Όταν μια αποτυχία, είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να μας έχει συμβεί

Όταν μια αποτυχία, είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να έχει συμβεί

Στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στη Νέα Υόρκη, ένας μηχανικός ήθελε να δημιουργήσει μια συσκευή για την καταγραφή του καρδιακού παλμού.

Αναζητώντας μια αντίσταση, βύθισε το χέρι του στο απόθεμα των ηλεκτρικών εξαρτημάτων, αλλά μπέρδεψε το μοντέλο.

Κατά συνέπεια, η συσκευή δεν θα κατέγραφε κανένα καρδιακό κτύπο, αλλά θα εξέπεμπε ηλεκτρικά ερεθίσματα.

Στη συνέχεια αναρωτήθηκε αν αυτά τα ερεθίσματα θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάποιου είδους επαναλειτουργία της καρδιάς.

Ο βηματοδότης μόλις είχε εφευρεθεί. Θα ήταν διαθέσιμος στην αγορά πέντε χρόνια αργότερα. Αυτή η συσκευή θα έσωζε χιλιάδες ζωές.

Ζούμε περιτριγυρισμένοι από αντικείμενα και καταναλώνουμε προϊόντα αποτυχημένα, χωρίς να το γνωρίζουμε.

Οι μηχανές Nespresso έχουν εισβάλει στις κουζίνες μας, έφεραν επανάσταση στον τρόπο που πίνουμε καφέ – μια παγκόσμια επιτυχία που συνδέεται με την εικόνα του Τζορτζ Κλούνι να ρωτά, με ένα φλιτζανάκι στα χέρια, «What else?», «Τι άλλο;».

Ωστόσο, η Nestle αρχικά υπέστη πλήγμα στην προσπάθεια να πωληθούν σε εστιατόρια αυτές οι αυτόματες μηχανές παρασκευής ποιοτικού καφέ εσπρέσο.

Στη συνέχεια είχαν μια νέα ιδέα: να επικεντρωθούν κυρίως στην αγορά των υπαλλήλων γραφείου και όχι στα εστιατόρια.

Ήταν άλλη μια αποτυχία, πιο ογκώδης και ακριβή από την πρώτη. Η ιδέα να πουλήσουν μηχανές με κάψουλες φαινόταν να έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί.

Η Nestle έδωσε, τελικά, μια τελευταία ευκαιρία σε αυτό το προϊόν με την προσφορά του προς τα νοικοκυριά.

Αφού έχασαν δυο φορές το στόχο τους, οι καφετιέρες Nespresso συνάντησαν το κοινό τους.

Υπάρχουν κι άλλα πολλά παραδείγματα επιτυχίας που προκαλούνται από την αποτυχία.

Η σαμπάνια, η οποία ήταν αρχικά ένα ατύχημα δεξαμενής, ένα αποτυχημένο κρασί πάρα πολύ γλυκό και οξύ, η πορτοκαλάδα με ανθρακικό, αλλά και το μελόψωμο, το Velcro, ακόμα και το Post-it.

Η έννοια της εύνοιας της τύχης, της καλοτυχίας, σημαίνει και την ικανότητα να βρίσκουμε κάτι χωρίς να το ψάχνουμε.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν ήθελε να ανακαλύψει την Αμερική. Φιλοδοξούσε να ανοίξει μια νέα θαλάσσια διαδρομή προς την Ινδία ή την Κίνα. Έψαχνε για μια συντομότερη διαδρομή από αυτή του Μάρκο Πόλο.

Έκανε ένα λάθος 10.000 χιλιομέτρων –«λαμπρό σφάλμα» – που τον οδήγησε στο νησί του Σαν Σαλβαδόρ, προθάλαμο για την Καραϊβική και για ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο.

Η Αμερική, όπως η συνταγή για την τάρτα τατέν ή ο βηματοδότης, ανακαλύφθηκε από εύνοια της τύχης.

Σε κάθε περίπτωση, η εύνοια της τύχης είνα δυνατή μόνο σε χαλάρωση, μακριά από οποιαδήποτε εσκεμμένη ένταση, σε μια στιγμή, ακόμα και πολύ μικρή, για να αφεθεί.

Αρκεί, λοιπόν, για να γίνει η αποτυχία μέσο αρετής, να δεχτούμε αυτό που έρχεται.

Δεν χρειάζεται να καταβάλουμε καμία προσπάθεια.

Αντίθετα, μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να μας στερήσει την αρετή της αποτυχίας.

Όντας παιδιά της δυτικής βουλησιαρχίας, είναι δύσκολο να το καταλάβουμε.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Charles Pepin «Η Ομορφιά της Αποτυχίας» από τις εκδόσεις Διόπτρα

 

Ενδιαφέροντα σεμινάρια και μαθήματα