρεξηγήσεων, παρανοήσεων και απογοητεύσεων στα ζευγάρια και στις οικογένειες πηγάζει από τον διαφορετικό τρόπο – και συχνά διαμετρικά αντίθετο – με τον οποίο εκφράζουμε την αγάπη μας.

Η διαφορά αυτή σχετίζεται με το φάσμα της σωματικής επαφής («ναι στο άγγιγμα»/ «όχι στο άγγιγμα», που μπορούμε επίσης να ονομάσουμε «σωματικό/διανοητικό»).

Κάποιοι από εμάς έχουν έναν πολύ σωματικό τρόπο για να εκφράζουν την τρυφερότητα και την αγάπη τους: έχουν ανάγκη να αγκαλιάσουν τον άλλον, να τον αγγίξουν, να τον χαϊδέψουν. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να σας μιλήσουν χωρίς να ακουμπήσουν το χέρι τους στο μπράτσο σας, χωρίς να σας αγγίξουν στην πλάτη ή να σας δείξουν σωματικά την αγάπη τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Διαβάστε επίσης:Oι σχέσεις ιδιαίτερης αγάπης, μετατρέπονται γρήγορα σε σχέσεις ιδιαίτερου μίσους

Είναι τόσο φυσικό γι’ αυτούς που δεν φαντάζονται ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι όχι μόνο δεν λειτουργούν έτσι, αλλά και δεν τους αρέσει καθόλου αυτός ο κάπως επιδεικτικός τρόπος!

Πράγματι, στο άλλο άκρο του φάσματος βρίσκουμε ανθρώπους για τους οποίους η τρυφερότητα και η αγάπη πρέπει να εκφράζονται με έναν πιο «διανοητικό» τρόπο: με τη συνομιλία, τις ματιές, με στιγμές που περνούν μαζί με τον άλλο χωρίς την παραμικρή σωματική επαφή.

Τι γίνεται λοιπόν όταν ένα άτομο «υπέρ του αγγίγματος» και ένα άτομο «κατά του αγγίγματος» είναι ζευγάρι ή είναι γονέας και παιδί;

Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι και οι δύο έχουν την εντύπωση ότι ο άλλος δεν τους αγαπάει πραγματικά! Ο σύζυγος δεν σταματά να αγκαλιάζει τη γυναίκα του, να τη χαϊδεύει, να την κανακεύει… αλλά αυτή θέλει μόνο να μιλήσουν, να διαβάσουν μια ιστορία, να περπατήσουν αργά ο ένας δίπλα στον άλλον. Η γυναίκα προσφέρει την παρουσία της και το βλέμμα της, συζητάει, λέει πώς πέρασε τη μέρα της…. αλλά ο άντρας – επειδή δεν τον αγγίζει σωματικά – έχει την εντύπωση πως αυτή δεν τον αγαπά.

Στην πραγματικότητα, οι δύο αυτοί άνθρωποι αγαπιούνται βαθιά, αλλά οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνουν την αγάπη τους είναι εντελώς αντίθετοι.

Πολλά ζευγάρια και πολλοί γονείς και παιδιά έχουν δει τη σχέση τους να αλλάζει τελείως μετά από αυτή την ανακάλυψη.

Ξαφνικά καταλαβαίνουν ότι ο τρόπος ύπαρξης και συμπεριφοράς του άλλου απέναντί τους ήταν μια απόδειξη αγάπης, παρόλο που δεν είχε τη μορφή που περίμεναν.

Συνάντησα γιους που στα τριάντα ή στα σαράντα τους ανακάλυψαν, για παράδειγμα, ότι ο πατέρας τους πάντα τους αγαπούσε, αλλά απλώς δεν είχε εκφράσει ποτέ την αγάπη του με τον τρόπο που εκείνοι προσδοκούσαν. Ήταν, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που εκφραζόταν με λόγια, αλλά δεν του άρεσαν οι σωματικές εκδηλώσεις τρυφερότητας.

Με τον τρόπο του όμως ήταν ιδιαίτερα δοτικός, φρόντιζε και νοιαζόταν πολύ για τους γιους του και τους υποστήριζε με χιλιάδες άλλους τρόπους… οι οποίοι περνούσαν απαρατήρητοι από τους γιους.

Η ίδια ανθρώπινη αγάπη μπορεί να πάρει εκ διαμέτρου αντίθετες μορφές, οι οποίες όμως είναι ενδείξεις αγάπης αν ξέρουμε να τις αποκωδικοποιούμε και να τις ερμηνεύουμε, αντί να περιοριζόμαστε στον δικό μας τρόπο εκδήλωσης.

Οι μεταξύ μας διαφορές αποτελούν μια καλή ευκαιρία για να ξεπεράσουμε αυτό που φαίνεται, να δούμε σε βάθος και να ανακαλύψουμε ποιες είναι στην πραγματικότητα οι προθέσεις και τα συναισθήματα που έχουν οι άνθρωποι γύρω μας, ακόμα και κάτω από μια μεταμφίεση πολύ διαφορετική από τη δική μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Olivier Clerc «Νίκησε την (Αυτο)κριτική!» από τις εκδόσεις Πεδίο

Ενδιαφέροντα σεμινάρια και μαθήματα