Άγχος: Μέγγενη και Φυλακή ή ένα εργαλείο Προσωπικής Ανάπτυξης;

Ποιος δεν έχει νιώσει το σφίξιμο και την δυσφορία του άγχους; Ποιος δεν έχει βιώσει ψυχοσωματικά από την πίεση αυτής την εσωτερικής μέγγενης; Ποιος δεν έχει νιώσει στιγμές που πραγματικά πιστεύει πως θα σκάσει; Κανείς.

Το άγχος ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα ἄγχω, δηλαδή σφίγγω ή πνίγω:

"Μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση σε μια απειλή ή σε μια αίτηση για την αντιμετώπιση απαιτητικών καταστάσεων" (Wikipedia)

Το άγχος όπως και κάθε τι μέσα μας, είναι ένα σύμπτωμα. Μία ένδειξη. Ένα αποτέλεσμα από κάποιες εσωτερικές διεργασίες, με αρχικό ερέθισμα:

• από κάτι προερχόμενο από το εξωτερικό περιβάλλον,
• από μια βιολογική / ορμονική δυσαρμονία, ή
• από κάτι προερχόμενο από το εσωτερικό μας περιβάλλον (σκέψεις, αναμνήσεις).

Κι όπως και με κάθε τι στη ζωή, έχουμε δύο επιλογές:

• να κρατήσουμε παθητική / αμυντική στάση, ή
• να κάνουμε κάτι για αυτό.

Η παθητική / αμυντική στάση συνήθως δεν λύνει το όποιο πρόβλημα. Κάνουμε υπομονή ή αφήνουμε τα πράγματα να κυλάνε έως ότου συσσωρευτούν. Όμως κάποια στιγμή φτάνουμε στο λεγόμενο κρίσιμο σημείο καμπής που ο οργανισμός μας (ή η ψυχή μας) δεν αντέχει άλλο και εκδηλώνει τα λεγόμενα ψυχικά ή ψυχοσωματικά. Αυτό δεν το θέλουμε.

Υπάρχουν τεχνικές και ουσίες που βοηθούν στο να μειωθούν τα συμπτώματα του άγχους. Όμως αυτά κάνουν μόνο ένα πράγμα: Να "κρύβουν" την ουσία και την ρίζα του προβλήματος, στερώντας μας την ευκαιρία αναβάθμισης, αυτογνωσίας και ενδυνάμωσης. Ασφαλώς όταν έχουμε περάσει το κρίσιμο σημείο καμπής, θα προσφέρουν μια προσωρινή ανακούφιση. Όμως είναι μόνο προσωρινή.

Η ενεργητική στάση είναι εκείνη που θα μας αναβαθμίσει. Έτσι, αποφασίζουμε να κοιτάξουμε ως παρατηρητές το όποιο άγχος, και να το αξιοποιήσουμε σαν ένα εργαλείο αυτογνωσίας και ανάπτυξης.

Άσκηση:

• Κλείνουμε τα μάτια, και χαλαρώνουμε εστιάζοντας στην ήρεμη αναπνοή μας.
• Μόλις ηρεμήσουμε, δίνουμε με τη φαντασία μας μια μορφή στο όποιο άγχος.
• Κι αφού το προσωποποιήσουμε και το δούμε μπροστά μας, ξεκινάμε τον διάλογο: "Γνωρίζω πως για κάποιο λόγο σε έχω καλέσει ή έχεις έρθει για να μου μάθεις και να μου δείξεις κάτι. Τι είναι αυτό που δε βλέπω; Τι χρειάζεσαι για να φύγεις; Τι είναι αυτό που περνάει από το χέρι μου και μπορώ να κάνω;"

Η συγκεκριμένη είναι μια απλή άσκηση αυτοδιερεύνησης. Ασφαλώς χωρίς εκπαίδευση μπορεί να μην μπορέσουμε αμέσως να λάβουμε την απάντηση που θέλουμε. Ή ίσως το υποσυνείδητο να μας προβάλει μια μορφή που να μας φοβίσει.

Η ουσία είναι να καταλάβουμε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το τρόπο που ερμηνεύουμε τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας (Επίκτητος). Και πως όταν υπάρχει μια δυσκολία ή δυσαρμονία, έχει έρθει για να μας δείξει που υστερούμε, τι δεν βλέπουμε σωστά, τι έχουμε να μάθουμε για τον εαυτό μας, και πως μπορούμε να μας βελτιώσουμε και να μας δυναμώσουμε. Ώστε όταν ξανάρθει, πλέον να μη μας επηρεάζει, ή να μπορούμε να την διαχειριστούμε με ένα πιο αρμονικό, ήπιο και ωφέλιμο τρόπο.

Όταν βρούμε την πηγή του ζητήματος, τότε μπορούμε να δουλέψουμε. Κι όταν δουλέψουμε και αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας, τότε θα επιστρέψει και η εσωτερική μας δύναμη, αλλά και η γαλήνη.

Δες και το βίντεο που ακολουθεί.